Portal eKAI w artykule z 25 września 2025 r. informuje o rekordowej liczbie 250 tys. aborcji we Francji w ubiegłym roku, co stanowi wzrost o 3% wobec roku poprzedniego. Podkreśla się „trudne do zniesienia ślady psychiczne” u 91% kobiet oraz fakt, że na 100 urodzeń przypada 38 aborcji. Jako przyczyny wskazuje się trudności gospodarcze, wydłużenie dopuszczalnego okresu zabijania nienarodzonych do 14 tygodni oraz konstytucyjne „prawo do aborcji” uchwalone w 2024 r. Artykuł relatywizuje zbrodnię dzieciobójstwa poprzez język techniczno-biurokratyczny, całkowicie pomijając perspektywę moralną i nadprzyrodzoną.
Biurokratyzacja zbrodni przeciw prawu naturalnemu
Urzędniczy ton raportu Drees („wskaźnik korzystania z aborcji”, „3 proc. wzrost”) odczłowiecza ofiary, sprowadzając ludobójstwo do zestawienia tabel statystycznych. Tymczasem prawo naturalne (lex naturalis) głosi niezmiennie: „Nie zabijaj niewinnego i sprawiedliwego” (Wj 23,7). Jak nauczał Pius XI w Casti connubii: „Najmniejsza bowiem życia ludzkiego jest święta i od tej świętości nikt, nawet ojciec czy matka, w żadnym wypadku rozgrzeszyć się nie może”. Każda z 250 tys. aborcji to:
…dobrowolne i bezpośrednie zabójstwo niewinnej istoty ludzkiej, akt szczególnie haniebny. (Św. Jan Paweł II, Evangelium vitae 57)
Brak jakiegokolwiek odniesienia do stanu łaski uświęcającej matek decydujących się na morderstwo czy kapłanów mających obowiązek pouczać o wiecznym potępieniu za ten śmiertelny grzech (por. KPK 1917, kan. 2350 §1), demaskuje czysto świecką perspektywę autorów.
Konstytucyjna apostazja jako symptom królestwa antychrysta
Wpisanie „prawa do aborcji” do francuskiej konstytucji w 2024 r. stanowi jawne odrzucenie panowania Chrystusa Króla nad narodami. Już Pius XI w Quas primas przestrzegał: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw […] zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą”. Francja, niegdyś „najstarsza córa Kościoła”, stała się dziś:
…królestwem grzechu, pod władzą Księcia tego świata. (Św. Augustyn, De civitate Dei, IV, 4)
Statystyka 38 aborcji na 100 urodzeń oznacza, że co trzecie francuskie dziecko jest skazywane na śmierć za przyzwoleniem państwa. To realizacja masońskiego planu depopulacji, o którym pisał św. Pius X w Notre charge apostolique, potępiając „cywilizację w najwyższym stopniu zepsutą”.
Eufemizmy jako narzędzie kultury śmierci
Stosowanie frazy „usunięcie ciąży” zamiast „zabójstwo dziecka” czy „prawo do aborcji” w cudzysłowie ujawnia hipokryzję środowisk wspierających ludobójstwo. Jak ostrzegał Pius XII: „Kto mówi ’embrion’, ten już zabija” – język techniczny służy odczłowieczeniu ofiary. Tymczasem Sobór Trydencki w dekrecie o usprawiedliwieniu (sesja VI, kan. 20) stanowczo potępia:
…każde zabójstwo człowieka, także poczętego w łonie matki.
Milczenie o karze wiecznego potępienia za ten grzech (por. Mt 25:46) oraz brak wzmianki o obowiązku pokuty i żalu za grzechy ciężkie (por. KPK 1917, kan. 901) czyni z artykułu narzędzie demonicznej dezinformacji.
Upadek demograficzny jako konsekwencja odrzucenia praw Bożych
Wskaźnik 1,62 dziecka na kobietę (poniżej progu zastępowalności pokoleń) potwierdza prawdę z Quadragesimo anno Piusa XI: „Naród, który […] zabija życie nienarodzonych, zdąża do samobójstwa”. Francuskie społeczeństwo, odrzuciwszy:
- Nierozerwalność małżeństwa (prawo rozwodowe od 1884 r.)
- Świętość życia (legalizacja aborcji w 1975 r.)
- Panowanie Chrystusa (ustawa o laicyzacji z 1905 r.)
…zbiera teraz „spustoszenie i zniszczenie” (Ps 90:6) jako owoc swojej apostazji. Brak „adekwatnej pomocy dla kobiet w ciąży” przy równoczesnej łatwości dokonywania aborcji dowodzi, że państwo zostało przekształcone w narzędzie deprawacji.
Teologiczny obowiązek sprzeciwu sumień
W sytuacji gdy państwo legalizuje zbrodnię przeciw prawu Bożemu, katolik ma święty obowiązek (ex officio) oporu. Jak głosi Syllabus Piusa IX (1864), błędem jest twierdzenie, że „Kościół powinien być oddzielony od państwa, a państwo od Kościoła” (teza 55). Każdy głos poparcia dla aborcji – nawet w formie biernej akceptacji – pociąga za sobą:
…ekskomunikę latae sententiae (KPK 1917, kan. 2350 §1)
Prawdziwie katolicka odpowiedź na francuski kryzys wymaga nie tylko modlitwy ekspiacyjnej, ale i publicznego napiętnowania wszystkich współwinnych – od parlamentarzystów po lekarzy-aborterów – jako sług szatana (por. J 8:44).
Za artykułem:
Francja: wzrasta liczba aborcji, coraz więcej poranionych kobiet (vaticannews.va)
Data artykułu: 25.09.2025
