Portal Tygodnik Powszechny (23 września 2025) przedstawia Jana Karskiego jako „moralny drogowskaz” i „świętego”, gloryfikując jego wojenną działalność w oderwaniu od katolickiego porządku wartości. Relacja Ewy Junczyk-Ziomeckiej, pełna wzmianek o ekumenicznych ceremoniach i dialogu polsko-żydowskim, całkowicie pomija nadprzyrodzony wymiar walki z nazistowskim złem, redukując heroiczną postawę emisariusza do świeckiego humanitaryzmu.
Naturalistyczne zawłaszczenie heroizmu
Artykuł przedstawia Karskiego jako świecki wzór „empatii” i „odwagi”, gdzie słowa Bóg, honor, ojczyzna służą jedynie jako puste hasło bez teologicznej głębi. Zupełne pominięcie łaski uświęcającej jako źródła heroizmu zdradza modernistyczne przesłanie tekstu. Jak przypomina Pius XI w Quas Primas: „Królestwo Chrystusa (…) jest przede wszystkim duchowe i odnosi się głównie do rzeczy duchowych”. Tymczasem portal redukuje misję emisariusza do „moralnego drogowskazu” oderwanego od obowiązku ewangelizacji i budowy Christus Rex w duszach i narodach.
Ekumeniczne bałwochwalstwo
Opis uroczystości w Nowym Jorku z udziałem rabinów i polityków odsłania głęboko antykatolicki charakter hołdów dla Karskiego. Wspólne świętowanie z przedstawicielami judaizmu rabinicznego, którego duchowi przywódcy odrzucają Chrystusa jako Mesjasza, stanowi jawne pogwałcenie kanonu 1258 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku. Pius IX w Syllabusie błędów potępia jako herezję tezę, że „człowiek może w obserwowaniu jakiejkolwiek religii znaleźć drogę wiecznego zbawienia” (pkt 16). Tymczasem autorzy przedstawiają Karskiego jako „skrzyżowanie” wartości katolickich i żydowskich, co jest teologicznie absurdalne.
Fałszywe przymierze z siłami antychrysta
Przytoczone wypowiedzi polityków jak Ed Koch („święty”) czy Barack Obama (przyznający medal) uwidaczniają, że kult Karskiego został zawłaszczony przez środowiska jawnie wrogie katolicyzmowi. Obama, jako zwolennik aborcji i małżeństw homoseksualnych, symbolizuje cywilizację śmierci potępioną przez Piusa XI w Divini Redemptoris. Honorowanie przez Karskiego instytucji takich jak American Jewish Committee – organizacji promującej gender i antykatolickie wartości – stawia pod znakiem zapytania panegiryczny ton artykułu.
Milczenie o prawdziwym Kościele
Najcięższym zarzutem wobec tekstu jest całkowite przemilczenie roli katolicyzmu w formacji moralnej Karskiego. Ani słowa o sakramencie pokuty, który mógł być duchowym oparciem podczas misji, o rozeznaniu sumienia według zasad św. Ignacego, czy o kulcie Najświętszego Serca Jezusowego jako źródle odwagi. Wymowne jest, że wśród „strażników pamięci” wymienieni są głównie żydowscy aktywiści i liberalni politycy, podczas gdy brak jakiejkolwiek wzmianki o katolickich duchownych czy świeckich stowarzyszeniach.
Modernistyczna redukcja cnoty
Przedstawienie heroizmu Karskiego w kategoriach uniwersalistycznego humanitaryzmu („nieodwracanie wzroku od krzywdy”) to klasyczny przykład modernistycznej herezji. Św. Pius X w Lamentabili potępia pogląd, że „dogmaty Kościoła są interpretacją faktów religijnych wypracowaną przez ludzki umysł” (pkt 22). Tymczasem artykuł proponuje świecki kult „bohaterstwa” oderwanego od łaski i teologicznych cnót. Brak choćby jednego odniesienia do encykliki Mit brennender Sorge, w której Pius XI potępia nazizm jako „neopogaństwo” – co stanowiłoby autentyczne katolickie oparcie dla analizy.
Polityczna instrumentalizacja pamięci
Wspomniane w tekście działania Fundacji Edukacyjnej Jana Karskiego zdradzają wpisywanie postaci emisariusza w posoborową narrację dialogu. Programy dla „młodych liderów” czy „Akademia Młodego Obywatela” przywodzą na myśl masońskie metody kształtowania elit oderwanych od katolickich korzeni. Szczególnie wymowna jest obecność wśród patronów Zbigniewa Brzezińskiego – globalisty i architekta Nowego Porządku Świata sprzecznego z katolicką wizją Regnum Christi.
Teologia bez Krzyża
W całym artykule nie pada ani jedno słowo o wynagradzającej Ofierze Chrystusa, bez której żaden heroizm nie ma wartości nadprzyrodzonej. Przedstawienie Karskiego jako samowystarczalnego moralnego wzoru to jawna herezja pelagiańska potępiona na Soborze w Efezie. Jak przypomina Pius XI: „Nie skazitelnym złotem albo srebrem jesteście wykupieni… ale drogą krwią jako baranka niezmazanego i niepokalanego Chrystusa” (1 P 1, 18-19). Pominięcie tej prawdy redukuje męczeństwo narodu żydowskiego do czysto horyzontalnej tragedii, bez eschatologicznej perspektywy.
Za artykułem:
Jan Karski: bohater, którego pamięć łączy Polaków, Żydów i Amerykanów (tygodnikpowszechny.pl)
Data artykułu: 23.09.2025
