Portal eKAI (25 września 2025) relacjonuje odsłonięcie mozaiki przedstawiającej domniemane objawienie „Matki Bożej del Pilar” w Ogrodach Watykańskich. Ceremonii przewodniczył emerytowany przewodniczący Gubernatoratu Państwa Watykańskiego „kardynał” Fernando Vérgez Alzaga. Inicjatywa pochodzi od hiszpańskiego episkopatu i katolików hiszpańskich w Rzymie, z udziałem diecezji Saragossy i Santiago de Compostela. Mozaika przedstawia rzekome objawienie się Marji apostołowi Jakubowi nad rzeką Ebro w 40 r. n.e., co stanowi jawną sprzeczność z chronologią historyczną i teologią objawień.
Mitologiczne podstawy kultu
„Zgodnie z tradycją, wydarzenie to miało miejsce 2 stycznia 40 r. nad brzegiem rzeki Ebro w Saragossie” – głosi artykuł, ignorując fundamentalną zasadę teologii katolickiej, że żadne objawienia prywatne nie mogą być stawiane na równi z Objawieniem Publicznym zakończonym wraz ze śmiercią ostatniego Apostoła. Jak podkreślał papież Benedykt XIV w traktacie De servorum Dei beatificatione: „Objawienia prywatne, choćby najszerzej aprobowane, nie należą do depozytu wiary”. Tymczasem arcybiskup Saragossy, Carlos Manuel Escribano Subías, bezkrytycznie powiela legendę, jakoby Marja „pokrzepiła zniechęconego Jakuba”, co stanowi teologiczny absurd, gdyż Apostołowie otrzymali Ducha Świętego dopiero po Wniebowstąpieniu Pańskim.
Posoborowa degrengolada liturgiczna
Umieszczenie tego wizerunku w tzw. Bastione Maestro – miejscu gromadzącym inne pseudomaryjne przedstawienia – odsłania prawdziwy cel posoborowych struktur: synkretyzm religijny pod pozorem pobożności. Jak zauważył św. Robert Bellarmin: „Cześć oddawana fałszywym objawieniom jest przejawem religijności zabobonnej” (De controversiis). Brak jakiejkolwiek wzmianki o konieczności potwierdzenia kultu przez kompetentną władzę kościelną (co w obecnej sytuacji jest zresztą niemożliwe) dowodzi całkowitego odejścia od dyscypliny Kościoła katolickiego.
Symbolika mozaiki sięgająca do herbu rodu Borgia („Aleksander VI”) to jawna prowokacja wobec moralnych standardów katolicyzmu. Jak przypomina bulla Piusa II Cum grave z 1460 r.: „Nawet gdyby anioł z nieba głosił coś przeciwnego prawom moralnym, należy go uznać za przeklętego”. Tymczasem neo-Kościół gloryfikuje postacie notorycznych gorszycieli.
Ewidentne sprzeniewierzenie się misji Kościoła
Inicjatywa „kardynała” Vérgeza Alzagi wpisuje się w posoborową strategię zastępowania kultu Boga w Trójcy Jedynego ludzkimi wynalazkami. Pius XI w encyklice Quas primas podkreślał: „Królestwo naszego Odkupiciela obejmuje wszystkich ludzi – jak o tym mówi Leon XIII – panowanie Jego mianowicie nie rozciąga się tylko na same narody katolickie (…), lecz panowanie Jego obejmuje także wszystkich niechrześcijan”. Tymczasem prezentowany kult ogranicza się do partykularnych interesów narodowych, co stanowi zdradę uniwersalnego charakteru Kościoła.
Zatrute źródło „autorytetu”
Współudział diecezji Saragossy i Santiago de Composteli w tym przedsięwzięciu demaskuje głęboki kryzys posoborowego „episkopatu”. Jak nauczał Sobór Trydencki w sesji XXIII: „Biskupi, którzy z cesarskiego nadania, lub z innych sposobów powołani bywają do rządów, nie zaś z drogi Bożej ustanowieni, wcale nie są prawymi i prawowitymi pasterzami”. Brak reakcji na oczywiste historyczne fałszerstwo (rzekome objawienie za życia Apostołów) pokazuje całkowite zerwanie z zasadą fides et ratio.
Destrukcja sztuki sakralnej
Wykonanie mozaiki przez świecką pracownię La Cerámica Valenciana według wzorów XVIII-wiecznej ceramiki to kolejny przejaw desakralizacji sztuki kościelnej. Jak przypomina dekret św. Kongregacji Soboru z 1605 r.: „Sztuka sakralna winna służyć wiernemu przekazowi prawd wiary, nie zaś ludzkim konwencjom artystycznym”. Przedstawienie apostoła Jakuba jako pielgrzyma z muszlą i laską to anachronizm sprzeczny z ikonografią katolicką, która zawsze ukazywała Apostołów w szatach odpowiadających ich godności.
Milczenie jako przyzwolenie
Najcięższym zarzutem wobec tego przedsięwzięcia jest całkowite pominięcie christologicznego charakteru prawdziwego kultu maryjnego. Jak uczył św. Ludwik Maria Grignion de Montfort: „Wszystkie nasze doskonałości zawdzięczamy Jezusowi Chrystusowi przez Marję” (Traktat o prawdziwym nabożeństwie). Tymczasem cała ceremonia skupia się na ludzkich emocjach i narodowej identyfikacji, co stanowi ewidentne naruszenie zasady Ad Iesum per Mariam.
Brak także ostrzeżenia, że przyjmowanie „Komunii” w strukturach posoborowych, gdzie Msza została zredukowana do stołu zgromadzenia, a rubryki naruszają teologię ofiary przebłagalnej, jest jeżeli nie li 'tylko’ świętokradztwem, to bałwochwalstwem. Jak stwierdza bulla św. Piusa V Quo primum: „Nikomu nie wolno zmieniać tego Naszego listu apostolskiego, ani mu się nieostrożnie sprzeciwiać. Gdyby zaś ktoś odważył się go naruszyć, niech wie, że ściągnie na siebie gniew Boga Wszechmogącego”.
„W 2040 r. Hiszpania obchodzić będzie dwutysięczną rocznicę tego objawienia”
Ten fragment ujawnia całkowite podporządkowanie liturgii historycznemu fałszerstwu. Jak zauważył papież św. Pius X w encyklice Pascendi dominici gregis: „Moderniści posługują się historią jak mieczem do zniszczenia wszystkiego, co w katolicyzmie jest nadprzyrodzone”. Planowane uroczystości w 2040 roku będą niczym innym jak bałwochwalczą celebracją ludzkiego wymysłu.
TAG: Posoborowe nadużycia, Modernistyczna dewastacja, Fałszywe objawienia, Marja del Pilar, Fernando Vérgez Alzaga, Carlos Manuel Escribano Subías, Hiszpania, Watykan, Synkretyzm, Sztuka sakralna
Za artykułem:
Nowy wizerunek maryjny w Ogrodach Watykańskich (vaticannews.va)
Data artykułu: 25.09.2025
