Neo-kościelna nominacja w Katowicach: kolejny akt uzurpacji apostolskiej sukcesji
Portal Episkopat.pl (29 sierpnia 2025) informuje o nominacji Andrzeja Przybylskiego na „arcybiskupa metropolitę katowickiego” przez „papieża” Leona XIV. Tekst przedstawia to wydarzenie jako zwyczajną rotację w strukturach okupujących Watykan, całkowicie przemilczając doktrynalny wymiar tej pseudosakramentalnej farsy.
Uzurpacja władzy w strukturach neo-kościoła
„Decyzja papieża Leona XIV została ogłoszona dzisiaj w południe przez Nuncjaturę Apostolską w Polsce” – czytamy w komunikacie. Już w tym zdaniu ujawnia się fundamentalna herezja: fałszywe uznanie antypapieża za następcę św. Piotra. Żadna osoba publicznie wyznająca błędne doktryny Vaticanum II nie może sprawować autorytetu w Kościele Chrystusowym (Pius XII, Mystici Corporis Christi). Instytucja zwana „Nuncjaturą Apostolską” funkcjonuje jako agentura modernistycznej sekty, nie zaś jako przedstawicielstwo prawowitej władzy kościelnej.
Inwalidzacja „sakramentów” posoborowych
Nominacja Przybylskiego – podobnie jak wszystkich „biskupów” wyświęconych po 1968 r. – jest kanonicznie nieważna z powodu wprowadzenia heretyckich zmian w rycie święceń. Jak stanowi Dekret Świętej Kongregacji Soborowej z 1947 r.: „Święcenia kapłańskie lub biskupie udzielone nawet z zachowaniem materii i formy, lecz przez heretyków lub schizmatyków, są nieważne”. Dodatkowo wątpliwości budzi linia sukcesji apostolskiej samego uzurpatora Prevosta, której ciągłość została zerwana przez neomodernistyczne święcenia „kardynałów”.
Jego zawołanie biskupie brzmi: „In Christo” (W Chrystusie).
To episkopalne motto stanowi bluźnierczą parodię nauki św. Pawła (2 Kor 5:17). Żaden funkcjonariusz sekty posoborowej nie może autentycznie powoływać się na Chrystusa, gdyż – jak nauczał św. Ireneusz – „gdzie jest Kościół, tam jest Duch Boży; a gdzie Duch Boży, tam Kościół i wszelka łaska” (Adversus Haereses, III, 24). Neo-kościół odrzucił łaskę przez herezje Vaticanum II, stając się synagogą szatana.
Duchowa pustka w biurokratycznej otoczce
Artykuł koncentruje się na biograficznych szczegółach kariery Przybylskiego w strukturach posoborowych: „był m.in. duszpasterzem akademickim, wykładowcą pedagogiki, rektorem Wyższego Seminarium Duchownego”. To typowy przejaw naturalistycznej redukcji kapłaństwa do funkcji administracyjnej. Prawdziwy kapłan to alter Christus, ofiarnik Krzyża, a nie urzędnik ds. „pastoralnych projektów”. Milczenie o stanie łaski, potrzebie pokuty czy obowiązku nawracania heretyków demaskuje czysto świecki charakter tej nominacji.
Demaskacja pseudo-struktury „Konferencji Episkopatu”
Wzmianka o przynależności Przybylskiego do „Komisji ds. Duchowieństwa” i „Komisji ds. Katolickiego Wychowania” tzw. „Konferencji Episkopatu Polski” odsłania prawdziwą naturę tej instytucji jako parlamentarnej quasi-instytucji sprzecznej z monarchiczną konstytucją Kościoła. Jak przypomina encyklika Pius X Vehementer Nos: „Kościół jest ze swej istoty społeczeństwem nierównym, obejmującym dwie kategorie osób: pasterzy i owczarnię”. Wszelkie kolegialne struktury są emanacją protestanckiego ducha demokratyzacji.
Teologia milczenia jako wyznanie wiary
Najcięższym oskarżeniem wobec tego tekstu jest całkowite pominięcie nadprzyrodzonego wymiaru pasterzowania. Brak jakiejkolwiek wzmianki o:
- Obowiązku strzeżenia depozytu wiary (1 Tm 6:20)
- Konieczności nawracania heretyków i schizmatyków
- Obowiązku składania Ofiary Mszy Świętej w rycie trydenckim
- Potępieniu błędów modernizmu i posoborowych nowinek
To milczenie jest jawnym wyznaniem wiary w naturalistyczną wizję „kościoła-ludzkiej-wspólnoty”, potępioną przez św. Pius X w encyklice Pascendi Dominici Gregis.
Konsekwencje dla wiernych
Katolicy trwający w wierze przodków muszą z całą stanowczością odrzucić tę nominację jako akt agresji przeciwko Królestwu Chrystusowemu. Uczestnictwo w jakichkolwiek „posługach” sprawowanych przez Przybylskiego lub podległych mu „duchownych” stanowiłoby współudział w świętokradztwie. Jak przypomina Dekret Świętego Oficjum z 1949 r.: „Katolicy, którzy świadomie i dobrowolnie pomagają w propagowaniu herezji […] popadają w ekskomunikę”. Jedyną drogą pozostaje trwanie przy prawdziwych pasterzach strzegących niezmiennej doktryny katolickiej.
Za artykułem:
Bishop Andrzej Przybylski appointed new Metropolitan Archbishop of Katowice (episkopat.pl)
Data artykułu: 29.08.2025
