Konserwatywny katolicki ksiądz w kościele krytykujący modernistyczną konferencję o Laudato Si'

Laudato Si’ – modernistyczna parodia teologii stworzenia

Podziel się tym:

Portal Konferencji Episkopatu Polski informuje o konferencji prasowej zaplanowanej na 24 września 2025 roku w Warszawie, poświęconej encyklice „Laudato Si’” – rzekomemu „czasowi powrotu do teologii stworzenia”. Wydarzenie, organizowane przez Biuro Prasowe KEP i Zespół „Laudato Si’” przy Radzie KEP ds. Społecznych, zgromadzi „bp” Tadeusza Lityńskiego, „ks.” Zbigniewa Kucharskiego, „ks.” Marka Jasianka oraz „ks.” Marcina Uhlika, pod przewodnictwem „ks.” Leszka Gęsiaka SJ. Konferencja ma rzekomo promować ekologię w kontekście katolickim, akredytując dziennikarzy i podkreślając duszpasterstwo środowisk „Laudato Si’”. To jawna promocja modernistycznej herezji, która redukuje Boże stworzenie do politycznej agendy, całkowicie pomijając integralną wiarę katolicką i panowanie Chrystusa Króla.


Rzekomy „powrót do teologii stworzenia” jako maska naturalizmu

Portal KEP, będący organem paramasońskiej struktury okupującej polski episkopat, ogłasza konferencję pod hasłem „Wokół Laudato Si’ – czas powrotu do teologii stworzenia”. Już sam tytuł demaskuje teologiczną zgniliznę: użycie zwrotu „teologia stworzenia” w kontekście encykliki antypapieża Franciszka (Jorge Bergoglio) to nie powrót, lecz profanacja. Integralna wiara katolicka, oparta na niezmiennym Magisterium sprzed 1958 roku, naucza, że stworzenie jest narzędziem chwały Bożej i celem zbawienia dusz, nie zaś przedmiotem świeckiej troski o „zrównoważony rozwój”. Św. Pius X w encyklice Pascendi Dominici gregis (1907) potępiał modernizm jako syntezę wszystkich herezji, w tym naturalizm, który redukuje religię do immanentnych sił przyrody, ignorując nadprzyrodzony porządek łaski. Tutaj, w pseudoteologicznym sosie „Laudato Si’”, stworzenie oddziela się od Odkupiciela, czyniąc je autonomicznym polem dla humanistycznych ideologii – to czysty agnostycyzm, gdzie Bóg jest jedynie tłem dla ziemskich utopis.

Konferencja, z udziałem „bp” Lityńskiego jako przewodniczącego Zespołu „Laudato Si’”, ujawnia symptomatyczną apostazję: hierarchia posoborowa, wyświęcona w wątpliwej formie Pawła VI, symuluje duszpasterstwo, lecz milczy o istocie grzechu pierworodnego, który zubożył stworzenie. Katechizm Soboru Trydenckiego (sesja V, 1546) podkreśla, że świat materialny jest skażony upadkiem Adama i domaga się odkupienia przez Krzyż Chrystusa, nie zaś przez ekologiczne apele. Pomijając to, portal KEP relatywizuje teologię do politycznej poprawności, co jest owocem soborowej rewolucji, gdzie Dignitatis Humanae (1965) fałszywie wyniosło „prawa człowieka” ponad Prawa Boże. Taki „powrót” to w istocie ucieczka przed prawdą: stworzenie istnieje dla chwały Boga, jak nauczał św. Tomasz z Akwinu w Summa Theologica (I, q. 65, a. 2), a nie dla globalistycznych agend ONZ.

Encyklika „Laudato Si’” – bluźniercze pomieszanie porządków

„Laudato Si’”, wydana w 2015 roku przez antypapieża Franciszka, jest kwintesencją modernistycznego bałwochwalstwa, gdzie Ziemia staje się quasi-boską Matką, a ekologia – substytutem wiary. Portal KEP, zapraszając na konferencję wokół tego dokumentu, świadomie przemilcza potępienie panteizmu w Syllabusie Błędów Piusa IX (1864, pkt 1): „Nie istnieje Najwyższy, wszystkimądry, opatrznościowy Bóg, odrębny od wszechświata, a Bóg jest tożsamy z naturą rzeczy”. Encyklika Bergoglia miesza porządek naturalny z nadprzyrodzonym, wzywając do „integralnej ekologii”, co jest eufemizmem dla relatywizmu – człowiek nie jest panem stworzenia na obraz Boga (Rdz 1,28), lecz jego strażnikiem w ramach „wspólnego domu”. To herezja, potępiona w Lamentabili sane exitu (1907, pkt 58): „Siła sprawcza, którą uznaje się w materii, i wszelka sprawiedliwość i doskonałość moralności powinna być umieszczona w gromadzeniu i wzroście bogactw wszelkimi możliwymi środkami i w zaspokajaniu przyjemności”.

Uczestnicy konferencji, tacy jak „ks.” Uhlik – doktorant biologii – symbolizują intelektualną kolonizację teologii przez nauki przyrodnicze, co Pius IX w Syllabusie (pkt 12) uznał za błąd: „Dekrety Stolicy Apostolskiej i rzymskich kongregacji przeszkadzają prawdziwemu postępowi nauki”. Zamiast głosić, że grzechy przeciwko stworzeniu – jak bluźniercze niszczenie środowiska przez aborcję czy eugenikę – są ranami duszy, posoborowi „duszpasterze” skupiają się na klimatycznych mitach, ignorując Quas Primas Piusa XI (1925): „Nadzieja trwałego pokoju nie zajaśnieje narodom, dopóki nie uznają panowania Zbawiciela”. Milczenie o sądzie ostatecznym, gdzie Chrystus osądzi nie tylko dusze, ale i czyny wobec stworzenia jako daru Bożego (Mt 25,31-46), jest najcięższym oskarżeniem: to nie teologia, lecz świecki aktywizm, gdzie sakramenty ustępują miejsca „dialogowi z naturą”.

Językowa retoryka – symptom apostazji i relatywizmu

Ton komunikatu KEP jest biurokratycznie asekuracyjny: „zapraszają na konferencję prasową”, „wezmą udział”, „prosimy o akredytację” – to język korporacji, nie Kościoła triumfującego. Brak wezwania do pokuty, nawrócenia i publicznego uznania Chrystusa Króla nad narodami (jak w Quas Primas: „Państwa powinny uznać panowanie Chrystusa, aby powaga ich była nienaruszona”) demaskuje naturalistyczną mentalność. Słowa jak „teologia stworzenia” czy „duszpasterz środowisk Laudato Si’” to modernistyczne nowinki, potępione w Pascendi jako „ewolucja dogmatów” – faktycznie ich skażenie. Portal przemilcza, że prawdziwa teologia stworzenia, wg św. Augustyna w De Civitate Dei (ks. XI), widzi w świecie znak wieczności, domagający się łaski, nie zaś politycznej interwencji.

Taka retoryka, unikająca konfrontacji z grzechem (np. konsumpcjonizmem jako idoltrią, por. Kol 3,5), jest echem soborowego indyferentyzmu, gdzie „dialog” zastępuje misję. Syllabus (pkt 15) potępia: „Każdy jest wolny, by wyznawać religię, którą uzna za prawdziwą”. W kontekście „Laudato Si’”, ekologia staje się religią zastępczą, a „ks.” Gęsiak SJ – jezuita w linii modernistycznej – prowadzi to ku synkretyzmowi, gdzie pogańskie czczenie natury miesza się z symulacją katolicyzmu.

Dekonstrukcja faktograficzna – fikcja „duszpasterstwa ekologicznego”

Fakty podane przez portal to fikcja: Zespół „Laudato Si’” przy „Radzie KEP ds. Społecznych” nie ma podstaw w niezmiennym prawie kanonicznym Kościoła (Codex Iuris Canonici z 1917 r., kan. 132), lecz jest posoborową innowacją, podporządkowującą wiarę świeckim ideologiom. „Bp” Lityński, delegat „KEP ds. duszpasterstwa leśnictwa”, ilustruje redukcję hierarchii do biurokratycznych ról – gdzie jest głoszenie Ewangelii? Konferencja, z udziałem doktoranta biologii, faktograficznie potwierdza błąd Syllabusu (pkt 47): „Publiczne szkoły powinny być wolne od władzy kościelnej”. Posoborowie oddaje edukację naturze, ignorując, że prawdziwe duszpasterstwo to sakramenty i łaska, nie „środowiska Laudato Si’”.

Historycznie, Ojcowie Kościoła, jak św. Bazyli Wielki w Hexaemeron, widzieli stworzenie jako księgę mądrości Bożej, lecz zawsze w służbie zbawienia. Pomijając to, KEP promuje ewolucję świadomości religijnej – herezję z Lamentabili (pkt 54) – czyniąc ekologię etapem „postępu”, co jest bankructwem duchowym.

Symptomy systemowej apostazji – owoce soborowej rewolucji

Ta konferencja to nieodłączny owoc Vaticanum II, gdzie „Kościół w świecie” (Gaudium et Spes) zastąpił Kościół Chrystusowy. Posoborowa struktura, z „biskupami” jak Lityński, symuluje autorytet, lecz szerzy agnostycyzm: brak wzmianki o Mszy Świętej jako źródle łaski dla stworzenia, o stanie łaski uświęcającej czy o walce z szatanem, który zwodzi narody (Ap 12,9). To bałwochwalstwo, gdzie „Komunia” w novus ordo – redukcji Ofiary do zgromadzenia – staje się świętokradztwem, a ekologia maskuje satanistyczny kult człowieka.

Integralna wiara katolicka wymaga bezkompromisowego odrzucenia takich nowinek: jak nauczał Pius XI, „Królestwo Chrystusowe” to jedyny fundament pokoju (Quas Primas). Konferencja KEP, milcząca o tym, potwierdza duchowe bankructwo – apel do wiernych: strzeżcie się, albowiem extra Ecclesiam nulla salus (poza Kościołem nie ma zbawienia), a prawdziwy Kościół trwa w tych, którzy wyznają wiarę integralnie, z ważnymi święceniami sprzed 1968 roku.


Za artykułem:
24 września, godz. 10.00: Konferencja prasowa nt. Wokół Laudato Si’ – czas powrotu do teologii stworzenia
  (episkopat.pl)
Data artykułu: 19.09.2025

Więcej polemik ze źródłem: episkopat.pl
Podziel się tą wiadomością z innymi.
Pin Share

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, w jaki sposób przetwarzane są dane Twoich komentarzy.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.