Portal Vatican News (4 września 2025) relacjonuje spotkanie uzurpatora „Leona XIV” z prezydentem Izraela Izaakiem Herzogiem. Komunikat struktury okupującej Watykan podkreśla rzekomą „tragiczną sytuację w Strefie Gazy”, wzywa do „trwałego zawieszenia broni” i powtarza modernistyczną mantrę o „rozwiązaniu opartym na dwóch państwach” jako jedynej drodze pokoju. Całość utrzymana w tonie czysto dyplomatycznego negocjatora, bez najmniejszej wzmianki o Regali Christi (Królewskiej Władzy Chrystusa) nad narodami.
Uznanie świeckiego państwa żydowskiego: zdrada depozytu wiary
Sam fakt przyjęcia przez „Leona XIV” świeckiego przywódcy Izraela stanowi jawną apostazję od niezmiennej doktryny o społecznej władzy Chrystusa Króla. Jak nauczał Pius XI w Quas Primas: „Chrystus panuje nie tylko nad jednostkami, ale i nad rodzinami oraz państwami”. Tymczasem posoborowa sekta legitymizuje bunt przeciwko Boskiemu Porządkowi, uznając żydowską władzę nad ziemią, która – według prawa teokratycznego – de iure należy do Kościoła jako dziedzictwo Chrystusa. Jak ostrzegał św. Pius X w dekrecie Lamentabili: „Dogmaty wiary nie podlegają ewolucji zgodnej z duchem czasów” (propozycja 64).
„Rozmawiano o tym, jak zapewnić przyszłość narodowi palestyńskiemu oraz pokój i stabilność w regionie, przy czym Stolica Apostolska ponownie podkreśliła, że rozwiązanie oparte na dwóch państwach jest jedyną drogą wyjścia z trwającej wojny”.
Ta „jedyna droga” jest w rzeczywistości potępioną przez Magisterium herezją naturalizmu politycznego. Już Pius IX w Syllabusie błędów potępił zdanie: „Kościół powinien być oddzielony od państwa, a państwo od Kościoła” (punkt 55). Tymczasem pseudo-papież forsuje świecką koncepcję państw narodowych, podczas gdy jedynym rozwiązaniem zgodnym z wiarą jest publiczne uznanie królewskiej władzy Chrystusa nad Jerozolimą i całym Bliskim Wschodem.
Relatywizacja Jerozolimy: milczenie o prawach Króla Wszechświata
W komunikacie wspomina się jedynie o „ważnej kwestii miasta Jerozolimy”, całkowicie pomijając jego teologiczny status jako duchowego centrum Królestwa Chrystusowego. Jak przypomina encyklika Quas Primas: „Królestwo naszego Odkupiciela obejmuje wszystkich ludzi […] czy to jednostki, czy rodziny, czy państwa”. Stolica Piotrowa nie ma prawa negocjować statusu miasta, w którym jedynym prawowitym Władcą jest Ukrzyżowany. Każde ustępstwo na rzecz świeckiej administracji Jerozolimy stanowi zdradę prawa Bożego.
Humanitaryzm zamiast ewangelizacji: redukcja misji Kościoła
Biuro Prasowe sekty posoborowej podkreśla rzekome „znaczenie wspólnot chrześcijańskich” w zakresie „edukacji” i „promowania spójności społecznej”. To czysty modernizm potępiony w dekrecie Lamentabili: „Objawienie było tylko uświadomieniem sobie przez człowieka swego stosunku do Boga” (propozycja 20). Gdzie jest wezwanie do nawrócenia żydów? Gdzie misyjny zapał głoszenia Extra Ecclesiam nulla salus? Zastąpienie głoszenia Ewangelii socjalnym aktywizmem to wiernopoddańczy ukłon w stronę Synagogi Szatana.
Fałszywy ekumenizm i kult „praw człowieka”
Cała narracja o „prawie humanitarnym” i „uwolnieniu zakładników” odsłania przyjęcie masońskiej koncepcji praw człowieka, którą Pius IX potępił w Syllabusie: „Wolność sumienia i kultów jest prawem każdego człowieka” (punkty 15-18). Tymczasem prawdziwy Kościół głosił zawsze: „Nie ma pod niebem żadnego innego imienia danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni” (Dz 4,12). W komunikacie brak choćby jednego wezwania do uznania Chrystusa Króla – co dowodzi, że mamy do czynienia z czysto polityczną organizacją, która wyrzekła się swego nadprzyrodzonego posłannictwa.
Dialog zamiast nawrócenia: antychrześcijańska rewolucja
„Serdeczne rozmowy” z heretyckim przywódcą stanowią zdradę misji św. Piotra. Prawdziwi papieże nigdy nie „negocjowali” z wrogami Krzyża – wzywali ich do pokuty, jak Pius V wobec sułtana po Lepanto. Jak czytamy w Quas Primas: „Królestwo Chrystusa jest przede wszystkim duchowe i odnosi się do rzeczy duchowych”. Tymczasem neo-kościół bergoglianów redukuje zbawienie do układów dyplomatycznych, co Pius X wprost nazwałby „modernistyczną herezją”.
Ten skandaliczny epizod jest kolejnym dowodem, że struktura okupująca Watykan stanowi masońską anty-Tajemnicę, która „się nad wszystko, co nazywają Bogiem” (2 Tes 2,4). Wierni katolicy mają moralny obowiązek odciąć się od tej ohydy i trwać przy niezmiennym Magisterium, które głosi: Christus vincit, Christus regnat, Christus imperat!
Za artykułem:
Papież przyjął na audiencji prezydenta Izraela (vaticannews.va)
Data artykułu: 04.09.2025
