Ksiądz katolicki w tradycyjnym stroju przed studnią w Kenii, scena ukazująca misję społecznej pomocy i krytykę modernistycznych tendencji w Kościele

Humanitarna mistyfikacja jako substytut misji ewangelizacyjnej

Podziel się tym:

Portal eKAI (5 września 2025) relacjonuje budowę studni głębinowej w Kenii przez diecezję zielonogórsko-gorzowską. Inicjatywa sfinansowana z ofiar „wiernych”, nadzorowana przez „biskupa” Tadeusza Lityńskiego i „księdza” Jacka Golombka, nosi imię „św. Jana Pawła II”. Współpracę koordynowały siostry z Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny, działające w Kenii od 1990 roku.


Naturalistyczne wypaczenie misji Kościoła

„Studnia pomaga również miejscowej ludności w utrzymaniu zwierząt domowych czy zaspokojeniu innych potrzeb domowych” – wyjaśnia rzekoma „siostra Doriana”. To zdanie demaskuje całkowitą redukcję nadprzyrodzonego celu Kościoła do socjalnego aktywizmu. Pius XI w Quas Primas podkreślał: „Królestwo Odkupiciela naszego obejmuje wszystkich ludzi […]. On jest zaiste źródłem zbawienia dla jednostek i dla ogółu”. Tymczasem projekt pomija najistotniejszy wymiar – zbawienie dusz przez chrzest i głoszenie jedynej prawdziwej wiary.

Kult heretyka jako akt apostazji

Nadanie studni imienia „Jana Pawła II” to jawna profanacja. Człowiek ten głosił herezje ekumenizmu (Asyż 1986), relatywizmu religijnego (Redemptor hominis) i negował niezmienność dogmatów. Św. Pius X w dekrecie Lamentabili potępił tezę, że „Kościół może się pojednać z postępem, liberalizmem i współczesną cywilizacją” (propozycja 80). Tymczasem „bp Lityński” czyni z heretyka patrona działań humanitarnych, co stanowi communicatio in sacris z apostazją.

Nieważność struktur i „sakramentów”

Wszyscy wymienieni „duchowni” to funkcjonariusze niekanonicznej struktury okupującej Watykan. „Święcenia” przyjęte po 1968 roku są nieważne z powodu zmienionych formuł sakramentalnych (Paweł VI, Pontificalis Romani). Działalność „sióstr misjonarek” należy ocenić jako propagandę posoborowej herezji, gdyż zgodnie z Syllabus errorum Piusa IX: „Kościół nie może skutecznie bronić etyki ewangelicznej, trwając w niezmiennych poglądach” (propozycja 63).

Finansowanie apostazji pod pozorem miłosierdzia

Zbiórka 19 950 euro na panele fotowoltaiczne i wieże ciśnień to materialne wsparcie dla struktury zwalczającej prawdziwy Kościół. Katecheci organizujący „festyny i jasełka” dla pozyskania funduszy działają na szkodę dusz, utrwalając w „wiernych” przeświadczenie, że modernistyczna sekta może pełnić rolę Kościoła. Pius XII w Mystici Corporis Christi nauczał, że „poza prawdziwym Kościołem nie ma ani zbawienia, ani przebaczenia grzechów”.

Milczenie o obowiązku nawracania pogan

Artykuł nie wspomina ani słowem o chrzcie Kenijczyków, katechizacji czy sprawowaniu Najświętszej Ofiary. To dobrowolne przemilczenie demaskuje zdradę misyjnego mandatu Chrystusa („Idźcie i nauczajcie wszystkie narody” – Mt 28,19). Leon XIII w Satis cognitum ostrzegał: „Ktokolwiek odstępuje choćby w najmniejszej części od depozytu wiary, ten całkowicie wypada z religii”. Budowa studni bez równoczesnego głoszenia Ewangelii stanowi akt apostolskiej zdrady.


Za artykułem:
Diecezja zielonogórsko-gorzowska wybudowała studnię głębinową w Kenii
  (ekai.pl)
Data artykułu: 05.09.2025

Więcej polemik ze źródłem: ekai.pl
Podziel się tą wiadomością z innymi.
Pin Share

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, w jaki sposób przetwarzane są dane Twoich komentarzy.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.