Watykańska zdrada: przyjęcie pielgrzymki LGBT przy równoczesnym wymazaniu tradycjonalistów

Portal LifeSiteNews (29 sierpnia 2025) informuje o skandalicznej dysproporcji w traktowaniu grup pielgrzymkowych podczas Jubileuszu w Rzymie. Podczas gdy 8-tysięczna pielgrzymka Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X została usunięta z oficjalnych komunikatów, „pielgrzymka” środowisk LGBT otrzymała pełne poparcie ze strony hierarchów posoborowych. „Biskup” Francesco Savino określił marsz osób LGBT jako „nieodwracalny znak” włączenia, zaś „kardynał” José Cobo potwierdził obecność „tęczowych katolików”.

Demontarz katolickiej eklezjologii w służbie rewolucji obyczajowej

Opisywane wydarzenia stanowią jawną realizację programu modernistycznej infiltracji Kościoła (Pius X, encyklika Pascendi Dominici Gregis). Przyjęcie grup głoszących otwarty bunt przeciwko lex naturalis (prawo naturalne) łamie kanon 2334 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku, który nakazuje wykluczenie ze wspólnoty publicznych grzeszników i propagatorów herezji.

„Rainbow Catholics” otrzymali błogosławieństwo w miejscu, gdzie przed 1958 roku stał Święty Oficjum strzegący czystości wiary

Tymczasem milczenie wobec Bractwa Świętego Piusa X demaskuje obłudę „hermeneutyki ciągłości”. Gdy w 1928 roku Pius XI potępił fałszywy ekumenizm w Mortalium Animos jako „zdradę jedynej prawdziwej Religii”, dziś uzurpatorzy w Watykanie stosują dokładnie odwrotną logikę: potępiają tych, którzy zachowują integralną wiarę katolicką.

Teologiczne samobójstwo sekty posoborowej

Słowa „biskupa” Savino o „nieodwracalnym znaku” odsłaniają herezję nieomylności postępu, potępioną już przez św. Piusa X w dekrecie Lamentabili (1907). Przyjęcie „pielgrzymów” LGBT stanowi bezpośrednie pogwałcenie kanonu 1258 §1 KPK/1917 zakazującego communicatio in sacris z heretykami i schizmatykami. Co więcej, brak jakiegokolwiek nawiązania do konieczności nawrócenia i porzucenia grzesznego życia czyni z tego wydarzenia akt apostazji milczenia.

Gdyby autorzy tekstu stosowali perspektywę wiary katolickiej wyznawanej integralnie, musieliby wskazać:

1. Jawny grzech wołający o pomstę do nieba (Sodoma i Gomora, Rdz 19)
2. Karę ekskomuniki latae sententiae dla wszystkich uczestniczących w tej bluźnierczej farsie
3. Obowiązek unikania „komunii” z modernistami jako cooperatio formalis in malo (formalna współpraca w złu)

Systemowa nienawiść do Tradycji

Wymazanie pielgrzymki Bractwa Świętego Piusa X z oficjalnych komunikatów to kontynuacja prześladowań zapoczątkowanych przez Jana XXIII. W świetle dekretu Świętego Oficjum z 1949 roku potępiającego komunizm, te same zasady stosują się do rewolucji obyczajowej – obie są „materialistyczne i antychrześcijańskie”. Tymczasem duchowni posoborowi, zamiast pełnić rolę „stróżów i nauczycieli prawdy” (Pius XII, Humani Generis), stali się „podporą rewolucji w sutannach”.

Wymowną analogią pozostaje fakt, że podczas gdy w 1907 roku św. Pius X nazywał modernizm „zbiornikiem wszystkich herezji”, dziś plac św. Piotra stał się zbiornikiem wszystkich heretyckich grup

Zakłamany język jako narzędzie destrukcji

Analiza semantyczna ujawnia zatrucie języka katolickiego:

• Słowo „pielgrzymka” zastosowane wobec marszu LGBT to profanacja pojęcia oznaczającego dążenie do świętości
• Określenie „Rainbow Catholics” stanowi contradictio in adiecto (sprzeczność w określeniu), gdyż prawdziwy katolik odrzuca grzech sodomski
• Fraza „włączenie” użyta w kontekście akceptacji grzechu to logiczny nonsens – jak „włączyć” truciznę do organizmu?

Brak w tekście jakiegokolwiek odniesienia do:

• Obowiązku publicznego wyznawania wiary (Regnum Christi)
• Stanu łaski uświęcającej jako konieczności do uczestnictwa w życiu Kościoła
• Ostrzeżenia przed wieczną karą czekającą niepokutujących grzeszników

Duchowa autodestrukcja neo-kościoła

Opisywana sytuacja nie jest odosobnionym przypadkiem, lecz spełnieniem proroctwa Leona XIII z modlitwy do św. Michała Archanioła o „zdradzieckich wrogów przenikających do Kościoła”. Konsekwentne odrzucanie prawa Bożego na rzecz „praw człowieka” prowadzi sekcję posoborową ku nieuniknionej zagładzie. Jak ostrzegał Pius XI w Quas Primas: „Odpadnięcie narodów od Chrystusa Króla sprowadza ich ruinę”.

Tysiące wiernych idących w pielgrzymce Bractwa Świętego Piusa X stanowią żywy dowód, że Kościół Katolicki trwa jedynie w tych, którzy odrzucili posoborową apostazję. Jednakże sam fakt organizowania pielgrzymek do okupowanego Watykanu budzi poważne wątpliwości teologiczne – czy nie jest to milczące uznanie władzy antypapieży?

Jedyna słuszna odpowiedź: milczenie lub anatema

W sytuacji gdy struktury okupujące Watykan jawnie „przyznają się do grzechu i w nim trwają” (1 J 3,8), jedyną katolicką reakcją pozostaje:

1. Całkowite zerwanie komunii z modernistami
2. Publiczne odmówienie aktu wynagrodzenia Najświętszemu Sercu Jezusa
3. Nieustanna modlitwa o nawrócenie zdrajców i przywrócenie prawowitej hierarchii

Jak przypomina dekret Świętego Oficjum z 1949 roku: „Nie wolno współpracować w jakikolwiek sposób z ruchami dążącymi do zniszczenia Kościoła”. Każda forma dialogu z „Kościołem Nowego Adwentu” stanowi zdradę Chrystusa Króla.

Za artykułem:
Vatican WELCOMES LGBTQ pilgrims?! SSPX SIDELINED   (lifesitenews.com)
Data artykułu: 29.08.2025

Podziel się tą wiadomością z innymi.