Portal eKAI (31 sierpnia 2025) relacjonuje obchody 45. rocznicy powstania NSZZ Solidarność w Radomiu z udziałem „biskupa” Marka Solarczyka, obejmujące „Mszę świętą” w katedrze, złożenie kwiatów przy krzyżu Solidarności i odsłonięcie tablicy pamiątkowej. Podczas homilii Solarczyk odwołał się do „błogosławionego ks. Jerzego Popiełuszki” i hasła „Zło dobrym zwyciężaj”, prosząc o „łaski wierności”. Działacze związku podkreślali współczesną potrzebę walki o „prawa pracownicze”.
Bałwochwalcze uwielbienie człowieka jako substytut kultu Bożego
„Uroczystości” stanowią karykaturę katolickiego pojmowania historii, gdzie Christus Rex (Chrystus Król) zostaje zastąpiony kultem związkowej legendy. Już sam fakt celebrowania rocznicy związku zawodowego w świątyni łamie zasadę Deo et Ecclesiae servire (służyć Bogu i Kościołowi), sprowadzając miejsce Najświętszej Ofiary do trybuny świeckich haseł. Pius XI w encyklice Quas Primas jednoznacznie stwierdzał: „Władza zaś Chrystusa nie obejmuje tylko narodów katolickich albo tylko tych, którzy ochrzczeni zostali, lecz w równej mierze i wszystkich ludzi, chociażby nawet nie należeli do Kościoła katolickiego”. Tymczasem Solarczyk, zamiast głosić konieczność społecznego panowania Chrystusa, utrwala herezję antropocentryzmu, gdzie „wartości” solidarnościowe stają się nowym dogmatem.
„Niech błogosławiony Jerzy wyprasza nam łaski, niech umacnia naszą wierność”
Wypowiedź ta zawiera podwójną apostazję. Po pierwsze, „ks. Jerzy Popiełuszko” nie posiada statusu błogosławionego w Kościele katolickim – jego „beatyfikacja” przez antypapieża Wojtyłę w 2010 roku jest nieważna, gdyż dokonana przez nieuprawnioną władzę. Po drugie, teologiczną zbrodnią jest kierowanie modlitwy do osoby niekanonizowanej według prawomocnych procedur, co łamie dekret Świętego Oficjum z 16 grudnia 1918 roku potępiający „kult nieurzędowy”.
Demoniczna deformacja pojęć w służbie rewolucji
Przywołane hasło „Zło dobrym zwyciężaj” stanowi klasyczny przykład doctrina duplex (dwoistej doktryny) – pozornej pobożności maskującej rewolucyjne cele. Podczas gdy katolicka nauka społeczna głosi instaurare omnia in Christo (odnowić wszystko w Chrystusie – Ef 1,10), działacze „Solidarności” redukują walkę do haseł o „prawach pracowniczych”. Mówca związku Dariusz Sobczak deklaruje: „Kiedyś walczyliśmy o wolność, a dzisiaj walczymy o prawa pracownicze”, co odsłania materialistyczne jądro całego przedsięwzięcia.
Papież Leon XIII w Rerum novarum przestrzegał: „Wszelka bowiem rozumna istota widzi jasno, że w społeczeństwie ludzkim (…) należy koniecznie przyjąć za podstawę religię, a religią prawdziwą jest tylko jedna, ta mianowicie, która się objawiła przez Boga”. Tymczasem uroczystość całkowicie pomija kluczowy wymiar – status rei publicae ut corporis Christi mystici (status państwa jako Ciała Mistycznego Chrystusa) – sprowadzając działalność katolików do poziomu walki klas.
Teologia krzyża zastąpiona politycznym totemem
Złożenie kwiatów przy „krzyżu Solidarności” to akt symonii narodowo-religijnej, gdzie znak Odkupienia zostaje sprofanowany przez zespolenie z rewolucyjną organizacją. Święte Oficjum w dekrecie z 14 grudnia 1956 roku potępiło praktykę „łącznia symboliki religijnej z działalnością polityczną”, co w Radomiu osiągnęło poziom instytucjonalnego bałwochwalstwa.
Kardynał Alfredo Ottaviani w „Doktrynie o Kościele i Państwie” (1953) przypominał: „Krzyż na miejscach publicznych winien oznaczać panowanie Chrystusa Króla, nie zaś służyć jako emblemat partyjny czy związkowy”. Tymczasem Solarczyk sankcjonuje mieszanie sacrum i profanum, budując parareligijną liturgię na ruinach prawdziwego kultu.
Posoborowa msza jako narzędzie dezintegracji
Wspomniana „Msza święta” w nowym rycie Pauli VI stanowi dodatkowe bluźnierstwo. Jak zauważył kardynał Antonio Bacci w liście protestacyjnym do antypapieża Montiniego (1969): „Nowy porządek mszy (…) oddala się w sposób imponujący doktrynie katolickiej o Mszy Świętej (…) Kult protestancki nie zawiera już wielu elementów heretyckich, które zawiera nowa msza”. Brak jakiegokolwiek odniesienia do Najświętszej Ofiary jako bezkrwawego Odkupienia w homilii Solarczyka potwierdza, że uczestniczymy w parodii katolickiej liturgii.
Systemowa apostazja w służbie rewolucji
Całe wydarzenie demaskuje nexus apostasiae (więź apostazji) pomiędzy strukturami posoborowymi a świeckimi ruchami rewolucyjnymi. Gdy Pius XI w Divini Redemptoris potępiał „komunizm jako naukę zbrodniczą i przewrotną”, neo kościół w Radomiu gloryfikuje organizację, której działacze – jak przywołany Marek Siedlecki – uczestniczyli w destrukcji katolickiego ładu społecznego pod płaszczykiem walki z komunizmem.
Ojcowie Soboru Watykańskiego I w konstytucji Dei Filius stwierdzali: „Bóg, źródło i cel wszystkich rzeczy, może być poznany z pewnością naturalnym światłem ludzkiego rozumu z rzeczy stworzonych”. Tymczasem relacja portalu eKAI nie zawiera ani jednego odniesienia do konieczności podporządkowania działalności związkowej prawu Bożemu, objawiając całkowitą kapitulację przed naturalizmem.
Za artykułem:
Radom: obchody 45. rocznicy powstania Solidarności (ekai.pl)
Data artykułu: 31.08.2025
