Portal CNA (23 września 2025) informuje o decyzji „biskupa” Daniela Garcii z diecezji Monterey w Kalifornii, który w imię rzekomej „jedności” z Kościołem powszechnym zlikwidował sprawowanie Mszy Trydenckiej w parafii Sacred Heart w Hollister. Decyzja, podjęta cztery dni przed przeniesieniem Garcii do Austin w Teksasie, powołuje się na motu proprio Traditionis Custodes uzurpatora Bergoglio i rzekomą „troskę” o jedność liturgiczną po Soborze Watykańskim II.
Demontaż katolickiej liturgii pod płaszczykiem „jedności”
W liście z 14 września Garcia uzasadnia likwidację Mszy Trydenckiej koniecznością „wzmocnienia naszej jedności z Kościołem powszechnym” oraz poparciem dla „celu [papieża Franciszka], jakim jest dążenie do większej jedności w posoborowym rycie rzymskim”. Tego typu retoryka stanowi klasyczny przykład modernistycznej herezji ewolucji dogmatu, potępionej już przez św. Piusa X w encyklice Pascendi Dominici gregis (1907): „Dogmat nie tylko może, ale powinien się rozwijać i zmieniać” – co Kościół zawsze odrzucał jako bluźnierstwo przeciwko niezmienności Bożego Objawienia.
„Ojciec Święty Paweł VI «ogłosił nowy rytać wyrazem jedności Kościoła», co znajduje odzwierciedlenie w jednomyślności Ojców [Soboru Watykańskiego II]” – powołuje się Garcia.
To jawne zakłamanie historyczne. Jak wykazują dokumenty soborowe, żadna „jednomyślność” w sprawie reformy liturgicznej nie istniała. Kardynał Alfredo Ottaviani w Memoriale z 1969 roku ostrzegał przed nową Mszą jako „zdumiewającym odejściem od katolickiej teologii Mszy Świętej”. Tymczasem „jedność”, o której mówi Garcia, to w rzeczywistości uniformizacja oparta na zniszczeniu tradycyjnej liturgii, czego domagał się już modernista Annibale Bugnini – główny architekt posoborowego Novus Ordo.
Redukcja Najświętszej Ofiary do narzędzia „budowania harmonii”
Szczególnie wymowna jest końcowa część listu Garcii, gdzie nakazuje wiernym: „dołączyć do jedności z parafią… gdy gromadzą się wokół stołu Pańskiego celebrując bogatą Ofiarę Eucharystyczną, która każdej niedzieli była wielkim owocem Soboru”. To język czysto protestancki, redukujący Mszę Świętą do „stołu” i „zgromadzenia”, co stanowi rażące pogwałcenie definicji Trydenckiej:
„Ofiara Mszy jest prawdziwą Ofiarą przebłagalną […] w której to bezkrwawej Ofierze jest ofiarowany i spożywany Ten sam Chrystus, który na ołtarzu krzyża ofiarował się raz krwawo” (Sobór Trydencki, Sesja XXII).
Garcia posuwa się do bluźnierczego porównania swojej decyzji do „jedności, o której mówił papież Leon [XIV] podczas Mszy na początku swego pontyfikatu”, która ma być „zaczynem harmonii dla ludzkości”. To jawna realizacja potępionej przez Piusa XI idei „pokoju Chrystusowego w królestwie Chrystusowym” oderwanego od społecznego panowania Chrystusa Króla (Quas Primas, 1925).
Demoniczna logika liczebnej „efektywności”
Jako drugi argument Garcia podaje, że liczba uczestników Mszy Trydenckiej jest „bardzo mała”, a „ksiądz” Stephen Akers powinien skupić się na „całej parafii”, zamiast tracić czas na „niewielką grupę osób”. To przykład typowo modernistycznego utylitaryzmu, gdzie wartość liturgii mierzy się frekwencją, a nie jej obiektywnym charakterem jako Ofiary Bogu.
Św. Pius X w motu proprio Tra le sollecitudini (1903) podkreślał: „Liturgia święta ma na celu przede wszystkim oddanie czci Bogu”. Tymczasem Garcia traktuje Mszę jako narzędzie socjotechniki mające zaspokoić „potrzeby” zgromadzenia – co Pius XII potępił jako „niebezpieczny indywidualizm” niszczący istotę kultu (Mediator Dei, 1947).
Posoborowa schizma w praktyce
Artykuł wspomina o wyjątku dla parafii św. Małgorzaty w Teksasie, gdzie miejscowy „biskup” Michael Sis uzyskał zgodę na sprawowanie Mszy Trydenckiej. Ten pozorny „pluralizm” jedynie maskuje prawdziwy cel Traditionis Custodes: ostateczną eliminację tradycyjnej liturgii poprzez stopniowe ograniczania i zastraszanie.
Garcia – podobnie jak inni moderniści – powołuje się na „ducha Soboru”, zapominając, że Kościół katolicki zawsze nauczał, iż „nic się nie może dodawać do wiary, nawet jeśliby to miały być słowa pozornie szlachetniejsze” (Św. Wincenty z Lerynu, Commonitorium). Likwidacja Mszy Trydenckiej nie służy „jedności”, lecz jest aktem przemocy wobec katolickiej Tradycji – jak trafnie ujął kardynał Giuseppe Siri: „Reforma liturgiczna stała się narzędziem teologicznego przewrotu”.
W obliczu takich prześladowań jedyną właściwą postawą jest wierność niezmiennemu Magisterium Kościoła, które – jak uczy Pius IX w Syllabusie (1864) – „potępia tych, którzy twierdzą, że katolicy mogą aprobować system wychowania młodzieży oderwany od wiary katolickiej” (pkt 48). Dotyczy to w równiej mierze formacji liturgicznej, oderwanej od wielowiekowej tradycji Kościoła.
Za artykułem:
Bishop cancels Latin Mass in California parish to bring about ‘unity’ (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 23.09.2025
