Portal Instytutu Gość Media (6 września 2025) relacjonuje obchody 650-lecia łacińskiej metropolii halickiej, zorganizowane przez struktury posoborowe we Lwowie. Uroczystościom przewodniczył kard. Crescenzio Sepe – wysłannik „papieża” Leona XIV – w obecności przewodniczącego Konferencji „Episkopatu” Polski „abp” Tadeusza Wojdy. W homilii wygłoszonej w katedrze Wniebowzięcia NMP legat papieski wspominał „bogatą historię” archidiecezji i wzywał do modlitwy o pokój dla Ukrainy, pomijając całkowicie nadprzyrodzony wymiar misji Kościoła.
Nielegalna sukcesja apostolska w służbie rewizjonizmu historycznego
Rzekome „obchody jubileuszowe” stanowią jawne nadużycie terminologii kanonicznej. Metropolia halicka ustanowiona w 1375 roku przez papieża Grzegorza XI de iure przestała istnieć w 1805 roku na mocy bulli Piusa VII Indefessum personarum. Współczesna struktura pod zarządem „abp” Mieczysława Mokrzyckiego nie posiada żadnej ciągłości jurysdykcyjnej z historyczną prowincją kościelną. Jak trafnie zauważył Ojciec Święty Pius XII: „Sukcesja apostolska nie jest mechaniczna, lecz wymaga nieprzerwanej łączności z depozytem wiary” („Ad Apostolorum Principis”, 1958). Tymczasem obecni „sukcesorzy” uczestniczą w otwartym buncie przeciwko niezmiennej doktryle katolickiej.
„Historia przenika się aktualnie toczącym się dramatem. Tocząca się wojna pozostawia w ludziach bolesne blizny: uchodźcy, poranieni, zrozpaczeni, dotknięci wojną i polegli” – kard. Sepe
Retoryka wysłannika Bergoglio stanowi klasyczny przykład modernistycznej redukcji Kościoła do agencji humanitarnej. Brak jakiegokolwiek odniesienia do:
- Ofiary Krzyżowej jako jedynego źródła prawdziwego pokoju („Ipse est pax nostra” – Ef 2,14)
- Obowiązku publicznego wyznawania Królewskiej Godności Chrystusa (Pius XI, Quas Primas)
- Konieczności pokuty i nawrócenia jako warunków zaprzestania kary Bożej (Jon 3,5-10)
Naturalistyczna pielgrzymka w służbie nowej religii światowej
Program wizyty kard. Sepe odsłania prawdziwe oblicze posoborowego „antykościoła”:
1. Centrum „Niezłomni” dla weteranów:
Instytucja o charakterze wyłącznie świeckim, gdzie nie wspomniano o sakramencie chorych, rozeznaniu duchowym czy obowiązku pojednania z Bogiem. Pomoc materialna zastępuje posługę zbawienia dusz – co Pius XI nazwał „najwyższą zdradą dzieła Odkupienia” („Divini Redemptoris”).
2. Wspólnota Świętego Idziego:
Organizacja promująca synkretyzm religijny i dialog z komunizmem. Jak ostrzegał Św. Oficjum: „Kościół nie może pod żadnym pozorem współpracować z tymi, którzy negują fundamenty prawa naturalnego i nadprzyrodzonego” („Lamentabili sane exitu”, 1907).
3. Wizyta w merostwie Lwowa:
Legitymizacja władz cywilnych jawnie wspierających sodomicki lobbing i prześladowania katolików tradycji łacińskiej. Tymczasem Leon XIII przypominał: „Żadna władza nie może rościć sobie prawa do autonomii od praw Chrystusa Króla” („Annum Sacrum”).
Milczenie jako wyznanie wiary antykościoła
Artykuł pomija kluczowe fakty świadczące o apostazji organizatorów:
- „Abp” Mokrzycki konsekrowany przez Jana Pawła II – heretyka głoszącego równość religii (Asyż 1986)
- Udział w ekumenicznych obrzędach z schizmatykami z tzw. Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego
- Stała współpraca z reżimem Zełenskiego prześladującym Cerkiew kanoniczną
Jak zauważył św. Robert Bellarmin: „Milczenie w obliczu herezji jest współudziałem w zbrodni przeciwko Duchowi Świętemu” („De Romano Pontifice”). Obecność „abp” Wojdy SAC (członka zgromadzenia sprzeciwiającego się dogmatowi o nieomylności papieskiej) dopełnia obrazu zdrady.
Katedra jako scena świętokradztwa
Wspomniana lwowska katedra od 1962 roku:
- Jest miejscem „mszy” nowego rytu – unieważniającej Ofiarę przez usunięcie modlitwy „Deus qui humanae substantiae” i wymazanego „łacrime” z Kanonu
- Przechowuje tabernakulum zdemontowane z prezbiterium – co Pius XII nazwał „znieważeniem Realnej Obecności” („Mediator Dei”)
- Gościła „papieża” Franciszka podczas jego wizyty promującej imigrację i ekologizm
W tej sytuacji jakakolwiek „oficjalna” celebracja staje się aktem profanacji. Jak pisał arcybiskup Marcel Lefebvre (przed swą apostazją w 1988): „Gdzie nie ma czystej Ofiary, tam nie ma Kościoła”.
Zamiast zakończenia: wołanie o restytucję królestwa
Prawdziwi katolicy na Ukrainie powinni:
- Odrzucić jurysdykcję nieważnie konsekrowanych „biskupów”
- Strzec się przyjmowania „sakramentów” w strukturach posoborowych
- Organizować się wokół kapłanów zachowujących tradycyjną Mszę Świętą
- Publicznie wynagradzać za bluźnierstwa poprzez adorację Najświętszego Serca Jezusowego
Jak przypomina Pius XI w Quas Primas: „Pokój Chrystusowy nie może zapanować inaczej, jak tylko pod berłem Chrystusowym”. Wszelkie pozorne „modlitwy o pokój”, które pomijają obowiązek uznania społecznego panowania Chrystusa Króla, stanowią bluźnierczą parodię katolickiej pobożności.
TAGS:Leon XIV, kard. Crescenzio Sepe, abp Tadeusz Wojda, archidiecezja lwowska, modernizm, antykościół, apostazja, posoborowie, KEP, Ukraina
Za artykułem:
Kard. Sepe: Jubileusz archidiecezji lwowskiej okazją do modlitwy o pokój (episkopat.pl)
Data artykułu: 06.09.2025
