Portal LifeSiteNews (4 września 2025) relacjonuje wypowiedź Taylora Marshalla dotyczącą kontrowersji wokół spotkania „papieża” Leona XIV z Jamesem Martinem SJ oraz zatwierdzenia przez Watykan pielgrzymki środowisk LGBTQ+. Marshall określa te wydarzenia jako „cios w żołądek dla wiernych katolików”, jednocześnie promując swoją książkę „Christian Patriot”, w której postuluje powrót do augustyńsko-tomaszowej filozofii politycznej.
Naturalistyczne podstawy „chrześcijańskiego patriotyzmu”
Marshall przedstawia wizję „chrześcijańskiego patriotyzmu” opartą na „obronie małżeństwa, rodziny i porządku moralnego”, całkowicie pomijając nadprzyrodzony obowiązek podporządkowania wszystkich narodów społecznego panowania Chrystusa Króla. Jego apel o „odnowę poprzez powrót do Augustyna i Akwinaty” pozostaje jałowym ćwiczeniem intelektualnym, skoro równocześnie uznaje autorytet uzurpatora zajmującego Watykan. Jak stwierdza Pius XI w Quas Primas:
„Nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”.
Teologiczny skandal spotkania z apostatą
Fakt, iż „papież” Leon XIV przyjął Jamesa Martina SJ – jawnie propagującego grzeszne związki sodomickie – stanowi akt formalnej współpracy ze złem, potępiony przez kanon 2338 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku. Jak przypomina św. Pius X w Lamentabili sane exitu:
„Dogmaty, które Kościół podaje jako objawione, nie są prawdami pochodzenia Boskiego, ale są pewną interpretacją faktów religijnych, którą z dużym wysiłkiem wypracował sobie umysł ludzki” (propozycja 22 potępiona).
Milczenie o publicznym panowaniu Chrystusa Króla
Żaden z uczestników debaty nie wspomina o obowiązku uznania społecznego panowania Naszego Pana Jezusa Chrystusa nad narodami, którego publiczne odrzucenie stanowi źródło współczesnego chaosu. Pius XI w encyklice Quas Primas jednoznacznie naucza:
„Państwa mają obowiązek publicznie czcić Chrystusa i Jego słuchać: przypomni im bowiem sąd ostateczny, w którym ten Chrystus, co Go nie tylko z państwa wyrzucono, lecz przez wzgardę zapomniano i zapoznano, bardzo surowo pomści te zniewagi”.
Modernistyczna strategia „stopniowego odchodzenia”
Dyskusja Marshalla z Westenem ujawnia typową dla neo-„konserwatystów” herezję stopniowości – przyjmowanie „mniejszych złem” posoborowych innowacji jako „realpolitik”, podczas gdy prawdziwy katolik winien odrzucić całość apostazji. Jak ostrzega Pius IX w Syllabus Errorum:
„Kościół powinien się pogodzić z postępem, liberalizmem i nowoczesną cywilizacją” (propozycja 80 potępiona).
Niemożliwość reformy struktury antykościoła
Propozycje Marshalla, by „naprawiać Kościół od wewnątrz” poprzez odwołanie do „autentycznej tradycji”, ignorują fakt, iż struktury posoborowe stanowią całkowite zerwanie sukcesji apostolskiej poprzez nieważne święcenia (ryt Pawła VI) i heretyckie wyznanie wiary. Jak stwierdza św. Robert Bellarmin:
„Heretyk jawny automatycznie traci jurysdykcję nawet gdy zajmuje Stolicę Piotrową” (De Romano Pontifice, II.30).
Zatwierdzenie pielgrzymki LGBTQ+ jako akt kultu szatana
Watykańska aprobata dla „pielgrzymki” środowisk LGBTQ+ do Rzymu stanowi publiczne zbezczeszczenie miejsc uświęconych krwią męczenników. Kanon 1374 Kodeksu z 1917 r. nakazuje ekskomunikę „tych, którzy zapisują się do stowarzyszeń masońskich lub innych spiskowych przeciw Kościołowi”. Tymczasem struktura watykańska nie tylko toleruje, ale sankcjonuje marsz jawnych grzeszników, o których św. Paweł mówi:
„Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwięźli, ani mężczyźni współżyjący ze sobą (…) nie odziedziczą królestwa Bożego” (1 Kor 6,9-10).
Krytyczna ocena Taylora Marshalla
Choć Marshall słusznie piętnuje skandal spotkania z Martinem, jego własna pozycja teologiczna pozostaje skompromitowana uznaniem autorytetu posoborowych pseudopasterzy. Jak przypomina dekret Świętego Oficjum z 1949 r.:
„Nie wolno katolikom brać udziału w działaniach ekumenicznych ani wspierać ich w jakikolwiek sposób, ponieważ zmierzają one do równouprawnienia wszystkich religii”.
Tymczasem Marshall konsekwentnie ignoruje zasadę „extra Ecclesiam nulla salus”, promując iluzję „reformowalności” sekty posoborowej.
Za artykułem:
Taylor Marshall speaks out on the Pope Leo and James Martin SJ Meeting (lifesitenews.com)
Data artykułu: 04.09.2025
