Parodia duszpasterstwa rodzin: jubileuszowa manifestacja naturalizmu w Lubaszu
Portal eKAI (3 września 2025) relacjonuje przygotowania do „Archidiecezjalnego Jubileuszu Rodzin” w Sanktuarium „Królowej Rodzin” w Lubaszu. Planowane wydarzenie 7 września ma obejmować Mszę św. pod przewodnictwem „abp. Wiesława Śmigla”, adorację „Najświętszego Sakramentu”, „Koncert dla Mamy” i festyn rodzinny. Autorzy podkreślają 25. rocznicę „koronacji” obrazu „Matki Bożej” oraz kontekst „Roku Jubileuszowego” w „Kościele powszechnym”. Całość stanowi klasyczny przykład redukcji życia religijnego do świeckiej celebracji pozbawionej nadprzyrodzonej perspektywy.
Redukcja misji Kościoła do naturalistycznego humanitaryzmu
„Nie zabraknie też poczęstunku, który przygotują panie z kół gospodyń wiejskich (…) oraz atrakcji dla najmłodszych. Dzieci będą mogły wziąć udział w malowaniu twarzy, grach i zabawach”
Opisane wydarzenie przypomina bardziej piknik samorządowy niż katolickie nabożeństwo. Krytyka sedewakantystyczna demaskuje tu typową dla posoborowia substituację łaski przez rozrywkę. Gdzież są wezwania do pokuty, postu i zadośćuczynienia za grzechy przeciwko nierozerwalności małżeństwa? Gdzie exhortatio (napomnienie) wobec rozwodników żyjących w nowych związkach, par konkubenckich czy zwolenników „związków partnerskich”? Brak najmniejszej wzmianki o obowiązku trwania w stanie łaski uświęcającej do godnego przyjmowania Komunii św. – podstawowego warunku uczestnictwa w życiu Kościoła.
Wątpliwa geneza kultu i niekanoniczna „koronacja”
Artykuł powtarza bezrefleksyjnie legendę o „objawieniu się” Marji pewnemu leśnikowi, choć Kongregacja Świętego Oficjum w dekrecie De canonizatione sanctorum z 1914 r. zabraniała propagowania prywatnych objawień bez zatwierdzenia Stolicy Apostolskiej. Co więcej, wspomniana „koronacja” z 2000 r. dokonana przez Jana Pawła II – notorycznego heretyka – nie ma żadnej wartości kanonicznej. Pius XII w konstytucji apostolskiej Impositio coronarum (1949) zastrzegał, że:
„Koronacja obrazów Najświętszej Marji Panny jest przywilejem zastrzeżonym wyłącznie Stolicy Apostolskiej”
„Korony poświęcił św. Jan Paweł II” – czytamy w tekście. To jawne kłamstwo doktrynalne, gdyż Wojtyła nigdy nie został kanonizowany zgodnie z procedurami obowiązującymi przed 1958 r., a jego „kanonizacja” w 2014 r. jest nieważna z przyczyn formalnych i materialnych (brak cudów, propagowanie herezji).
Liturgiczna demolka i profanacja sacrum
Planowana procesja z obrazem na „plac koronacyjny”, Msza na wolnym powietrzu oraz „Koncert dla Mamy” stanowią rażące naruszenie zasad liturgicznych:
- Rubricae generales Mszału Piusa V zabraniają celebracji poza konsekrowanym miejscem bez szczególnej dyspensy (kan. 1164 KPK 1917).
- Połączenie Najświętszej Ofiary z występami artystycznymi narusza zasadę gravitas (godności) należnej kultowi.
- „Odpust” wspominany w kontekście festynu to parodia teologii odpustów zdefiniowanej w bulli Unigenitus Klemensa VI (1343).
Brak także ostrzeżenia, że przyjmowanie „Komunii” w strukturach posoborowych, gdzie Msza została zredukowana do stołu zgromadzenia, a rubryki naruszają teologię ofiary przebłagalnej, jest jeżeli nie li 'tylko’ świętokradztwem, to bałwochwalstwem.
Milczenie w kwestiach doktrynalnych jako akt apostazji
Najcięższym zarzutem jest całkowite przemilczenie kluczowych zasad katolickiej nauki o rodzinie:
- Brak przypomnienia encykliki Casti connubii Piusa XI (1930) potępiającej antykoncepcję, sterylizację i aborcję.
- Zero wzmianki o Arcanum Divinae Sapientiae Leona XIII (1880) o nierozerwalności małżeństwa.
- Niedopowiedzenie, że „Rodzina” w nauczaniu posoborowym obejmuje związki sprzeczne z prawem naturalnym.
Arcybiskup Śmigiel występujący jako „przewodniczący Rady ds. Rodziny KEP” reprezentuje strukturę powstałą po niekanonicznym „soborze” watykańskim II, który w Gaudium et spes zrównał małżeństwo sakramentalne z „głęboką przyjaźnią” (nr 48). Tym samym całe wydarzenie w Lubaszu to propaganda neomodernistycznej sekty, nie zaś katolickie duszpasterstwo.
Zamiast zakończenia: diagnoza duchowej zapaści
Organizacja „festynów rodzinnych” pod płaszczykiem jubileuszu odsłania całkowite bankructwo posoborowej pseudo-duszpasterskiej koncepcji. Jak nauczał Pius XI w Quas primas (1925):
„Pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym. Tymczasem (…) bardzo wielu usunęło Jezusa Chrystusa i Jego najświętsze prawo ze swych obyczajów, z życia prywatnego, rodzinnego i publicznego”.
Dopóki „duchowni” nie wrócą do głoszenia całej depositum fidei (depozytu wiary) bez kompromisów, dopóty takie przedsięwzięcia będą jedynie przyspieszać apostazję narodów.
Za artykułem:
Archidiecezjalny Jubileusz Rodzin w Sanktuarium Królowej Rodzin w Lubaszu (ekai.pl)
Data artykułu: 03.09.2025
