Fotografia realistyczna i pełna szacunku tradycyjnego pogrzebu katolickiego w katedrze, z kapłanami w liturgicznych vestiach, konfesją i żałobnikami, ukazująca autentyczną atmosferę liturgiczną i krytykę modernistycznych praktyk

Pogrzeb abp. Kowalczyka: modernistyczny spektakl w miejscu świętej nekropolii

Podziel się tym:

Pogrzeb abp. Kowalczyka: modernistyczny spektakl w miejscu świętej nekropolii

Portal eKAI (29 sierpnia 2025) relacjonuje pogrzeb „arcybiskupa” Józefa Kowalczyka, przedstawiając go jako wydarzenie o historycznym znaczeniu z udziałem licznych „biskupów” i władz państwowych.


Bluźniercze zawłaszczenie świętej przestrzeni

Przywrócenie pochówków w podziemiach katedry gnieźnieńskiej – miejsca spoczynku prawowitych Prymasów Polski – stanowi akt świętokradztwa. Nekropolia arcybiskupia została zbezczeszczona poprzez złożenie w niej zwłok kapłana w pełni uczestniczącego w rewolucji posoborowej. Kanon 1240 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. jednoznacznie zabrania pochówku w miejscach świętych osób publicznie odstępujących od wiary. Jak stwierdza św. Robert Bellarmin: „Nie można modlić się za tych, którzy umierają w jawnym odstępstwie od wiary katolickiej” (De Controversiis, Tom II).

Synkretyzm liturgiczny i polityczny

„Uroczystości pogrzebowe zgromadziły biskupów, duchowieństwo i przedstawicieli najwyższych władz państwowych”

To zdanie odsłania istotę neo-kościoła: fuzję modernistycznej hierarchii z masońskim establishmentem politycznym. Obecność wicepremiera Kosiniaka-Kamysza i Hanny Suchockiej podczas obrzędów religijnych łamie fundamentalną zasadę katolicką wyrażoną w encyklice Quas Primas Piusa XI: „Panowanie naszego Odkupiciela obejmuje także ludzi prywatnych, rodzinę i państwo” (1925). Władza świecka nie może uczestniczyć w liturgii jako podmiot równorzędny z kapłaństwem – to przywilej monarchów katolickich koronowanych przez Kościół.

Teologiczna pustka przemówień

Homilia „arcybiskupa” Wojciecha Polaka jest wzorem modernistycznej demagogii:

„Z tą nadzieją stajemy dziś w tej samej katedrze, wokół jego trumny, polecając Go miłosierdziu Bożemu”

Gdzie jest memento mori? Gdzie ostrzeżenie o Sądzie Bożym? Milczenie o konieczności stanu łaski uświęcającej do zbawienia (Konstytucja Benedictus Deus Benedykta XII) zdradza przyjęcie herezji powszechnego zbawienia. Słowa o „miłosierdziu Bożym” oderwane od nauki o sprawiedliwości Bożej to czysta propaganda bergogliańska.

Kult człowieka zamiast chwały Bożej

W całym rytuale dominuje bałwochwalczy kult „zasług” zmarłego:

  • Wspomnienie konkordatu – dokumentu legalizującego apostazję posoborową w Polsce
  • Chwalenie „przywrócenia ordynariatu polowego” – instytucji służącej synkretyzmowi religijnemu w wojsku
  • Wznoszony pomnik w postaci ośrodka w Jadownikach Mokrych – dzieło czysto naturalistycznej filantropii pozbawione nadprzyrodzonej perspektywy

Jak nauczał św. Pius X: „Dobroczynność nie może zastąpić wiary i posłuszeństwa wobec prawd objawionych” (Encyklika Pascendi Dominici Gregis).

Masoneria w prezbiterium

Obecność „nuncjusza apostolskiego” Antonio Filipazziego – reprezentanta uzurpatora „Leona XIV” – oraz innych „biskupów” typu Nycza czy Jędraszewskiego ukazuje całkowitą jedność modernistycznej hierarchii z antykościelnym establishmentem. Współkoncelebracja z heretykami łamie kanon 2374 Kodeksu z 1917 r., grożący ekskomuniką latae sententiae.

Zatrute źródło „sakramentów”

Rytuał pogrzebowy sprawowany w nowej mszy (Novus Ordo Missae) jest nieważny z powodu:

  1. Zniesienia formy sakramentalnej święceń kapłańskich przez Pawła VI (bullą Pontificalis Romani)
  2. Celowego pominięcia modlitw o zbawienie duszy na rzecz „nadziei powszechnej”
  3. Uczęszczania Kowalczyka do seminarium po 1968 r., co czyni jego święcenia wątpliwymi

Św. Pius V w konstytucji Quo Primum potępił wszelkie zmiany w rycie pogrzebowym, które osłabiają modlitwę za zmarłych.

Historyczna profanacja

Porównanie do kardynała Edmunda Dalbora (zm. 1926) to bluźnierczy fałsz. Dalbor jako prawowity Prymas został pochowany według tradycyjnego rytu katolickiego przed rewolucją posoborową. Umieszczenie modernistycznego „arcybiskupa” obok katolickiego hierarchy jest aktem symbolicznego zniszczenia ciągłości Apostolskiej Sukcesji.

Duchowa pułapka „modlitwy” za modernistów

Wzywanie do modlitwy za Kowalczyka to zdrada wobec kanonu 2261 § 2 KPK 1917, który zabrania publicznego sprawowania obrzędów kościelnych za jawnych apostatów. Jak nauczał św. Alfons Liguori: „Nie wolno modlić się publicznie za tych, którzy umierają w stanie publicznego grzechu przeciwko wierze” (Theologia Moralis, księga VI).


Za artykułem:
Śp. abp Józef Kowalczyk spoczął w podziemiach katedry gnieźnieńskiej
  (ekai.pl)
Data artykułu: 29.08.2025

Więcej polemik ze źródłem: ekai.pl
Podziel się tą wiadomością z innymi.
Pin Share

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, w jaki sposób przetwarzane są dane Twoich komentarzy.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.