Portal Opoka relacjonuje incydent z piątku 19 września 2025 roku, gdy trzy rosyjskie myśliwce MiG-31 naruszyły przestrzeń powietrzną Estonii w pobliżu wyspy Vaindloo. Estońskie MSZ określiło zdarzenie jako „rażące naruszenie” i zwróciło się o nadzwyczajne posiedzenie Rady Bezpieczeństwa ONZ, zaplanowane na 22 września. Premier Kristen Michal uruchomił art. 4 Traktatu Północnoatlantyckiego, podczas gdy politycy dyskutują o zamknięciu granicy wschodniej i „zestrzeliwaniu rosyjskich samolotów”. Szef dyplomacji Margus Tsahkna podkreślił, że to czwarte naruszenie estońskiej przestrzeni w tym roku, lecz pierwsze o takiej „bezczelności bez precedensu” od 2003 roku.
Naturalizm polityczny jako wyznanie współczesnych narodów
Reakcja Tallina odsłonia całkowite uwikłanie państw w świecką pseudo-religię międzynarodowego ładu. Zamiast wezwania do publicznej pokuty i modlitwy, władze Estonii rzucają się w objęcia bezbożnej organizacji, której statut ignoruje Regnum Christi (Królestwo Chrystusa). Pius XI w Quas Primas ostrzegał: „Nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”. Tymczasem cała narracja koncentruje się na technokratycznych rozwiązaniach – konsultacjach NATO, procedurach ONZ, wzmocnieniu granic – jak gdyby Chrystus nie był jedynym „Księciem Pokoju” (Iz 9,6).
„Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych zbierze się na nadzwyczajne posiedzenie w odpowiedzi na rażące naruszenie (…) estońskiej przestrzeni powietrznej przez Rosję” – komunikuje MSZ Estonii.
To zdanie demaskuje bałwochwalczy kult „społeczności międzynarodowej”. Gdzie jest wzmianka o naruszeniu praw Chrystusa Króla, którego Estonia – jak wszystkie narody – jest poddaną? Pius IX w Syllabusie błędów potępił tezę, że „Kościół powinien być oddzielony od Państwa, a Państwo od Kościoła” (pkt 55). Tymczasem współczesne państwa działają tak, jakby Bóg nie istniał, powierzając bezpieczeństwo masonerii pod szyldem ONZ.
Język jako narzędzie dezorientacji
Retoryka „bezpieczeństwa”, „prawa międzynarodowego” i „solidarności” to semantyczne zasłony dymne. „Przestrzeń powietrzna” zastępuje tu pojęcie suwerenności pochodzącej od Boga, „rażące naruszenie” – grzech przeciwko porządkowi Bożemu, zaś „konsultacje NATO” – pseudoteologiczny rytuał nowego światowego kapłaństwa. Święte Oficjum w dekrecie Lamentabili sane potępiło modernistyczne przeinaczanie pojęć (pkt 63), gdyż „współczesny katolicyzm nie da się pogodzić z prawdziwą wiedzą bez przekształcenia go w pewien chrystianizm bezdogmatyczny”.
Brak jakiejkolwiek wzmianki o modlitwie, o wzywanju opieki św. Jerzego – patrona rycerstwa, czy choćby aluzji do słów Psalmu 20: „Jedni ufają rydwanom, drudzy koniom, a my wspominamy imię Pana, Boga naszego”. To milczenie jest bardziej wymowne niż deklaracje – państwa bałtyckie, jak cały Zachód, wyparły się swego chrześcijańskiego dziedzictwa, składając hołd świeckiemu molochowi.
Teologiczne bankructwo soborowego „dialogu”
Incydent uwidacznia duchową pustkę po rewolucji posoborowej. Gdyby Estonia była katolickim królestwem, jej pierwszym gestem byłoby publiczne wystawienie Najświętszego Sakramentu i odśpiewanie suplikacji. Tymczasem – jak zauważa portal – podobne naruszenia miały miejsce w Polsce (10 września) i Rumunii (13 września). Wszystkie te kraje, nominalnie katolickie lub prawosławne, redukują religię do sfery prywatnej, łamiąc zasadę św. Roberta Bellarmina: „Chrystus jest Królem także doczesnym, gdyż wszelka władza pochodzi od Ojca przez Syna” (De Romano Pontifice, V, 6).
Co więcej, wzmianka o „duchu Jana Pawła II” w kontekście obozu młodzieżowego to jawna prowokacja. Człowiek odpowiedzialny za Asyż i synkretyzm religijny, który w 1986 roku oddał Kościół pod władzę szatana, zostaje przedstawiony jako wzór! Święte Oficjum w dekrecie Lamentabili potępiło modernistyczną tezę, że „ewolucja dogmatów prowadzi do tego, by nic nie pozostawić z pierwotnej nauki Chrystusa” (pkt 54).
Symptom wielkiej apostazji
Piątkowe wydarzenie nie jest izolowanym incydentem, lecz przejawem systemowego odrzucenia społecznego panowania Chrystusa. Kiedy Pius XI ustanawiał święto Chrystusa Króla, podkreślał: „Państwa mają obowiązek publicznie czcić Chrystusa i Jego słuchać”. Dziś mamy do czynienia z odwrotnością – państwa szukają ratunku u tych, którzy wykluczyli Boga z życia publicznego.
Pomijanie w analizach roli Rosji jako narzędzia kary Bożej za apostazję Zachodu to kolejne świadome zafałszowanie. Leon XIII w Humanum genus wskazywał, że masoneria wykorzystuje Rosję do niszczenia chrześcijaństwa. Tymczasem portal Opoka – podobnie jak politycy – traktuje konflikt wyłącznie w kategoriach geopolityki, nie dostrzegając jego wymiaru duchowego: walki szatana przeciwko ostatnim pozorom porządku chrześcijańskiego.
W świetle niezmiennej doktryry Kościoła, reakcja Estonii i NATO to potwierdzenie słów Psalmu 2: „Królowie ziemi powstają i władcy spiskują wraz z nimi przeciw Panu i przeciw Jego Pomazańcowi”. Dopóki narody nie uznają, że „wszelka władza na niebie i na ziemi” (Mt 28,18) należy do Chrystusa, dopóty „będą wojny i pogłoski wojen” (Mt 24,6) – nie jako zrządzenie losu, lecz jako sprawiedliwy sąd Boży.
Za artykułem:
Rosyjskie myśliwce w przestrzeni powietrznej Estonii. W poniedziałek pilne posiedzenie Rady Bezpieczeństwa ONZ (opoka.org.pl)
Data artykułu: 21.09.2025
