Smutny, realistyczny obraz katolickiego kapłana w głębokiej refleksji przed ołtarzem, symbolizujący kryzys w Kościele po soborze, z elementami śledztwa i duchowego rozliczenia, odzwierciedlający kontrowersje i krytykę modernistycznych praktyk.

Finansowe afery w posoborowej strukturze: proboszcz zawieszony, kuria w akcji

Podziel się tym:

Finansowe afery w posoborowej strukturze: proboszcz zawieszony, kuria w akcji

Portal eKAI (10 września 2025) relacjonuje decyzję „biskupa” Marka Szkudły dotyczącą zawieszenia proboszcza parafii św. Jadwigi Śląskiej w Żorach-Baranowicach z powodu rzekomych „nieprawidłowości finansowych”. Według komunikatu „rzecznika archidiecezji katowickiej” ks. Rafała Bogackiego, „bp” Szkudło mianował tymczasowego administratora („ks.” Marcina Ryszkę) oraz zlecił „audyt finansowy” pod nadzorem „ks.” Edwarda Nalepy i przedstawicieli „parafialnej rady duszpasterskiej”. Zawieszony proboszcz ma przebywać „poza parafią” do wyjaśnienia sprawy.


Kryzys zarządzania czy symptomatyczny upadek?

Opisana sytuacja odsłania całkowitą redukcję posoborowej struktury do poziomu korporacji zarządzającej majątkiem. Brak jakiejkolwiek wzmianki o:

  • status animarum (stan dusz) wiernych dotkniętych skandalem,
  • obowiązku pokuty i zadośćuczynienia zgodnie z kanonem 2314 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r.,
  • grzechu świętokradztwa (jeśli doszło do nadużyć funduszy kościelnych),
  • konieczności naprawy zgorszenia przez publiczną pokutę.

Komunikat kurialnych urzędników operuje wyłącznie językiem biurokratycznym („audyt”, „tymczasowy administrator”, „przedstawiciele rady duszpasterskiej”), co Pius XI w Quas Primas (1925) potępił jako „usunięcie Jezusa Chrystusa i Jego najświętszego prawa z obyczajów, życia prywatnego, rodzinnego i publicznego”.

Demaskacja modernistycznej mentalności

Kluczowy błąd tkwi w milczeniu o nadprzyrodzonym charakterze Kościoła. W autentycznym Magisterium:

„Każdy grzech publiczny wymaga publicznego zadośćuczynienia, a szczególnie grzechy przeciwko dobrom materialnym Kościoła, które są własnością ubogich i środkiem utrzymania kultu Bożego” (Pius X, motu proprio Sacrorum Antistitum, 1910).

Tymczasem „audytorzy” z Żor działają jak komisja rewizyjna w spółdzielni mieszkaniowej. Brak nawet formalnego odwołania do:

  • kanonów 1512-1520 KPK/1917 o procedurze karnej wobec duchownych,
  • konieczności zabezpieczenia ważności sakramentów (czy zawieszony „proboszcz” miał ważne święcenia?),
  • niebezpieczeństwa utraty łaski u wiernych przez zgorszenie.

Duchowa pustka pod płaszczykiem „reform”

Samo pojęcie „rady duszpasterskiej” uczestniczącej w audycie to przejaw protestanckiej mentalności potępionej w Syllabusie Piusa IX (1864):

„Kościół nie ma prawa używania siły ani jakiejkolwiek bezpośredniej lub pośredniej władzy doczesnej” (teza 24) – co prowadzi do absurdów typu „kontrola parafian nad księżmi”.

Autentyczna doktryna głosi:
„Duchowny odpowiada przed swoim biskupem i ostatecznie przed Stolicą Apostolską, a nie przed komitetem świeckich” (Leon XIII, Immortale Dei, 1885).

Kuria jako narzędzie demontażu

Należy przypomnieć, że Marek Szkudło:

  • przyjmował „święcenia” już po niegodziwej reformie z 1968 r. (wątpliwa ważność),
  • jest członkiem struktury, która zastąpiła Królestwo Chrystusa „dialogiem” i „zarządzaniem zasobami”.

Gdyby chodziło o naprawdę katolickiego biskupa, jego pierwszym działaniem byłoby:

  1. Wezwanie wiernych do modlitwy wynagradzającej.
  2. Nakazanie podejrzanemu kapłanowi odbycia rekolekcji w klasztorze pokutnym.
  3. Publiczne nałożenie kar kanonicznych proporcjonalnych do winy.

Tymczasem mamy do czynienia z „zeświecczeniem czasów obecnych, tzw. laicyzmem, jego błędami i niecnymi usiłowaniami” (Pius XI, Quas Primas).

Ostrzeżenie dla dusz

Wierni muszą zrozumieć, że:

  • „decyzje” wydawane przez nieważnie mianowanych „biskupów” nie mają mocy wiążącej przed Bogiem,
  • uczestnictwo w „życiu parafialnym” kierowanym przez modernistów naraża na utratę łaski uświęcającej,
  • jedyną bezpieczną drogą jest trwanie przy kapłanach związanych z przedsoborową Mszą Świętą i nieposłuszeństwo wobec posoborowej hierarchii.

Jak ostrzegał św. Pius X w dekrecie Lamentabili (1907):

„Dogmaty wiary mogą być pojmowane tylko jako zasady wierzenia, a nie jako obowiązujące w działaniu” (teza 26 odrzucona jako herezja).

Dlatego każdy, kto traktuje tę finansową aferę jako zwykły „kryzys zarządzania”, a nie przejaw systemowego rozkładu antykościoła, staje się współwinny apostazji.


Za artykułem:
Proboszcz parafii św. Jadwigi Śląskiej w Żorach-Baranowicach zawieszony
  (ekai.pl)
Data artykułu: 10.09.2025

Więcej polemik ze źródłem: ekai.pl
Podziel się tą wiadomością z innymi.
Pin Share

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, w jaki sposób przetwarzane są dane Twoich komentarzy.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.