Portal Katolickiej Agencji Informacyjnej (19-21 września 2025) relacjonuje przebieg XXXIX Międzynarodowego Katolickiego Festiwalu Filmów i Multimediów „Niepokalana”, który zakończył się galą w seminarium księży pallotynów w Ołtarzewie. Wśród blisko 130 zgłoszonych dzieł z pięciu kontynentów Grand Prix zdobył amerykański thriller „Nefarious” inspirowany pismami anglikańskiego autora C.S. Lewisa. Organizatorzy podkreślają „wysoki poziom artystyczny” oraz plany ekspansji festiwalu, w tym rekolekcji dla „twórców” i konferencji naukowych. Wydarzenie otrzymało „błogosławieństwo” od „papieża” Leona XIV (Roberta Prevosta).
Pseudokatolicka estrada w służbie synkretyzmu
Już sama nazwa festiwalu – „Niepokalana” – stanowi przewrotne wykorzystanie tytułu Matki Bożej dla legitymizacji przedsięwzięcia, które z katolicką kulturą ma niewiele wspólnego. Jak zaznaczył Pius XI w encyklice Quas Primas, wszelka działalność apostolska winna zmierzać do „publicznego uznania królewskiej godności Chrystusa”, nie zaś do promocji dzieł opartych na wątpliwych źródłach teologicznych. Tymczasem nagrodzone Grand Prix „Nefarious” czerpie z listów fikcyjnego „starego diabła” do młodego kusiciela – konceptu opracowanego przez C.S. Lewisa, anglikańskiego apologetę, którego teologie łaski i odkupienia pozostają w jaskrawej sprzeczności z doktryną trydencką. Jak zauważył św. Pius X w dekrecie Lamentabili, „Ewangelie w swej obecnej formie zawierają dodatki i interpretacje niezgodne z historyczną prawdą” (propozycja 15) – podobną manipulację stosują twórcy, mieszając fikcję literacką z rzeczywistością duchową.
„Produkcja „Złowrogi” to film, który wprowadziliśmy do kin na przełomie grudnia i stycznia. Przyciągnął dość sporą liczbę widzów. Ten film jak chodzi o Rafael Film czy Festiwal „Niepokalana” może wydawać się niespodziewany, ponieważ jest to thriller. Jest on jednak oparty na schemacie listów starego diabła do młodego ze słynnego dzieła C.S. Lewisa” – podkreśla Przemysław Wręźlewicz, dystrybutor filmu.
Promocja thrillera o duchowości jako „dzieła katolickiego” dowodzi całkowitej redukcji sacrum do poziomu rozrywki. To ewidentne naruszenie kanonu 1399 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., który zabrania katolikom uczestnictwa w dziełach sprzyjających „indifferentizmowi religijnemu”. Tym bardziej bulwersujące, że impreza odbywała się pod patronatem struktur okupujących Watykan, które – jak zauważył Pius IX w Syllabusie błędów – „zrównują religię Chrystusową z fałszywymi” (punkt 18).
Fałszywi święci i heretyckie narracje
Festiwal konsekwentnie promuje postacie będące ikonami posoborowej pseudo-hagiografii. Wyróżniony dokument „Carlo Acutis. Plan na życie” gloryfikuje młodzieńca, którego „beatyfikacja” w 2020 r. odbyła się z pogwałceniem prawa kanonicznego – brakowało m.in. wymaganego okresu 50 lat od śmierci. Podobnie nagrodzony film „Ja jestem Niepokalane Poczęcie” Michała Kondrata utrwala kult „świętej” Faustyny Kowalskiej, której Dzienniczek figuruje na Indeksie Ksiąg Zakazanych od 1959 r. z powodu sprzeczności z doktryną o Bożej sprawiedliwości.
Najjaskrawszą aberracją jest jednak samo poświęcenie festiwalu „św. Maksymilianowi Kolbe”, którego rzekomy kult stanowi symbol rewolucji antropocentrycznej w Kościele. Jak przypomina instrukcja Świętego Oficjum z 1940 r., męczennikiem może być tylko ten, kto ginie „ex odio fidei” (z nienawiści do wiary). Tymczasem Kolbe oddał życie za współwięźnia, co – choć heroiczne – nie spełnia kryteriów martyrologium. Jego „kanonizacja” w 1982 r. przez Jana Pawła II to akt polityczny, mający legitymizować posoborowy kult „człowieka” zamiast Boga.
„Zależy nam na tym, aby z jeszcze większym profesjonalizmem oraz rozmachem zorganizować kolejny Festiwal. Rzymska liczba przyszłej edycji to XL i to również nas zobowiązuje jako organizatorów” – mówi „ks.” Krzysztof Gryz, rzecznik festiwalu.
Seminarium pallotynów w Ołtarzewie – miejsce gali – to instytucja o zerowej legitymacji doktrynalnej. Zgromadzenie Pallotynów po Vaticanum II całkowicie zerwało z zasadą „extra Ecclesiam nulla salus”, popierając m.in. ekumeniczne spotkania w Asyżu. Jak zauważył św. Robert Bellarmin: „Kościół to nie zgromadzenie budynków, lecz wspólnota wierzących w prawdziwą naukę” (De ecclesia militante). Tymczasem pallotyńscy „duchowni” współorganizują wydarzenie, na którym prezentuje się filmy o „męczennikach” z pseudo-objawień w Gietrzwałdzie (nagrodzone słuchowisko „Gietrzwałd 1877” – uznane przez prawowity Kościół za niewarte wiary).
Kultura jako narzędzie rewolucji
Plany rozszerzenia festiwalu o „rekolekcje dla dziennikarzy i twórców” odsłaniają prawdziwy cel przedsięwzięcia: formowanie kadr dla neo-kościoła. Jak przestrzegał Pius X w encyklice Pascendi, moderniści wykorzystują kulturę, by „przemycać błędy pod pozorem odnowy”. Nagradzanie fotografii („Nawiedzenie”, „Ora et labora”) to próba zastąpienia teologii obrazem – co doskonale wpisuje się w posoborowy projekt „Kościoła medialnego”.
Milczenie o obowiązku „sodalicjów katolickich dla artystów” (kanon 1401 KPK 1917) oraz brak jakiejkolwiek wzmianki o cenzurze kościelnej (kanon 1385) dowodzi, że organizatorzy traktują wiarę jako materiał dla artystycznej ekspresji, nie zaś jako „depozyt objawiony do strzeżenia” (1 Tm 6:20). Tymczasem już w 1912 r. Święte Oficjum potępiło „wolność twórczą” w sztuce sakralnej, nakazując poddanie dzieł ocenie ordynariusza.
Festiwal „Niepokalana” to modelowy przykład strategii wywrotowej opisananej w „Syllabusie błędów”: punkt 77 potępia tezę, że „nie należy już uważać religii katolickiej za jedyną religię państwową”. Nagradzanie filmów o „męczennikach” z Wenezueli („La Séptima Corona”) czy Ukrainy („Sąsiedzi” Międlara) przy całkowitym pominięciu prześladowań katolików integralnych (np. biskupa Williamsona) dowodzi politycznego ukierunkowania imprezy.
Patronat „papieża” Leona XIV (Roberta Prevosta) – członka zakonu palotynów – zamyka błędne koło apostazji. Jak uczy papież Grzegorz XVI w Mirari vos, „zgubna wolność sumienia jest najszybszą drogą do zatracenia dusz”. Dopóki „duchowni” nie powrócą do nauki Soboru Trydenckiego i nie odrzucą Vaticanum II, ich działalność kulturalna pozostanie jedynie farsą, która – jak pisał św. Augustyn – „im bardziej naśladuje pobożność, tym niebezpieczniej zwodzi” (De catechizandis rudibus).
Za artykułem:
Festiwal „Niepokalana” 2025: rekord zgłoszeń, wielkie emocje i złote Grand Prix (vaticannews.va)
Data artykułu: 22.09.2025
