Realistyczne zdjęcie pogrzebu starszego biskupa w tradycyjnym stroju, w wnętrzu gotyckiego kościoła, ukazujące żałobę i kryzys hierarchii kościelnej po Soborze Watykańskim II

Śmierć „biskupa” Szkodonia ukazuje duchową pustkę posoborowej hierarchii

Podziel się tym:

Śmierć „biskupa” Szkodonia ukazuje duchową pustkę posoborowej hierarchii

Portal Instytut Gość Media (29 sierpnia 2025) informuje o śmierci Jana Szkodonia, określanego jako „biskup pomocniczy senior archidiecezji krakowskiej”, który zmarł 28 sierpnia 2025 roku w wieku 78 lat. Tekst ogranicza się do suchej relacji biurokratycznej, całkowicie pomijając nadprzyrodzony wymiar śmierci kapłana i stan jego duszy.


Fikcja sakramentalna i nieważność święceń

Należy ex ipso operato (z samego czynu) stwierdzić, że Jan Szkodoń nigdy nie był prawowitym biskupem Kościoła Katolickiego. Jego „święcenia” w 1969 roku odbyły się już pod panowaniem modernistycznej sekty, która odrzucił formę i materię sakramentu święceń. Jak uczy papież Leon XIII w Apostolicae Curae (1896): „Święcenia wykonywane według anglikańskiego rytu są całkowicie nieważne i pozbawione znaczenia”. Analogicznie, posoborowa reforma święceń z 1968 roku, wprowadzająca protestanckie elementy, unieważniła sakrament w całej neo-strukturze.

Milczenie o zbawieniu jako akt apostazji

Artykuł w duchu czysto naturalistycznym ogranicza się do podania daty śmierci i suchych faktów biograficznych. Conspicuum silentium (wymowne milczenie) o modlitwie za zmarłego, ofierze Mszy Świętej czy wezwaniu do pokuty demaskuje heretycką mentalność autorów. Św. Robert Bellarmin w De Sacramento Poenitentiae przypomina: „Kapłan, który nie głosi konieczności pokuty dla zbawienia duszy, staje się wspólnikiem wiecznego potępienia wiernych”.

„Archidiecezja krakowska” jako struktura niekanoniczna

Wspomniany Marek Jędraszewski, tytułowany „arcybiskupem metropolitą krakowskim”, jest kolejnym ogniwem nielegalnej sukcesji apostolskiej. Jego „sakry biskupiej” udzielił Józef Kowalczyk – nominat Jana Pawła II, który sam otrzymał święcenia od antypapieża Pawła VI. Pius XII w Sacramentum Ordinis (1947) jednoznacznie określił niezmienne wymogi ważności święceń, które zostały świadomie i celowo naruszone przez posoborowych innowatorów.

Instytucjonalne kłamstwo „Konferencji Episkopatu”

Biuro Prasowe „Archidiecezji Krakowskiej” działa w ramach polskiej sekcji posoborowej sekty, całkowicie odciętej od Mistycznego Ciała Chrystusa. Jak ostrzegał św. Cyprian z Kartaginy: „Extra Ecclesiam nulla salus (Poza Kościołem nie ma zbawienia)”. Publikacja tego typu nekrologów bez jakiegokolwiek nawiązania do novissimorum (rzeczy ostatecznych) jest duszpasterską zbrodnią, utwierdzającą wiernych w błędnym przekonaniu o automatycznym zbawieniu funkcjonariuszy neo-kościoła.

Teologia śmierci vs. teologia próżności

Katolicka ars moriendi zawsze koncentrowała się na przygotowaniu duszy na Sąd szczegółowy przez akty wiary, nadziei, miłości i żalu doskonałego. Tymczasem tekst redukuje 56 lat kapłaństwa Szkodonia do czysto horyzontalnego wymiaru „służby”, całkowicie pomijając:

  • Obowiązek ostrzeżenia przed przyjmowaniem sakramentów w sekcie posoborowej (kanon 731 §2 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917)
  • Zagrożenie świętokradztwem przyjmowania „komunii” w rycie, który Pius XII potępił jako „niebezpieczne eksperymenty” (Allocuzione ai parroci di Roma, 26 febbraio 1946)
  • Konieczność publicznego odprawienia Mszy Świętej w rycie trydenckim za zmarłego, jedynej gwarantującej ex opere operato skuteczność

Demaskacja języka apostazji

Biurokratyczny ton komunikatu („o godzinie 18:00”, „56. roku kapłaństwa”, „78 lat”) odzwierciedla modus operandi całej posoborowej struktury, która kapłaństwo sprowadziła do urzędniczej posady. Św. Jan Maria Vianney w Katechizmie o kapłaństwie przypominał: „Kapłan, który nie składa codziennie Ofiary Kalwarii, staje się zdrajcą na równi z Judaszem”. Tymczasem żaden z „duchownych” wymienionych w artykule nie ma ważnych święceń, by taką Ofiarę sprawować.

Konsekwencje doktrynalne

Publikacja tego typu nekrologów bez żadnego duchowego ostrzeżenia stanowi ciężki grzech zaniedbania wobec wiernych. Jak uczy Sobór Trydencki w dekrecie o sakramencie kapłaństwa: „Si quis dixerit… non esse sacerdotes Novae Legis… anathema sit (Jeśliby ktoś powiedział… że nie ma kapłanów Nowego Zakonu… niech będzie wyklęty)”. Posoborowa sekta, odrzucając kapłaństwo ofiarne, automatycznie wystawiła sobie wyrok latae sententiae (automatycznej ekskomuniki).


Za artykułem:
Bishop Jan Szkodoń has passed away
  (episkopat.pl)
Data artykułu: 29.08.2025

Więcej polemik ze źródłem: episkopat.pl
Podziel się tą wiadomością z innymi.
Pin Share

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, w jaki sposób przetwarzane są dane Twoich komentarzy.

X (Twitter)
Visit Us
Follow Me
Śledź przez Email
RSS
Kopiuj link
URL has been copied successfully!
Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.