sierpień 2025 – Strona 192

Rekreacja pielgrzymów katolickich na drodze do Jasnej Góry o świcie, ukazująca duchową podróż i oddanie wiernych tradycji katolickiej

Płocka pielgrzymka i „remont serca”: pastoralna fasada bez nadprzyrodzoności

Zostaw komentarz / Kurialiści / Defensor Fidei

eKAI relacjonuje rozpoczęcie 44. Pieszej Pielgrzymki Diecezji Płockiej na Jasną Górę (6 sierpnia 2025). W katedrze na Tumskim Wzgórzu odprawiono Mszę o świcie, po czym pątnicy wyruszyli pod hasłem „Płoccy pielgrzymi nadziei”. Bp Szymon Stułkowski, przewodniczący posoborowej „Eucharystii”, określił pielgrzymowanie jako duchowy „remont” serca, nawiązując do Przemienienia na Taborze; zapowiedział też, że przejdzie cały szlak, niosąc „w sercu całą diecezję” i modląc się o błogosławieństwo. Przytoczono wypowiedzi uczestników o intencjach i „nauce troski o bliźnich”. Całość spięta jest jubileuszową retoryką i logistyką trasy. Teza: ten tekst – w tonie humanitarnego optymizmu – maskuje rzeczywiste zniszczenie kultu, depozytu wiary i samego pojęcia łaski, redukując chrześcijaństwo do sentymentalnej wędrówki i „remontu” uczuć.

Religijne wnętrze kościoła katolickiego z ołtarzem, krzyżem i świecami, symbolizujące wiarę i pokój w tradycyjnej katolickiej atmosferze.

Świat

Humanitarny sentymentalizm zamiast wiary: Gazą handlują, Kościół milczy

Zostaw komentarz / Świat / Defensor Fidei

Portal Opoka informuje o deklaracji Amerykańskiego Komitetu Żydowskiego (AJC), który przekaże 25 tys. dolarów na odbudowę kościoła Świętej Rodziny w Gazie, uszkodzonego w izraelskim ataku rakietowym 17 lipca. Cytuje słowa Teda Deutcha o „solidarności z katolickimi braćmi i siostrami” oraz aplauz kard. Timothy’ego Dolana, podkreślając „wspólne człowieczeństwo” żydów i katolików. Równocześnie przywołuje barbarzyński apel rabina Ronena Szaulowa o śmierć wszystkich Gazańczyków i notuje eskalację konfliktu. Cała narracja opiera się na humanitarnym moralizowaniu, które relatywizuje winę, przemilcza Chrystusowe panowanie i redukuje misję Kościoła do świeckiego pacyfizmu – i to jest istota błędu.

Rewerentny obraz katolickiego altar, kapłan odprawiający Eucharystię w skromnym kościele przy miękkim świetle, podkreślający sakralność i oddanie wobec Boga.

Posoborowie

„Przygotujmy miejsce wspólnoty”: modernistyczna banalizacja Eucharystii

Zostaw komentarz / Posoborowie / Defensor Fidei

eKAI relacjonuje środową audiencję w Watykanie, podczas której Leon XIV wzywa do „przygotowania miejsca wspólnoty z Bogiem i między nami”, komentując Mk 14,12-16 o przygotowaniu Ostatniej Wieczerzy. Akcentuje, że „miłość” uprzedza, że „Pan przygotował dla nas miejsce”, a tym miejscem jest serce; że „Eucharystia nie jest sprawowana jedynie na ołtarzu, ale także w codziennym życiu”, i że przygotowanie polega na rezygnacji z roszczeń, nierealnych oczekiwań, czynach dyspozycyjności, przebaczeniu z góry. Całość spina teza o „sali, gdzie nieustannie celebrowana jest tajemnica nieskończonej miłości”. Oskarżenie zasadnicze: ta narracja rozpuszcza Ofiarę Mszy w sentymentalnym humanitaryzmie i przesłania wymóg łaski uświęcającej, pokuty i obiektywnego kultu Boga.

Szczytowa scena katolicka podczas mszy świętej w pięknym kościele, kapłan w ornacie głosi kazanie przy ołtarzu, wierni słuchają z szacunkiem, podkreślając tradycję i wiarę katolicką.

Kurialiści

Tabor retoryki, Kalwaria apostazji: o homilii abp. Galbasa i kulcie państwa

Zostaw komentarz / Kurialiści / Defensor Fidei

Cytowany artykuł relacjonuje Mszę w intencji Ojczyzny i nowo zaprzysiężonego prezydenta Karola Nawrockiego w archikatedrze warszawskiej, której przewodniczył abp Wojciech Polak w obecności „abp.” Adriana Galbasa, nuncjusza Antonio Guido Filipazziego i innych hierarchów Konferencji Episkopatu Polski. Homilia „abp.” Galbasa zestawia Tabor i Kalwarię jako rytm życia osobistego i narodowego, akcentuje potrzebę jedności wokół urzędu prezydenta, wylicza kryzysy współczesności (wojna, migracja, kryzys antropologiczny, rozdźwięk prawa pozytywnego z naturalnym), wzywa prezydenta do bycia „ponad podziałami”, do korzystania z „dobrego zespołu”, unikania „lizusów”, a na końcu przywołuje modlitwę ks. Piotra Skargi. Zasadniczy akcent przesuwa się z królowania Chrystusa na kult państwa i „narodowej jedności”, co samo w sobie jest aktem naturalistycznej autocelebry i praktycznym zaprzeczeniem katolickiej zasady prymatu Praw Bożych nad porządkiem politycznym.

Realistyczne zdjęcie tradycyjnego wnętrza kościoła katolickiego z kapłanem w liturgicznych szatach, trzymającym krzyż, w skupionej modlitwie wiernych, ukazujące duchową głębię i szacunek dla sakramentu.

Kurialiści

Dialog zamiast nawrócenia: „Przystanek Jezus” jako laboratorium naturalizmu

Zostaw komentarz / Kurialiści / Defensor Fidei

eKAI publikuje wywiad Anny Rasińskiej z Tomaszem Trzaską, określanym jako „ksiądz”, „ewangelizator” i ekspert Biura ds. Zapobiegania Zachowaniom Samobójczym, o inicjatywie „Przystanek Jezus” towarzyszącej festiwalowi Pol’and’Rock. Rozmówca opisuje przesunięcie akcentów z głoszenia Chrystusa na „wysłuchanie, wsparcie, akceptację, rozmowę”, chwali pozytywne reakcje festiwalowiczów, akcentuje brak „procedur”, relacyjność i hasło „Jest nadzieja”, mówi o pytaniach egzystencjalnych, o „Kościele słuchającym” i o tym, że „aby doprowadzić kogoś do Boga, trzeba najpierw spotkać się z nim jako z człowiekiem – wysłuchać, wejść w relację”. Konkluduje, że ewangelizator ma „siać” bez oglądania owoców, a radą dla zmagających się z kryzysem ma być prośba o wysłuchanie. To manifest naturalistycznej redukcji nadprzyrodzonej misji Kościoła do psychologicznego wolontariatu.

Rekolekcja młodych katolików w Rzymie, modlących się przed bazyliką, ukazująca ich duchowe zaangażowanie i pobożność w tradycyjnym katolickim stylu.

Kurialiści

Jubileusz Młodych w Rzymie 2025: spektakl emocji bez łaski i bez wiary

Zostaw komentarz / Kurialiści / Defensor Fidei

Cytowany artykuł relacjonuje wyjazd młodzieży z archidiecezji gnieźnieńskiej na tzw. Jubileusz Młodych w Rzymie (27 lipca – 4 sierpnia 2025): uczestnictwo w wydarzeniach masowych, przejście przez Drzwi Święte, „Msze” i czuwania pod przewodnictwem Leona XIV, wizyty w rzymskich bazylikach, Asyżu i przy grobach Jana Pawła II, Jorge Bergoglia oraz Carla Acutisa; entuzjastyczne świadectwa młodych o „radości”, „doświadczeniu Boga” i o wspólnotowych emocjach; podkreślenie obecności „biskupa” Radosława Orchowicza, licznych „kapłanów” i figur znanych z posoborowych środowisk, jak o. Tomasz Nowak i o. Adam Szustak. Całość utrzymana jest w tonie promocyjno-eventowym i emocjonalnym, bez poważnego słowa o grzechu, łasce uświęcającej, wierze nadprzyrodzonej, sądzie ostatecznym, piekle i koniecznej podległości Chrystusowi Królowi w porządku publicznym. Jednym zdaniem: jest to opis religijnego widowiska, które – pod pozorem katolicyzmu – promuje naturalizm, demokratyzację „Kościoła” i kult człowieka.

Grupa wiernych modlących się na Wawelu, ukazująca tradycyjną katolicką pobożność i szacunek wobec świętości w realistycznej, sakralnej scenerii

Kurialiści

„Kościół, który żyje”? Retoryka bez łaski uświęcającej i bez Krzyża

Zostaw komentarz / Kurialiści / Defensor Fidei

eKAI relacjonuje Mszę na Wawelu inaugurującą 45. Pieszą Pielgrzymkę Krakowską na Jasną Górę, podczas której abp Marek Jędraszewski przedstawia pielgrzymowanie jako „czas świadectwa o Kościele, który żyje”, rozwija symbolikę trzech gór (Tabor–Wawel–Jasna Góra), zachęca do modlitwy za „papieża” Leona XIV, za władzę świecką oraz o powołania, akcentując trwanie tradycji i „chrześcijańską tożsamość” narodu. Całość spina ton naturalistyczno-symbolicznej mobilizacji i instytucjonalnego samopotwierdzenia „Kościoła”, przy niemal całkowitym przemilczeniu łaski uświęcającej, konieczności wyznania integralnej wiary, grzechu, pokuty, piekła i sądu; to esencjonalna próba ocalenia posoborowej narracji bez nawrócenia do pełni katolickiej prawdy.

Realistyczne zdjęcie katolickiego duchownego w tradycyjnym stroju przy witrażu Chrystusa Króla, oddające atmosferę nadziei i wiernej wiary w kościele.

Posoborowie

„Latarnią nadziei” bez Chrystusa Króla? Dekonstrukcja naturalizmu Leon(a) XIV

Zostaw komentarz / Posoborowie / Defensor Fidei

Cytowany artykuł relacjonuje wideoprzesłanie „papieża” Leona XIV do uczestników kongresu Panafrykańskiej Katolickiej Sieci Teologii i Duszpasterstwa. Przesłanie buduje narrację o „cnotach”, „rodzinie Kościołów lokalnych”, „sieci wsparcia” i „kroczeniu razem w nadziei”, deklarując, że Kościół ma być „latarnia nadziei dla narodów”. Centralny motyw to nadzieja w Roku Jubileuszowym oraz apel o realizację programów duszpasterskich ukazujących pomoc nauczania Kościoła w „otwieraniu serc i umysłów” na miłość Boga. Całość brzmi jak biurokratyczna broszura rozwojowa, a milczenie o grzechu, ofierze Mszy, potrzebie nawrócenia i społecznej władzy Chrystusa Króla demaskuje naturalistyczną, pastoralną retorykę pozbawioną soteriologicznego rdzenia.

Rekreacja realistycznego, pełnego szacunku katolickiego nabożeństwa z kapłanem i wiernymi podczas uroczystości przy kościele

Polska

Kult wolności bez Chrystusa: świętowanie polityki zamiast prymatu Króla

Zostaw komentarz / Polska / Defensor Fidei

Cytowany artykuł z portalu Opoka relacjonuje tłumne zgromadzenie na Wiejskiej podczas zaprzysiężenia Karola Nawrockiego na prezydenta RP: pieśń „Rota”, modlitwa różańcowa, hasła patriotyczne, transparenty środowisk politycznych i związkowych oraz przemówienie nowo zaprzysiężonego prezydenta o „wolnej, suwerennej, niepodległej Polsce”. Wskazano, że demonstracja, początkowo planowana jako forma nacisku, przerodziła się w świętowanie, zakończone przejściem do archikatedry na Mszę „św.”. Oto znak naszych czasów: patriotyzm i „religijność” uwięzione w poziomie naturalnym, bez uznania publicznego panowania Chrystusa Króla i bez troski o stan łaski.

Rewerentny kapłan katolicki w tradycyjnych szatach przed dużym krucyfiksem w skromnym kościele, symbolizujący wiarę i oddanie, z łagodnym naturalnym światłem, oddający powagę i refleksję nad królowaniem Chrystusa.

Posoborowie

Hiroszima jako pretekst: humanitarny moralizm zamiast królowania Chrystusa

Zostaw komentarz / Posoborowie / Defensor Fidei

Cytowany artykuł relacjonuje homilię metropolity Chicago, kard. Blase’a Cupicha, wygłoszoną w Hiroszimie w święto Przemienienia Pańskiego, w 80. rocznicę zrzucenia bomby atomowej. Głównym motywem jest kontrast „światła Taboru” i „światła eksplozji”, następnie moralistyczne wezwania: „pamiętać, podążać razem, chronić” – formuła zaczerpnięta z programu Franciszka, uzupełniona naturalistyczną narracją o „wspólnym domu”, „globalnym bezpieczeństwie” i „podążaniu nowymi drogami pokoju”, bez ani jednego słowa o społecznej suwerenności Chrystusa Króla, grzechu, sprawiedliwości Bożej i warunku pokoju, jakim jest poddanie narodów Prawu Bożemu. Tekst maskuje milczeniem porządek nadprzyrodzony i redukuje religię do etyki humanitarnej.