Portal eKAI (3 września 2025) informuje o 192 „biskupach” uczestniczących w kursach formacyjnych organizowanych przez dykasterie „Kurii Rzymskiej”. Wydarzenie, zaplanowane na 4-11 września, obejmuje wspólne sesje na Papieskim Uniwersytecie Urbaniańskim oraz odrębne zajęcia w kolegiach św. Piotra i św. Pawła. W programie znalazły się m.in. wykłady o „inkulturacji liturgii”, „wyzwaniu pentekostalizmu”, zarządzaniu kryzysowym w duchowieństwie oraz procesie synodalnym. Kulminacją ma być audiencja u „papieża” Leona XIV i udział w kanonizacji bł. Frassatiego i Acutisa.
Kolegialność jako zasłona dymna dla rozkładu władzy kościelnej
Wspólne sesje 78 „biskupów misyjnych” i 114 „biskupów diecezjalnych” przedstawiane są jako „znak wspólnoty” i „wydarzenie kolegialności”. Tymczasem collectio episcoporum (zgromadzenie biskupów) pozbawione jurysdykcji nadanej przez Chrystusa Króla jest jedynie parodią katolickiej hierarchii. Jak nauczał Pius XII w encyklice Mystici Corporis: „Tylko do Biskupów przychodzących w następstwie Apostołów przekazana została nauczycielska i rządząca władza”. Tymczasem uczestnicy kursu otrzymali „sakry” od zwolenników nowej religii posoborowej, gdzie:
„…Kościół nie jest już widzialnym społeczeństwem, będącym mistycznym Ciałem Chrystusa (…) ale duchem chrześcijaństwa” (Pius XII, przemówienie do kardynałów, 20 II 1946).
Naturalizm zamiast nadprzyrodzoności: kurs zarządzania dla administratorów NGO
Program kursu odsłania redukcję posługi biskupiej do technik zarządzania kryzysowego i negocjacji ze światem. Tematyka wystąpień mówi sama za siebie:
- „Przynależność etniczna w służbie Kościołowi” (abp Nwachukwu) – kwestionowanie uniwersalizmu łacińskiej cywilizacji
- „Wyzwanie pentekostalizmu” (abp Pace) – dialog z herezją zamiast jej potępienia
- „Nadzieja i cierpienia – zjawisko migracji” (kard. Baggio) – substytucja Ewangelii socjologią
Brak jakiejkolwiek wzmianki o obowiązku zwalczania błędów (can. 1325 Kodeksu Prawa Kanonicznego 1917), o odprawianiu Najświętszej Ofiary czy strzeżeniu depozytu wiary. Jak zauważył św. Pius X w Pascendi: „Moderniści (…) kapłanów uważają tylko za jakichś przewodników i zwiastunów wiary”.
Synodalność: masoński mechanizm niszczenia struktury Kościoła
Wtorkowe sesje poświęcone „wpływowi procesu synodalnego na struktury kościelne” prowadzone przez kardynałów da Rocha i Ambongo Besungu – architektów rewolucji w Amazonii i Afryce – to jawna promocja kolegializmu potępionego przez Piusa VI w konstytucji Auctorem fidei. Synod stał się narzędziem:
„(…) obalania hierarchicznego ustroju Bożego ustanowienia i wprowadzenia na jego miejsce systemu demokratycznego, który ogłaszają za wymagany przez naturalny postęp” (Pius IX, Multiplices inter).
Proponowane „grupy robocze według języków” przypominają lożowe kręgi dyskusyjne, gdzie vox populi zastępuje vox Dei.
Inkulturacja liturgii: bałwochwalstwo pod płaszczykiem adaptacji
Wystąpienie bp. Garcia Maciasa o „inkulturacji liturgii dzisiaj” to kontynuacja herezji potępionej w motu proprio Tra le sollecitudini Piusa X. Jak ostrzegał Pius XII w Mediator Dei: „Liturgia jest w znacznej części stała i niezmienna, jak niezmienne są dogmaty wiary”. Tymczasem neo-kościół:
- Promuje rytuały pogańskie w liturgii (jak w Amazonii)
- Zastępuje łacinę miejscowymi dialektami
- Unieważnia sakramenty przez zmianę formy (Novus Ordo Missae)
Milczenie na temat kanonu 1257 KPK 1917 („Nikt nie może zmieniać liturgii bez aprobaty Stolicy Apostolskiej”) świadczy o całkowitym zerwaniu z Tradycją.
Formacja czy deformacja? Instytut Antropologii zamiast teologii
Szczególnie wymowne są zajęcia prowadzone przez ks. Beera i ks. Zollnera z Instytutu Antropologii Gregorianum. To właśnie ta placówka stała się kuźnią:
- Psychologizacji życia sakramentalnego
- Relatywizacji grzechu ciężkiego
- Propagandy „ochrony małoletnich” oderwanej od teologii moralnej
Gdy św. Karol Boromeusz zakładał seminaria, ich program opierał się na Summie teologicznej i prawie kanonicznym. Dziś „biskupi” uczą się zarządzania kryzysowego zamiast zwalczania herezji – dokładnie jak przewidywał Pius X: „Moderniści chcą być uważani za odnowicieli Kościoła, a w rzeczywistości są jego burzycielami” (Pascendi).
Kanonizacje posoborowe: narzędzie inżynierii społecznej
Uczestnictwo w kanonizacji Piotra Jerzego Frassatiego i Carlo Acutisa – postaci promowanych jako „święci mediów społecznościowych” – to element kreowania nowej hagiografii. Wbrew kanonowi 1999 KPK 1917:
- Brak procesów kanonicznych z udziałem Promotora Wiary
- Pomija się cuda wymagane przez prawo
- Wynosi się osoby żyjące w jawnym nieposłuszeństwie doktrynalnemu
Akceptacja takich pseudo-kanonizacji przez „biskupów” dowodzi ich zerwania z katolickim pojęciem świętości.
Podsumowanie: kurs apostazji zamiast formacji pasterzy
Opisywane wydarzenie to w istocie szkolenie menedżerów religijnej NGO, nie zaś formacja następców Apostołów. Każdy element programu potwierdza diagnozę św. Piusa X z Lamentabili sane: „Dogmaty nie są prawdami pochodzenia Boskiego, ale interpretacją faktów religijnych” (propozycja 22). Wierni katolicy powinni:
- Odrzucić „sakry” i jurysdykcję uczestników kursu
- Unikać uczestnictwa w nowej liturgii sprawowanej przez tych „biskupów”
- Modlić się o nawrócenie duchownych uwikłanych w struktury posoborowe
Jak przypominał Pius XI w Quas Primas: „Pokój Chrystusowy możliwy jest jedynie w Królestwie Chrystusowym” – nie zaś w globalistycznej organizacji prowadzącej kursy zarządzania kryzysowego.
Za artykułem:
192 biskupów bierze udział w kursach formacyjnych (ekai.pl)
Data artykułu: 03.09.2025
