Portal LifeSiteNews (30 sierpnia 2025) relacjonuje sprzeczność w podejściu władz Oregonu do samobójstw: z jednej strony promują szkolenia prewencyjne dla służb medycznych, z drugiej – rozszerzają dostęp do „śmierci z godnością”, czyli państwowo sankcjonowanego mordowania chorych i starszych. W 2023 r. asystowane samobójstwa stanowiły 1% wszystkich zgonów w stanie, przy 30% wzroście liczby recept na śmiercionośne środki. Republikański przedstawiciel E. Werner Reschke nazywa tę politykę „podwójnym myśleniem”, podczas gdy lekarze wskazują na korelację między legalizacją zabójstwa a wzrostem ogólnej liczby samobójstw.
Naturalistyczny redukcjonizm wobec świętości życia
Relacjonowane działania władz Oregonu stanowią klasyczny przykład modernistycznej schizofrenii moralnej. Próba redukcji samobójstw wśród jednych grup wiekowych przy jednoczesnym instytucjonalnym wspieraniu zabójstwa innych obnaża całkowite odrzucenie obiektywnego porządku moralnego. Jak nauczał Pius XII w przemówieniu do Katolickiego Związku Włoskich Położnych (29 października 1951): „Życie ludzkie – nawet to najsłabsze – jest święte i nienaruszalne od poczęcia aż do naturalnego końca”. Tymczasem oregonskie prawo sankcjonuje dokładnie to, co Pius XI potępił w encyklice Casti Connubii jako „zbrodnię przeciwko prawu Bożemu i naturze ludzkiej”.
„Oregon był pierwszym stanem w kraju, który zalegalizował samobójstwo z pomocą lekarza na mocy eufemistycznie zatytułowanej ustawy +Death With Dignity Act+”.
Użycie terminu „godność” w kontekście samobójstwa to językowa pułapka kultury śmierci, doskonale opisana już w 1931 r. przez Piusa XI w encyklice Quadragesimo Anno jako „fałszywa filantropia”. Katechizm św. Piusa X jednoznacznie określa samobójstwo jako „grzech wołający o pomstę do nieba” (IV przykazanie), gdyż stanowi uzurpację władzy należnej wyłącznie Bogu (Dominus vitae et mortis – Pan życia i śmierci).
Teologiczne konsekwencje relatywizacji świętości życia
Analizowany artykuł pomija kluczową perspektywę nadprzyrodzoną: każde życie ludzkie jest święte nie ze względu na jego jakość czy użyteczność społeczną, lecz jako dzieło samego Boga (Ps 139:13-16). Legalizacja zabójstwa pod płaszczykiem „prawa do śmierci” stanowi realizację programu masońskiego opisanego przez Leona XIII w encyklice Humanum Genus (1884) jako dążenie do „zniszczenia wszelkiego porządku religijnego i społecznego opartego na prawach objawionych”.
Milczenie o grzechu śmiertelnym osób decydujących się na samobójstwo oraz lekarzy wydających śmiercionośne recepty to najcięższe zaniedbanie duchowe. Jak przypominał św. Alfons Liguori w Teologii Moralnej: „Ten, kto pomaga w samobójstwie, staje się współwinny morderstwa i ściąga na siebie ekskomunikę latae sententiae”.
Polityka śmierci jako owat apostazji społecznej
Wzrost liczby asystowanych samobójstw o 30% w 2023 r. i dalsze 8% w 2024 r. dowodzą, że Oregon wkroczył na drogę spirali śmierci przepowiedzianej przez św. Augustyna w Państwie Bożym: „Gdy odrzuci się prawo Boże, prawo ludzkie staje się narzędziem tyranii”. Demokratyczna gubernator Tina Kotek, podpisując ustawę znoszącą wymóg rezydencji dla osób ubiegających się o śmiercionośne środki, realizuje program globalistycznej depopulacji potępiony już przez Piusa XI w Divini Redemptoris jako „szatański plan zniszczenia cywilizacji chrześcijańskiej”.
Cywilizacyjne bankructwo tego modelu widać w raporcie OHA przyznającym, że oregonski wskaźnik samobójstw (19,4 na 100 tys.) znacznie przekracza średnią krajową (14,1). Jak konstatuje dr Sharon Quick: „Promocja asystowanego samobójstwa wysyła fałszywy sygnał kulturowy – że niektóre życia są mniej warte”.
Konsekwencje eschatologiczne i obowiązek katolickiego sprzeciwu
Każda legalizacja zabójstwa niesie ze sobą konsekwencje wykraczające poza doczesność. Rituale Romanum (tyt. V, cap. I) jednoznacznie zakazuje katolickiego pogrzebu samobójcom, chyba że udowodni się utratę zmysłów. Tymczasem praktyka „śmierci z godnością” z założenia wyklucza szaleństwo, promując „świadomy wybór” – co czyni każdego uczestnika tego procederu odpowiedzialnym przed sądem Bożym.
Katolicy nie mogą uznawać kompromisów w tej kwestii. Jak nauczał św. Robert Bellarmin w De Laicis: „Chrześcijanin ma nie tylko prawo, ale obowiązek sprzeciwiać się prawom zezwalającym na grzech, nawet pod groźbą śmierci”. Dlatego każdy głos sprzeciwu – jak republikańskiego przedstawiciela Reschke – zasługuje na wsparcie, o ile opiera się na niezmiennej doktrynie katolickiej, a nie jedynie na humanitarnych pobudkach.
Za artykułem:
Oregon health workers urged to take suicide prevention training as euthanasia rate rises (lifesitenews.com)
Data artykułu: 30.08.2025
