Portal Tygodnik Powszechny (2 września 2025) relacjonuje rozmowę z Justyną Mazur-Kudelską, twórczynią podkastu „Piąte: Nie zabijaj”, dotyczącą fenomenu popularności gatunku true crime. Artykuł przedstawia tezę, że zainteresowanie zbrodniami wynika z „przełamania tabu”, „chęci zrozumienia mechanizmów zła” oraz potrzeby „bezpiecznego obcowania z mrokiem” w świecie przytłoczonym technologią. Redukcja najcięższego z ludzkich przewinień do psychologicznej ciekawości i rozrywkowego produktu medialnego demaskuje całkowite odejście współczesnego człowieka od nadprzyrodzonego porządku moralnego.
Naturalistyczne zawężenie grzechu do psychologicznej anomalii
„Chcę zrozumieć sprawców. Nie usprawiedliwiać, chociaż i to ktoś mi kiedyś zarzucił. Dla mnie zrozumienie sprawcy to klucz do bezpieczeństwa i zmniejszania skali przemocy” – deklaruje Mazur-Kudelska.
Peccatum (grzech) w katolickiej teologii moralnej nie jest zwykłym „zejściem na złą drogę” ani efektem społecznych zaniedbań, jak sugeruje rozmówczyni, lecz dobrowolnym odwróceniem się od Boga poprzez świadome przekroczenie Jego prawa (Św. Tomasz z Akwinu, Summa Theologiae I-II, q.71). Pius XII w encyklice Mystici Corporis Christi (1943) jednoznacznie potępił redukcję zła do uwarunkowań psychospołecznych: „Grzech śmiertelny pozbawia duszę łaski uświęcającej i czyni ją niegodną wiecznego zbawienia”.
Brak jakiegokolwiek odniesienia do:
1. Mysterium iniquitatis (tajemnicy nieprawości) – rzeczywistości duchowej walki między Królestwem Chrystusa a władzą szatana
2. Obiektywnego charakteru zła jako obrazę Boga („Tobiem zgrzeszył i złość przed Tobą uczyniłem” – Psalm 51,6)
3. Konieczności sakramentalnej pokuty jako jedynej drogi pojednania z Bogiem
Milczenie o sprawiedliwości Bożej jako przejaw apostazji
Analizowany tekst konsekwentnie unika kluczowych pojęć katolickiej eschatologii:
– Sądu Ostatecznego (Judicium particulare i Judicium universale)
– Wiecznego potępienia
– Odpokutowania win przez czyściec
– Zadośćuczynienia sprawiedliwości Bożej
„Relatywizacja doktryny” (Pius X, Pascendi Dominici Gregis 6) osiąga apogeum w stwierdzeniu: „Świat nie jest czarno-biały”. Tymczasem Sobór Trydencki w dekrecie o grzechu (sesja VI, rozdz. XV) naucza nieomylnie: „Nemo sibi blandum existimet, fide solâ justificari” (Niech niko nie łudzi się, że tylko samą wiarą jest usprawiedliwiony). Każda zbrodnia wymaga:
1. Uznania winy przed Bogiem
2. Żalu doskonałego (contritio) lub niedoskonałego (attritio)
3. Zadośćuczynienia Bogu i pokrzywdzonemu
Demoniczna inspiracja współczesnego kultu tajemnicy
Artykuł powołuje się na pseudonaukową tezę, jakoby fascynacja zbrodniami wynikała z „potrzeby uporządkowania chaotycznego świata” i „tęsknoty za tajemnicą w epoce AI”. To klasyczny przejaw naturalizmu teologicznego potępionego w Humani Generis Piusa XII (1950): „Błądzą ci, którzy sądzą, że człowiek może zaspokoić swe pragnienie prawdy wyłącznie przez dociekania naukowe”.
Prawdziwe źródło zainteresowania „mrokiem” objawia sam autor, przywołując postać sir Arthura Conana Doyle’a – praktykanta spirytyzmu. Katechizm Rzymski (część III, rozdz. 6) ostrzega: „Grzechem przeciwko pierwszemu przykazaniu jest wszelkie zwracanie się do demonów, wzywanie ich lub chęć poznania przyszłości przez zakazane praktyki”.
Zbrodnia jako produkt konsumpcyjny w kulturze śmierci
Komercyjny charakter przedsięwzięć typu true crime („podkasty mają reklamy dostosowane tematycznie”) stanowi jawne pogwałcenie kanonu 1399 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., który zakazuje czerpania korzyści materialnych z tematów mogących zgorszyć wiernych. Św. Paweł w 1 Liście do Tymoteusza (6:10) przypomina: „Radix enim omnium malorum est cupiditas” (Albowiem korzeniem wszelkiego zła jest chciwość).
Fałszywa misja zastępująca ewangelizację
Twierdzenie, że podkasty true crime pełnią funkcję „misyjną”, stanowi bluźnierczą parodię ewangelizacji. Dekret Świętego Oficjum z 1949 r. Contra doctrinam potępia „próby zastąpienia nakazu misyjnego Chrystusa (Euntes docete omnes gentes) świeckimi projektami socjologicznymi”.
Prawdziwe rozwiązanie problemu zła podaje jedynie Chrystus Król przez:
1. Głoszenie Ewangelii wszystkim narodom (Mt 28:19)
2. Ustanowienie społecznego panowania Jego praw (Pius XI, Quas Primas)
3. Ofiarowanie swego życia na przebłaganie za grzechy świata (Ryt Mszy Świętej)
Podsumowanie duchowej anarchii
Analizowany tekst stanowi dokument czasów ostatecznej apostazji przepowiedzianej w 2 Tes 2:3. Całkowite pominięcie:
– Pojęcia grzechu śmiertelnego
– Obowiązku publicznego wyznawania wiary
– Nadprzyrodzonych konsekwencji zbrodni
– Sakramentalnych środków zbawienia
dowodzi, że współczesny świat odrzucił nie tylko Magisterium Kościoła, ale nawet podstawy prawa naturalnego (Rzym 2:14-15). Jak ostrzegał św. Augustyn w De Civitate Dei (XIX, 12): „Remota itaque iustitia quid sunt regna nisi magna latrocinia?” (Gdy zabraknie sprawiedliwości, czymże są królestwa, jeśli nie wielkimi bandami rozbójników?).
Za artykułem:
Dobre czasy dla true crime. Dlaczego lubimy słuchać podkastów o zbrodniach (tygodnikpowszechny.pl)
Data artykułu: 02.09.2025
