Portal eKAI (4 września 2025) relacjonuje wypowiedź „ks.” Thomasa Schwarza, dyrektora organizacji Renovabis, który w wywiadzie dla „Publik-Forum” nawoływał do „sprawiedliwego pokoju” dla Ukrainy, krytykując jednocześnie redukcję niemieckiego wsparcia. Schwarz stwierdził: „Narasta – błędne – wrażenie, że wszyscy są w jakiś sposób w równym stopniu winni tego konfliktu”, jednocześnie podkreślając rzekomą „funkcjonalną, pluralistyczną demokrację” Ukrainy i postulując „sprawiedliwość” rozumianą jako nieoddawanie terytoriów Rosji.
Naturalistyczna herezja „pokoju bez Chrystusa Króla”
Wypowiedź „ks.” Schwarza stanowi klasyczny przykład modernistycznej redukcji nadprzyrodzonej misji Kościoła do świeckiego aktywizmu. Brak jakiegokolwiek odniesienia do Sociale Regnum Christi (Społecznego Królestwa Chrystusa) – fundamentu katolickiej nauki o pokoju – demaskuje całkowite zerwanie z doktryną wyrażoną w encyklice Piusa XI Quas Primas:
„Nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego” (QA 1).
Propagowanie „sprawiedliwego pokoju” w oderwaniu od obowiązku publicznego uznania władzy Chrystusa nad narodami to czczy naturalizm. Pax Christi in Regno Christi (Pokój Chrystusa w Królestwie Chrystusa) – ta zasada, powtarzana od Leona XIII po Piusa XII, zostaje zastąpiona świeckim frazesem służącym utrzymaniu status quo geopolitycznego.
Demokracja pluralistyczna jako bałwochwalstwo polityczne
Chwalenie Ukrainy jako „pluralistycznej demokracji” to jawne odrzucenie nauczania Piusa VI, który w Quod Aliquantum (1791) potępił rewolucyjny kult „wolności” jako sprzeczny z prawem Bożym. Kard. Alfredo Ottaviani w „Doktrynie Społecznej Chrześcijaństwa” (1963) jednoznacznie stwierdzał, że pluralizm religijny i polityczny prowadzi do „anarchii ducha”, zaś jedynym prawowitym ustrojem jest ten uznający principatum Christi (prymat Chrystusa).
Gdy Schwarz mówi o „społeczeństwie obywatelskim” i „organizacjach kulturowych”, pomija milcieniem masowe prześladowania katolików obrządku łacińskiego na Ukrainie oraz oficjalny kult banderowskich kolaborantów III Rzeszy. To typowy przejaw hermeneutyki przemilczenia stosowanej przez modernistów, by relatywizować zło.
Ekonomiczny utylitaryzm zamiast nawrócenia moralnego
Diagnoza dotycząca korupcji i „zawłaszczenia państwa” przez oligarchów, choć częściowo trafna, ignoruje radix omnium malorum (korzeń wszelkiego zła) – czyli apostazję narodów od wiary. Pius XI w Quadragesimo Anno (1931) wskazywał, że niesprawiedliwość systemowa wynika z odrzucenia principiorum christianae philosophiae (zasad filozofii chrześcijańskiej) w życiu publicznym. Tymczasem Schwarz proponuje wyłącznie technokratyczne „usprawnienia”, całkowicie pomijając konieczność:
- Publicznej pokuty za narodowe grzechy
- Przywracania własności kościelnej zagrabionej przez komunistów
- Wprowadzania prawa Bożego do systemu sądowniczego
Teologiczny bankructwo Renovabis
Organizacja finansowana przez episkopat Niemiec – kraju gdzie 70% „katolików” neguje realną obecność Chrystusa w Eucharystii – nie może być narzędziem ewangelizacji. Jak stwierdził św. Pius X w Pascendi Dominici Gregis (1907):
„Moderniści […] religię pojmują wyłącznie jako pewien rodzaj pobudzenia ślepej wiary, mieszczącej się w podświadomości” (PDG 14).
Działalność Renovabis wpisuje się w ten schemat: „pomoc humanitarna” zastępuje głoszenie Ewangelii, ekumenizm wypiera misyjny zapał, a „dialog” usprawiedliwia współpracę z heretykami i schizmatykami. Brak w wypowiedzi Schwarza:
- Wezwania do modlitwy różańcowej o nawrócenie Rosji (pomimo wezwań Matki Bożej w objawieniach zatwierdzonych przed 1958 r.)
- Ostrzeżenia przed schizmą moskiewską i jej rolą w eskalacji konfliktu
- Apelu o powrót do katolickiej monarchii jako jedynej gwarancji trwałego pokoju
Konsekwencje milczenia o grzechu narodów
Najcięższym zarzutem wobec wypowiedzi „ks.” Schwarza jest całkowite pominięcie status gratiae (stanu łaski) jako warunku prawdziwego pokoju. Gdy Pius XII w radiowym orędziu z 24 sierpnia 1939 r. wzywał: „Nic nie jest stracone z pokojem. Wszystko może być stracone z wojną”, dodawał zarazem, że pokój jest owocem caritas socialis (miłości społecznej) zakorzenionej w Krzyżu.
Tymczasem modernistyczna narracja o „zmęczeniu pomocą” i „równych winach” prowadzi do spirali relatywizmu, gdzie katolicka Ukraina św. Jozafata Kuncewicza stawiana jest moralnie na równi z prawosławno-komunistyczną Rosją. To właśnie owocem soborowej „wolności religijnej” potępionej przez Piusa IX w Quanta Cura (1864) i św. Piusa X w Lamentabili Sane (1907).
Zamiast wezwania do publicznego poświęcenia Ukrainy Najświętszemu Sercu Jezusa i Niepokalanemu Sercu Marji – jedynej drogi do pokoju wskazanej przez Leona XIII – otrzymujemy kolejną odsłonę modernistae fallaciarum (modernistycznych oszustw), gdzie Chrystus zostaje zepchnięty do sacrum prywatności, a Jego miejsce zajmują idolatryczne koncepcje „demokracji” i „sprawiedliwości społecznej” bez Boga.
Za artykułem:
Dyrektor Renovabis: Ukraina potrzebuje „sprawiedliwego pokoju” (ekai.pl)
Data artykułu: 04.09.2025
