Rekoncyjna scena katolicka z kobietą modlącą się przed ołtarzem, symbolizująca skruchę po aborcji, z krzyżem i świętymi obrazami, wyraz głębokiego żalu i pokuty.

Psychiczne skutki aborcji potwierdzają moralne zło zbrodni dzieciobójstwa

Podziel się tym:

Portal Opoka relacjonuje kanadyjskie badania wskazujące na dwukrotnie wyższe ryzyko problemów psychicznych u kobiet po aborcji w porównaniu z ciążami donoszonymi. Analiza objęła dane z lat 2006-2022 dla 1,2 miliona kobiet w Quebecu, wykazując związek między zabójstwem prenatalnym a hospitalizacjami psychiatrycznymi, próbami samobójczymi i uzależnieniami. Badacze podkreślają szczególną wrażliwość kobiet poniżej 25 roku życia oraz tych z wcześniejszymi zaburzeniami psychicznymi. Przedstawiciele instytutu Charlotte Lozier Institute komentują wyniki jako „szczególnie przekonujące” wobec negacji faktów przez przemysł aborcyjny.


Naturalistyczne redukcjonizm w miejsce teologii moralnej

Przedstawione dane epidemiologiczne, choć potwierdzające obiektywną szkodliwość aborcji, zostają zawężone do psychologicznego wymiaru cierpienia, całkowicie pomijając status moralny czynu jako ciężkiego grzechu wołającego o pomstę do nieba (por. KKK 2268). Portal powtarza bezrefleksyjnie język aborcjonistów, określając morderstwo nienarodzonych jako „aborcję indukowaną”, podczas gdy Lex moralis jednoznacznie kwalifikuje ten czyn jako dzieciobójstwo (Pius XI, Casti connubii).

„Ryzyko trafienia do szpitala psychiatrycznego było najwyższe w ciągu pięciu lat od aborcji”

To zdanie demaskuje fałszywą litość cywilizacji śmierci: skupienie się na „zdrowiu psychicznym” zabójczyń zamiast na prawach zamordowanych dzieci i wiecznym losie dusz matek. Jak przypominał Pius XII: „Żadne okoliczności, żadne cele, żadne prawa ziemskie nie mogą nigdy uczynić dozwolonym czynu, który sam z siebie jest niegodziwy i sprzeciwia się prawu Bożemu” (Przemówienie do położników, 29.10.1951).

Milczenie o sakramentalnej drodze uzdrowienia

Artykuł ogranicza się do wzmianki o „przebaczeniu i uzdrowieniu” w formie psychoterapeutycznego frazesu, całkowicie pomijając konieczność sakramentu pokuty dla dokonujących dzieciobójstwa. Tymczasem Katechizm Rzymski naucza: „Grzechy krzyczące o pomstę do nieba domagają się szczególnej skruchy i zadośćuczynienia” (II, V, 13). Brak przypomnienia o obowiązku spowiedzi świętej przed rozgrzeszeniem (z zastrzeżeniem jurysdykcji dla ciężkich grzechów publicznych) stanowi zdradę duszpasterską.

Statystyka potwierdzająca odwieczną naukę Kościoła

Kanadyjskie badania jedynie potwierdzają to, co Magisterium głosi od wieków: „Grzech śmiertelny pozbawia duszę łaski uświęcającej i sprowadza kary doczesne oraz wieczne” (Sobór Trydencki, sesja VI, kan. 1). Podwyższona zachorowalność na depresję, uzależnienia i próby samobójcze to namacalne skutki utraty stanu łaski, o czym już w 1930 r. przypominał Pius XI:

„Otwórzcie szeroko oczy, małżonkowie chrześcijańscy, i pamiętajcie, że macierzyństwa ani nie można pożądać, ani odrzucać wyłącznie dla własnej korzyści lub przyjemności” (Casti connubii)

Demaskacja hipokryzji „przemysłu aborcyjnego”

Krytyka wobec „przemysłu aborcyjnego” za negowanie faktów pozostaje połowiczna. Należy jednoznacznie stwierdzić, że każda klinika aborcyjna jest miejscem kultu szatana, gdzie dokonuje się rytualnego mordu niewinnych (Psalm 106:37-38). Jak nauczał Leon XIII: „Państwo nie może być ateistyczne ani obojętne religijnie bez zdrady samej istoty swego pochodzenia i celu” (Immortale Dei). Legalizacja aborcji stanowi więc akt apostazji narodów.

Zaniedbanie obowiązku karania zbrodniarzy

Artykuł nie wspomina o obowiązku karnej odpowiedzialności za aborcję, przewidzianej jeszcze w Kodeksie Karnym Makarewicza z 1932 r. (art. 232-233). Tymczasem Corpus Iuris Canonici nakłada ekskomunikę latae sententiae na wszystkich uczestników aborcji (kan. 2350). Milczenie na ten temat w publikacjach katolickich stanowi współudział w kulturze śmierci.

Brak także ostrzeżenia, że przyjmowanie „Komunii” w strukturach posoborowych, gdzie Msza została zredukowana do stołu zgromadzenia, a rubryki naruszają teologię ofiary przebłagalnej, jest jeżeli nie li „tylko” świętokradztwem, to bałwochwalstwem. Jak przypomina dekret Św. Oficjum z 1949 r.: „Uczestnictwo w akcie kultu niekatolickiego stanowi ciężkie zgorszenie i zdradę wiary” (AAS 41-618).


Za artykułem:
Nowe badanie: ryzyko problemów psychicznych u kobiet, które dokonały aborcji, jest dwukrotnie wyższe
  (opoka.org.pl)
Data artykułu: 05.09.2025

Więcej polemik ze źródłem: opoka.org.pl
Podziel się tą wiadomością z innymi.
Pin Share

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, w jaki sposób przetwarzane są dane Twoich komentarzy.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.