Nawrocki współpracuje z okupantami Watykanu – analiza wizyty u „papieża” Leon XIV
Portal Vatican News PL relacjonuje wizytę Karola Nawrockiego u uzurpatora Roberta Prevosta („Leona XIV”) oraz współpracowników sekty posoborowej: „kardynała” Parolina i „arcybiskupa” Gallaghera. Komunikat „Stolicy Apostolskiej” przemilcza kluczowe kwestie doktrynalne, redukując spotkanie do świeckiego rytuału dyplomatycznego.
„Podczas serdecznych rozmów w Sekretariacie Stanu omówiono sytuację społeczno-polityczną kraju, zwracając szczególną uwagę na wartości, na których opiera się społeczeństwo polskie, oraz na potrzebę budowania konsensusu w obliczu wyzwań, przed którymi stoi”.
Zdrada katolickiego dziedzictwa Polski
Brak jakiegokolwiek odniesienia do debitum publicae societatis cultus (obowiązku publicznego kultu Boga) oraz świętego prawa Chrystusa Króla do panowania nad narodami (Pius XI, Quas Primas) demaskuje naturalistyczną mentalność autorów komunikatu. Wartości polskiego społeczeństwa sprowadzono do pustego hasła, odciętego od katolickich fundamentów Regnum Poloniae.
Synkretyzm religijny i kult człowieka
Modlitwa Nawrockiego przy grobie Jana Pawła II („pana Wojtyły”) stanowi akt bałwochwalczego kultu apostaty, który otwarcie głosił:
„Wolność religijna jest prawem podstawowym” (Redemptor hominis, 1979)
– w sprzeczności z nauczaniem Piusa IX (Quanta cura), który potępił „monstrualne prawo” wolności sumienia jako deliramentum (szaleństwo).
„Biskup” Nykiel, nazywając służbę prezydencką „świętą”, uprawia posoborowy kult urzędów państwowych – co Pius XI w Quas Primas określił jako „odstępstwo od posłuszeństwa Chrystusowi Królowi”.
Dyplomacja jako narzędzie apostazji
Wymiana darów (obraz Matki Bożej Gietrzwałdzkiej) między świeckim urzędnikiem a przywódcą sekty to akt profanacji. Maria Regina Poloniae (Marja Królowa Polski) nie może być „ofiarowana” tym, którzy odrzucają Jej Boskiego Syna jako jedynego Władcę narodów.
Rozmowy o „wojnie na Ukrainie” prowadzone bez wezwania do nawrócenia i poddania się pod jarzmo Chrystusa są czystą fikcją dyplomatyczną. Jak przypominał Leon XIII:
„Nie ma zbawienia dla narodów poza Kościołem katolickim” (Satis cognitum)
Strukturalna niegodziwość „Stolicy Apostolskiej”
Użycie terminu „Sekretariat Stanu” wobec organu kierowanego przez masonów (jak Parolin, członek Klubu Rzymskiego) stanowi symulację kościelnej struktury. Sobór Watykański I w konstytucji Pastor aeternus jasno stwierdza:
„Zbawienne jest zaiste, aby lud pobożny poddawał się i ulegał najwyższej władzy Biskupa Rzymskiego” (rozdz. III)
– czego antypapież Leon XIV nie może rościć, będąc zwykłym heretykiem bez ważnej jurysdykcji.
Milczenie o grzechu narodowym
Cała relacja pomija kluczowy obowiązek katolickiego władcy: exsecratio haeresum (wyklinanie herezji) i defensio fidei (obrona wiary). Nawrocki, zamiast wezwać antypapieża do pokuty, utwierdza go w uzurpacji – łamiąc kanon 2314 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., który nakłada ekskomunikę na współpracujących z heretykami.
Jak ostrzegał św. Robert Bellarmin:
„Heretycki papież przestaje być papieżem i automatycznie staje się członkiem szatana” (De Romano Pontifice, II.30)
Za artykułem:
Prezydent Nawrocki na audiencji u Papieża Leona XIV (ekai.pl)
Data artykułu: 05.09.2025
