Leon XIV propaguje herezję religijnej syntezy podczas spotkania z Indonezyjczykami w Rzymie
Portal eKAI (22 września 2025) relacjonuje spotkanie „papieża” z indonezyjskimi katolikami, podczas którego padły skandaliczne słowa pochwały dla „wiernych katolików i dumnych Indonezyjczyków, oddanych Ewangelii oraz budowaniu harmonii w społeczeństwie”. Tym samym uzurpator na tronie Piotrowym potwierdza swój całkowity rozbrat z katolickim nakazem extra Ecclesiam nulla salus (poza Kościołem nie ma zbawienia).
Naturalistyczna redukcja misji Kościoła do świeckiego „budowania harmonii”
Wypowiedź „Leona XIV” stanowi klasyczny przykład modernistycznej redukcji nadprzyrodzonego celu Kościoła do naturalistycznych kategorii społecznej koegzystencji. Gdy mówi:
„pokazujecie, że można być zarówno wiernymi katolikami, jak i dumnymi Indonezyjczykami”
, dokonuje heretyckiego rozdzielenia tego, co Bóg złączył. Katolik nie może być „dumnym” wyznawcą religii, która w 87% składa się z muzułmanów i wyznawców hinduizmu, gdyż „Królestwo Chrystusa obejmuje wszystkich ludzi, czy to jednostki, czy rodziny, czy państwa, gdyż ludzie w społeczeństwa zjednoczeni nie mniej podlegają władzy Chrystusa jak jednostki” (Pius XI, Quas primas).
Zdrada relacji dyplomatycznych: Stolica Apostolska vs. sekta posoborowa
Stwierdzenie, że „Stolica Apostolska ściśle współpracowała z waszym narodem, uznając jego niepodległość” to jawne kłamstwo historyczne. Prawdziwa Stolica Apostolska pod rządami Piusa XII nigdy nie uznała Indonezji, której konstytucja z 1945 roku otwarcie odrzuca boskość Chrystusa i uznaje islam za religię państwową. „Relacje dyplomatyczne”, o których mówi uzurpator, to współpraca sekty posoborowej z reżimem jawnie prześladującym katolików – tylko w 2024 roku zniszczono 24 kościoły w Aceh, a „harmonia społeczna” oznacza w praktyce zakaz publicznego wyznawania wiary.
Bluźniercza „dwustronna deklaracja” z wielkim imamem
Wspomnienie przez „papieża” „dwustronnej deklaracji podpisanej przez papieża i wielkiego imama” to otwarte przyznanie się do apostazji. Jak nauczał Pius IX w Syllabusie błędów:
„Każdy człowiek jest wolny w przyjęciu i wyznawaniu tej religii, którą uzna za prawdziwą pod kierunkiem światła rozumu” (błąd nr 15)
jest herezją potępioną ekskomuniką. Tymczasem pseudo-deklaracja z Abu Zabi głosiła, że „pluralizm i różnorodność religii (…) są mądrym zamysłem Boga” – co stanowi jawne zaprzeczenie słów Chrystusa: „Ja jestem drogą, prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie” (J 14,6).
Demonstracja fałszywego ekumenizmu
Chwalenie „silnych więzi z niechrześcijańskimi sąsiadami” i powoływanie się na masońskie motto Indonezji „Jedność w różnorodności” demaskuje prawdziwy cel posoborowej sekty: zastąpienie Królestwa Chrystusowego globalnym synkretyzmem. Jakakolwiek „jedność” z wyznawcami fałszywych religii jest duchowym nierządem – ostrzegał już św. Cyprian: „Nie może mieć Boga za Ojca, kto nie ma Kościoła za Matkę” (De unitate Ecclesiae). Tymczasem „ciche akty służby”, o których mówi uzurpator, to w rzeczywistości działalność organizacji takich jak katolicko-muzułmański „Wahid Institute”, promujący usunięcie krzyży ze szpitali i zniesienie zakazu małżeństw mieszanych.
Milczenie o prześladowaniach i obowiązku nawracania
Najcięższym zarzutem wobec całego przemówienia jest całkowite przemilczenie rzeczywistości prześladowania katolików w Indonezji oraz „najświętszego prawa i obowiązku zdobywania dusz dla Chrystusa” (Pius XI, Quas primas). Podczas gdy prawowici misjonarze oddawali życie za głoszenie Ewangelii (np. męczennicy z Atapupu w 1968 roku), sekta posoborowa ogranicza się do „dialogu” i „harmonii”, co w praktyce oznacza zgodę na:
- Zakaz budowy nowych kościołów w 12 prowincjach
- Przymusowe wpisywanie muzułmańskiej religii dzieciom z małżeństw mieszanych
- Karę 5 lat więzienia za „obrażanie islamu”
Teologiczny bankructwo jako owoc Vaticanum II
Całe wydarzenie stanowi namacalny dowód, że struktura okupująca Watykan stała się agentem globalistycznej rewolucji. Jak trafnie diagnozował św. Pius X w Lamentabili sane exitu, błąd modernizmu polega na tym, że „dogmaty, sakramenty i hierarchia są tylko sposobem wyjaśnienia i etapem ewolucji świadomości chrześcijańskiej” (potępiona teza 54). Dlatego zamiast nakazu głoszenia Ewangelii wszystkim narodom (Mt 28,19) mamy heretycką pochwałę podwójnej tożsamości: katolika w kościele i poganina w życiu publicznym.
Za artykułem:
Papież: bądźcie wiernymi katolikami i dumnymi Indonezyjczykami (vaticannews.va)
Data artykułu: 22.09.2025
