Alberta odrzuca konsensus aborcyjny: analiza z perspektywy katolickiej integralności
Portal LifeSiteNews (29 sierpnia 2025) informuje o wynikach sondażu Research Co., według którego jedynie 37% mieszkańców Alberty popiera pełną legalność aborcji, podczas gdy 43% opowiada się za jej ograniczeniem do wyjątkowych przypadków, a 9% za całkowitym zakazem. Autor Richard Dur, wolontariusz Prolife Alberta, twierdzi, że debata aborcyjna nigdy nie została zamknięta, wskazując na sprzeciw większości wobec finansowania aborcji z podatków oraz domagając się od politycznych deklarujących się jako „pro-life” konkretnych działań.
Naturalistyczne zawężenie problemu zbrodni aborcyjnej
„Albertans want limits, compassion for women, and protection for children” – deklaruje autor, redukując zbrodnię dzieciobójstwa do kwestii politycznego kompromisu. Pomija całkowicie dogmatyczną naukę Kościoła katolickiego, który od czasów Didache (II w.) jednoznacznie potępia aborcję jako morderstwo: „Nie zabijaj dziecka przez poronienie, ani też nie zabijaj już narodzonego” (Didache 2,2).
Papież Pius XI w encyklice Casti Connubii (1930) przypominał: „Niewinni ludzie (…) nikomu nie wolno zabijać, czy to dziecko ukryte w łonie matki, czy już narodzone”. Tymczasem próba „ograniczenia” aborcji do „pewnych przypadków” stanowi jawne przyzwolenie na część morderstw, co Kościół zawsze potępiał jako scelus nefandum (zbrodnię niegodziwą).
Milczenie o nadprzyrodzonym wymiarze grzechu
Artykuł przemilcza kluczowy aspekt katolickiej doktryny: każda aborcja pociąga za sobą ekskomunikę latae sententiae (automatyczną) zgodnie z Kodeksem Prawa Kanonicznego z 1917 r. (kan. 2350 §1). Brak jakiegokolwiek odniesienia do stanu łaski uświęcającej, sądu szczegółowego po śmierci czy obowiązku pokuty i nawrócenia demaskuje czysto naturalistyczne podejście autora.
Kardynał Alfredo Ottaviani w Compendium Theologiae Dogmaticae (1948) podkreślał: „Żadna władza świecka nie ma prawa zezwalać na zabijanie niewinnych, gdyż jest to sprzeczne z prawem naturalnym i Boskim”. Tymczasem Dur sprowadza dyskusję do poziomu finansowania i „granic dopuszczalności”, co stanowi zdradę objawionej prawdy.
Fałszywy dychotomizm w miejsce katolickiej zasady jedności
Retoryka „ochrony zarówno matki, jak i dziecka” służy za przykrywkę dla herezji wyboru mniejszego zła. Kościół naucza, że finis non sanctificat media (cel nie uświęca środków) – nie istnieje sytuacja, w której zabicie dziecka staje się moralnie dopuszczalne. Św. Tomasz z Akwinu w Summa Theologiae (II-II, q. 64, a. 6) dowodził: „Grzech nigdy nie może być popełniony, aby zapobiec innemu grzechowi”.
Autor powołuje się na „współczucie dla kobiet”, lecz pomija fakt, że prawdziwa miłość chrześcijańska wymaga odmowy uczestnictwa w grzechu bliźniego (1 Kor 13,6). Jak przypominał papież Pius XII: „Największym miłosierdziem wobec dusz jest ocalić je od grzechu” (Przemówienie do położników, 29 października 1951).
Polityczny aktywizm jako substytut ewangelizacji
Chwalenie się pozyskaniem „pół miliona dolarów” przez Prolife Alberta zdradza materialistyczne podejście obce duchowi Kościoła. Św. Wincenty à Paulo ostrzegał: „Największym niebezpieczeństwem dla dzieł Bożych jest poleganie na bogactwach tego świata”. Tymczasem brak jakiegokolwiek wezwania do modlitwy, pokuty czy nawrócenia w tekście potwierdza, że ruch „pro-life” w Albercie stał się kolejnym świeckim lobby.
Katolicka odpowiedź na aborcję nie ogranicza się do zmian legislacyjnych, lecz wymaga publicznego uznania królewskiej władzy Chrystusa nad narodami (Quas Primas, Pius XI, 1925). Jak stwierdził papież Leon XIII: „Państwa nie mogą odmawiać publicznego kultu Bogu, skoro od Niego pochodzi ich władza” (Immortale Dei, 1885). Milczenie w tej kwestii świadczy o ideologicznym podporządkowaniu laickiemu porządkowi.
Podsumowanie: Usprawiedliwianie zła w imię politycznego pragmatyzmu
Tekst Dura, choć słusznie demaskuje fikcję „zakończonej debaty”, sam staje się narzędziem stopniowej legitymizacji zła. Akceptacja aborcji w „pewnych przypadkach” to cios w niezmienne nauczanie Magisterium. Brak odniesień do konieczności nawrócenia osobistego i społecznego, kary wiecznej za grzech dzieciobójstwa oraz obowiązku przywrócenia katolickiego porządku prawnego potwierdza, że nawet tzw. „ruchy pro-life” w strukturach posoborowych pozostają więźniami naturalistycznej logiki.
Za artykułem:
Most Albertans want protections for the unborn, not abortion on demand (lifesitenews.com)
Data artykułu: 29.08.2025
