Portal eKAI (4 września 2025) informuje o zbliżającym się Wielkim Odpustzie Wiślickim, prezentując go jako wydarzenie o „wielowiekowej tradycji” z kulminacją 8 września w „uroczystość Narodzenia NMP”. W programie zaplanowano m.in. bierzmowanie udzielane przez „biskupa” Andrzeja Kaletę, „Sobotę ze św. Janem Pawłem II” z oddawaniem czci „relikwiom papieskim” oraz wystawę o królowej Jadwidze pod patronatem konsula Węgier. Artykuł przemilcza jednak, że współczesne odpusty w strukturach posoborowych są parodią prawdziwego kultu, a udział „duchowieństwa” wyświęconego po 1968 roku czyni sakramenty nieważnymi.
Posoborowa profanacja królewskiej fundacji
Opisywane uroczystości w Wiślicy – miejscu o doniosłym znaczeniu dla katolickiej Polski – zostały zredukowane do teatru religijnego sterowanego przez sekciarską hierarchię. Kolegiata wiślicja, fundowana przez Kazimierza Wielkiego na chwałę Regnum Mariae (Królestwa Marji), dziś służy promocji modernistycznych idolatrii:
„W bazylice są także relikwie św. Maksymiliana Kolbego, bł. kard. Stefana Wyszyńskiego i św. Rity” – podaje portal, przemilczając, że „świętość” Kolbego została ogłoszona przez antypapieża Jana Pawła II w 1982 roku, a sam „święty” nigdy nie poniósł śmierci odium fidei (z nienawiści do wiary), lecz z motywów humanitarnych. Tymczasem Sobór Trydencki w dekrecie o świętych (sesja 25) wyraźnie stwierdza: „Nie wolno czcić tych, którzy nie zostali kanonizowani lub beatyfikowani przez Kościół katolicki”.
Kult heretyków jako normalka
Szczególnie oburzający jest zapis o „Sobocie ze św. Janem Pawłem II” – heretyka, który w Asyżu 1986 roku zaprosił pogan do wspólnej modlitwy bałwanom, otwarcie łamiąc Pierwsze Przykazanie. Oddawanie czci Wojtyle jako „świętemu” to jawne bałwochwalstwo, potępione już przez św. Pawła: „Co bowiem mają wspólnego sprawiedliwość i nieprawość? Albo cóż ma wspólnego światło z ciemnością?” (2 Kor 6,14).
Równie skandaliczna jest wzmianka o relikwiach „bł. kard. Wyszyńskiego” – modernistycznego hierarchy, który w 1966 roku wraz z Wojtyłą dokonał koronacji posągu „Matki Bożej Łokietkowej”. Jak zauważył Pius XI w Quas primas (1925): „Nie może być mowy o prawdziwym pokoju, dopóki jednostki i państwa wypierają się panowania Zbawiciela naszego”. Tymczasem wspomniana koronacja odbyła się w apogeum komunistycznych prześladowań Kościoła, gdy hierarchia posoborowa już otwarcie kolaborowała z reżimem.
Milczenie o grzechu śmiertelnym uczestnictwa
Portal nie zawiera najmniejszego ostrzeżenia, że udział w „odpuście” organizowanym przez nieważnych szafarzy naraża wiernych na śmiertelne niebezpieczeństwo utraty łaski uświęcającej. Bierzmowanie udzielane przez „biskupa” z linii montażowej posoborowych święceń (które Paweł VI unieważnił zmianą formy sakramentalnej w 1968 r.) jest czczą farsą. Święty Pius X w Lamentabili sane exitu (1907) potępił podobne nadużycia: „Sakramenty są tylko przypomnieniem obecności Stwórcy” – co stanowi herezję kwestionującą ich charakter ex opere operato (dzięki samemu dokonaniu czynności).
Polityka ponad dogmatem: węgierski patronat
Wystawa o św. Jadwidze Andegaweńskiej – jedynej autentycznej świętej w tym galimatiasie – została wykorzystana do promocji świeckich interesów pod patronatem konsula Węgier. To klasyczny przykład modernistycznej instrumentalizacji świętości, gdzie kult świętych służy celom politycznym, a nie zbawieniu dusz. Tymczasem św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice (księga V, rozdz. 6) przestrzega: „Władcy nie mogą mieszać się w sprawy duchowne, chyba że w obronie wiary”.
Wiślica: od statutów katolickich do statutu herezji
Gdy Kazimierz Wielki ogłaszał w 1347 r. statuty wiślickie, oparte na Corpus Iuris Canonici, nikt nie przypuszczał, że sześć wieków później w tym samym miejsccie będzie się propagować prawo do wolności religijnej – potępionej przez Piusa IX w Syllabusie błędów (1864): „Każdy człowiek może wyznawać religię, którą uzna za prawdziwą” (błąd nr 15).
Bazylika wiślicka – niegdyś bastion wiary – dziś stała się sceną dla posoborowego synkretyzmu. Poświęcenie róż w „Niedzielę ze św. Ritą” i „poświęcenie ziarna siewnego” podczas sumy odpustowej to parodia prawdziwych obrzędów, które – jak uczy św. Tomasz z Akwinu (ST III, q. 65) – mają skuteczność tylko w jedności z katolicką ofiarą Mszy. Tymczasem w Wiślicy sprawuje się protestanckie „wieczerze pamiątkowe”, nie zaś Ofiarę Kalwarii.
Kapitularz apostazji
Najbardziej wymownym symbolem degradacji jest zapowiedź przyjęcia „nowych kanoników wiślickich do kapituły”. W czasach katolickich kapituły kolegiackie strzegły czystości doktryny (kanon 391 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917). Dziś ich posoborowe mutanty są zwykłymi klubami towarzyskimi dla klerykałków w sutannach.
Nie sposób nie przywołać tu słów św. Piusa X z encykliki Pascendi Dominici gregis (1907): „Moderniści usiłują zniszczyć wszelki porządek zarówno w Kościele, jak i w państwie, by na ruinach zbudować nowe społeczeństwo według swoich wymysłów”.
Wielki Odpust Wiślicki 2025 to nie kontynuacja tradycji, lecz jej pogrzeb pod dyktando antykościoła. Jak ostrzegał Apokalipsa: „Znam twoje czyny: masz imię, które mówi, że żyjesz, a jesteś umarły” (Ap 3,1).
Za artykułem:
Zbliża się Wielki Odpust Wiślicki (ekai.pl)
Data artykułu: 04.09.2025
