Posoborowa zgoda na bałwochwalstwo: Krytyka wystąpienia „kardynała” Koovakada w Kuala Lumpur
Portal Vatican News PL (29 sierpnia 2025) relacjonuje wystąpienie „kardynała” George’a Jacoba Koovakada na Międzynarodowym Szczycie Przywódców Religijnych w Malezji. „Prefekt Dykasterii ds. Dialogu Międzyreligijnego” miał wezwać przywódców religijnych do promowania pokoju, unikania podsycanie nienawiści oraz rozwiązywania konfliktów poprzez dialog międzyreligijny, co określił jako „budowanie mostów solidarności”. Wystąpienie stanowi jawną apostazję od katolickiej misji głoszenia jedynej prawdziwej wiary.
Zdrada ewangelizacyjnego mandatu Kościoła
Koovakad otwarcie głosi herezję indifferentizmu religijnego, stawiając wszystkie religie na równi:
„Wskazał też na zaangażowanie Kościoła, który po ogłoszeniu Nostra aetate, soborowej deklaracji o relacjach z religiami niechrześcijańskimi, poprzez kolejnych papieży «od Pawła VI do Franciszka, a teraz Leon XIV», wyszedł naprzeciw religiom «od muzułmanów, buddystów, żydów, hinduistów, jansenistów, sikhów, taoistów aż po wyznawców religii tradycyjnych»”.
To jawne odrzucenie dogmatu Extra Ecclesiam nulla salus (Poza Kościołem nie ma zbawienia) potwierdzonego przez Sobór Florencki (1442) i niezliczonych papieży, w tym Piusa IX w Quanto conficiamur moerore (1863): „Wiadomo nam i wam, że ci, którzy dotknięci są niewiedzą w zakresie naszej najświętszej religii (…) jeśli to jest niewiedza nie do przezwyciężenia – żadną miarą nie będą winni za to w oczach Pana”.
Naturalistyczna redukcja pokoju do utopii humanitarnej
Gdy „kardynał” deklaruje: „Nigdy nie powinniśmy promować, usprawiedliwiać ani tolerować przemocy”, celowo pomija katolicką naukę o wojnie sprawiedliwej rozwijaną przez św. Augustyna i św. Tomasza z Akwinu, potwierdzoną przez Leona XIII w Immortale Dei (1885): „Państwo nie może (…) gwałtem zadawać ciosu wrogom, chyba że zmuszone jest do prowadzenia wojny sprawiedliwej”.
Milczenie o Regali Christi (Królewskiej Godności Chrystusa) stanowi zdradę podstawowego dogmatu. Pius XI w Quas Primas (1925) ogłosił uroczystość Chrystusa Króla właśnie po to, by „narody zostały pouczone o obowiązku publicznego oddawania czci i posłuszeństwa Chrystusowi”. Tymczasem Koovakad głosi heretycką wizję „świata godnego naszej wspólnej ludzkości” – co jest czystym naturalizmem potępionym w 58 tezie Syllabusu błędów Piusa IX.
Fałszywy ekumenizm jako narzędzie antychrysta
Promowanie dialogu z wyznawcami fałszywych religii stanowi akt apostazji:
„Prefekt wskazał na dialog międzyreligijny jako drogę, która od dziesięcioleci burzy bariery «strachu, ignorancji i nienawiści»”.
Św. Pius X w Pascendi Dominici Gregis (1907) demaskował takich modernistów: „Nie ma dla nich religii prawdziwej, wszystkie są dobre. (…) Każda bowiem w mniejszym lub większym stopniu odpowiada potrzebom czasu i miejsca”.
Teologiczne samobójstwo sekty posoborowej
Gdy mówca twierdzi, że „religia ma w sobie wyjątkową moc uzdrawiania ran”, wypiera się Krzyża jako jedynego źródła zbawienia. Św. Paweł ostrzegał: „Gdyby nawet my albo anioł z nieba głosił wam ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy – niech będzie przeklęty!” (Ga 1,8).
Kardynał Bacci potępiał takie stanowisko podczas soboru: „Kościół nie ma prawa rezygnować z wyłącznego prawa do głoszenia zbawienia. To nie jest nasza własność – to depozyt Chrystusa!”.
Konkluzja: Bałwochwalcza liturgia człowieka
Wystąpienie Koovakada stanowi perfekcyjną ilustrację definicji modernizmu św. Piusa X: „Synteza wszystkich herezji”. Gdy „hierarcha” sekty posoborowej staje ramię w ramię z wyznawcami fałszywych bogów, wiernie wypełnia proroctwo Piusa XII z Humani Generis (1950): „Powstać mogą nowe herezje, które odrzucając średniowieczne rozróżnienia, zatracą sens i moc dogmatów”. To nie jest Kościół Chrystusowy – to globalistyczna sekta wyznająca kult człowieka pod płaszczykiem „braterstwa”.
Za artykułem:
Kard. Koovakad apeluje, by przywódcy promowali pokój i nie podsycali nienawiści (ekai.pl)
Data artykułu: 29.08.2025
