Portal Gość Niedzielny (8 września 2025) relacjonuje federalne obławy na imigrantów w Bostonie przeprowadzone przez Urząd ds. Imigracji i Egzekwowania (ICE). Zatrzymano dziesiątki osób oskarżonych o przestępstwa kryminalne, podczas gdy burmistrz miasta określił akcję jako „autorytarne nadużycie władzy”. Donald Trump w mediach społecznościowych nawiązał do filmu „Czas Apokalipsy”, pisząc: „Uwielbiam zapach deportacji o poranku”. Artykuł pomija przy tym fundamentalną katolicką perspektywę moralną, redukując problem do politycznego sporu między administracją a samorządami.
Milczenie o prawie naturalnym i godności człowieka
Relacja koncentruje się wyłącznie na technicznych aspektach operacji „Patriot 2.0”, zupełnie ignorując principia prima (pierwsze zasady) katolickiej etyki społecznej. Brak jakiejkolwiek wzmianki o tym, że „władza publiczna jest z natury swej władzą rodzicielską” (Leon XIII, Rerum novarum), co nakłada na państwo konkretne obowiązki wobec każdego człowieka na jego terytorium – niezależnie od statusu prawnego. Katolicka nauka jednoznacznie potępia zarówno „bezkrytyczne otwarcie granic” prowadzące do anarchii, jak i „bezduszny legalizm” dehumanizujący imigrantów. Jak zauważał Pius XII w przemówieniu do amerykańskich prawników w 1946 r.: „Państwo nie może być zimnym mechanizmem prawa, lecz winno być odbiciem ojcowskiej opatrzności Stwórcy”.
„Urząd ds. Imigracji i Egzekwowania (ICE) przyznał, że operacja o kryptonimie «Patriot 2.0» była kontynuacją podobnych działań z maja. Wśród zatrzymanych znalazły się osoby oskarżone o poważne przestępstwa, takie jak napaść seksualna, handel narkotykami czy działalność w gangach”
Choć ICE słusznie wskazuje na zagrożenie ze strony przestępców, biurokratyczny język doniesień PAP maskuje prawdziwy dramat ludzi pozbawionych podstawowych gwarancji procesowych. Kościół zawsze nauczał, że nawet wobec winnych należy stosować zasadę salus animarum suprema lex (zbawienie dusz najwyższym prawem), co w praktyce oznacza obowiązek respektowania prawa do obrony, uczciwego procesu i proporcjonalności kary. Tymczasem wzmiankowany mem Donalda Trumpa („Uwielbiam zapach deportacji o poranku”) ukazuje niebezpieczną estetyzację przemocy państwowej, sprzeczną z chrześcijańskim nakazem szacunku dla godności nawet najcięższych przestępców.
Polityka bez teologii: fałszywa dychotomia między „autorytaryzmem” a „permisywizmem”
W artykule bezkrytycznie powielana jest liberalna narracja konfliktu między „autorytarnym” ICE a „postępowym” samorządem Bostonu. Tymczasem żadna ze stron tego sporu nie odnosi się do obiektywnego porządku prawnego opartego na Dekalogu. Burmistrz sprzeciwiający się deportacjom czyni to w imię świeckich „praw człowieka”, podczas gdy Trump odwołuje się do populistycznej retoryki „bezpieczeństwa narodowego”. Kościół zaś przypomina: „Żadne państwo nie ma prawa uchylać się od swego podstawowego obowiązku, jakim jest publiczne wyznawanie prawdziwej Religii” (Pius XI, Quas Primas). Problem nie leży więc w „nadmiernej” czy „niedostatecznej” surowości, lecz w całkowitym wykluczeniu Boga z sfery prawodawstwa.
Katolicka zasada pomocniczości nakazywałaby rozwiązywać problemy imigracyjne najpierw na poziomie lokalnych wspólnot przy wsparciu Kościoła, zamiast eskalować konflikt między władzą centralną a samorządową. Jak pisał św. Tomasz z Akwinu w Summa contra gentiles: „Rządzący winni być jak ojcowie rodzin, którzy najpierw napominają, potem dopiero sięgają po rózgę”. Brak w artykule jakiejkolwiek wzmianki o duszpasterskiej roli Kościoła w integracji imigrantów czy prewencji przestępczości – co dowodzi całkowitej sekularyzacji debaty publicznej nawet w katolickim medium.
Ewangelizacja czy deportacja? Zapomniana misja Kościoła
Największym grzechem omawianego tekstu jest milczenie o nadprzyrodzonej perspektywie kryzysu imigracyjnego. Gdy w XIX wieku miliony katolickich emigrantów z Irlandii czy Włoch przybywały do Ameryki, Kościół widział w tym „palec Opatrzności rozsiewający ziarno wiary po kontynentach” (Leon XIII, Quam aerumnosa). Dziś zaś „Gość Niedzielny” ogranicza się do technicznego sprawozdania z policyjnej akcji, nie zadając fundamentalnych pytań:
- Czy deportowani mieli kontakt z sakramentami?
- Czy władze zapewniły kapelanów dla aresztowanych?
- Czy ktokolwiek głosił im Ewangelię przed wydaleniem?
To dramatyczne odwrócenie się od misyjnego mandatu Kościoła. Jak przypominał św. Pius X w Notre charge apostolique: „Katolicy nie mogą być jedynie obserwatorami społecznych konfliktów – ich obowiązkiem jest wszędzie wnosić światło Odkupienia”. Tymczasem w całym artykule nie pada ani jedno odniesienie do Chrystusa Króla, pod którego panowaniem wszystkie narody winny szukać rozwiązania swoich problemów.
Wnioski: potrzeba nowej krucjaty duchowej
Opisane wydarzenia w Bostonie są jedynie symptomem głębszej choroby: świata, który wyrzucił Boga z przestrzeni publicznej. Zarówno brutalność federalnych służb, jak i płytki humanitaryzm samorządowców pozostają przejawami tego samego błędu – budowania cywilizacji bez Chrystusa Króla. Jak ostrzegał Pius XI w Quas Primas: „Nie ma pokoju bez Królestwa Chrystusowego, nie ma Królestwa bez publicznego uznania Jego praw”.
Dlatego jedyną katolicką odpowiedzią na kryzys imigracyjny nie może być ani ślepe poparcie dla Trumpa, ani-liberalne utopije. Musi nią być nieustanna ewangelizacja głosząca, że prawdziwy ład społeczny możliwy jest tylko pod berłem Zbawiciela. Dopóki zaś Narody nie uznają Jego panowania, każde „rozwiązanie” będzie jedynie przejściowym półśrodkiem prowadzącym do nowych konfliktów.
Za artykułem:
USA: Obławy na imigrantów w Bostonie (gosc.pl)
Data artykułu: 08.09.2025
