Portal LifeSiteNews relacjonuje, iż administracja Donalda Trumpa rozważa związek między ideologią transgender a przemocą polityczną, odnosząc się do serii ataków dokonanych przez osoby związane z zamętem płciowym: zamach na konserwatywnego aktywistę Charliego Kirka (sprawca Tyler Robinson, 22 lata, pozostający w związku z mężczyzną „przejmującym” tożsamość kobiecą), strzelaninę w szkole Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny (Robert „Robin” Westman, prawnie zmieniający imię na żeńskie w 2020 r.), masakrę w szkole Covenant (Audrey „Aiden” Hale, pozostawiająca dziennik pełen nienawiści do własnej płci) oraz planowany zamach na sędziego Brett Kavanaugh (Nicholas Roske, obecnie domagający się uznania za kobietę). Prezydent Trump stwierdził: „coś tu jest… sprawdzamy to bardzo uważnie”, zaś rzeczniczka Białego Domu Karoline Leavitt uznała badania za „warte uwagi”, dodając: „każdy, kto temu zaprzecza, jest świadomie ślepy”.
Naturalistyczne zawężenie analizy zamiast teologicznej diagnozy zła
Przedstawiona relacja ogranicza się do powierzchownej analizy fenomenu, pomijając jego istotę: ideologia płciowego zamętu jest bezpośrednim owocem apostazji narodów od społecznego panowania Jezusa Chrystusa. Pius XI w encyklice Quas primas (1925) nauczał nieodwołalnie: „nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”. Tymczasem zarówno autorzy tekstu, jak i komentowane władze państwowe, redukują problem do kwestii „politycznej przemocy” i „złych sieci społecznościowych”, milcząc o religijnych źródłach kryzysu.
„Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw i gdy już nie od Boga, lecz od ludzi wywodzono początek władzy, stało się iż zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą” (Pius XI, Quas primas).
Wymienieni przestępcy – niezależnie od ich indywidualnej odpowiedzialności – są produktem cywilizacji, która odrzuciła porządek nadprzyrodzony. Jak zauważył św. Pius X w dekrecie Lamentabili sane (1907), moderniści „dogmaty, sakramenty i hierarchię uważają za tylko interpretację faktów religijnych, którą z dużym wysiłkiem wypracował sobie umysł ludzki”, co prowadzi do całkowitej subiektywizacji moralności. Stąd już tylko krok do otwartego buntu przeciw prawu naturalnemu, objawionemu w różnicach płciowych.
Kryminalizacja skutków zamiast potępienia przyczyn
Biały Dom deklaruje „poważne potraktowanie wszystkich przyczyn przemocy”, jednak w świetle doktryny katolickiej jest to niemożliwe bez uznania, że źródłem patologii jest systematyczne łamanie pierwszego przykazania. Już Syllabus Piusa IX (1864) potępiał jako herezję twierdzenie, że „Kościół powinien być oddzielony od Państwa, a Państwo od Kościoła” (teza 55), czy że „moralność nie potrzebuje sankcji Bożej” (teza 56). Tymczasem współczesne państwa – w tym USA – budują swe prawodawstwo na fundamencie laicyzmu, który Pius XI nazwał „zarazą” i „syntezą wszystkich herezji”.
Dziennik Audrey Hale ujawnia duchową pustkę pokolenia wychowanego w kulturze śmierci: „Życzyłabym sobie śmierci z powodu czystej nienawiści do mojej kobiecej płci […] Religia mnie nie zbawi”. To krzyk duszy pozbawionej łaski uświęcającej, której współczesne pseudo-sakramenty nie są w stanie udzielić. Brak jednak w artykule jakiegokolwiek odniesienia do:
- obowiązku państw do publicznego wyznawania religii katolickiej (Doktryna o dwóch mieczach Bonifacego VIII);
- konieczności restytucji prawnego zakazu bluźnierstw i występków przeciw naturze (Kodeks Prawa Kanonicznego 1917, kan. 2359);
- faktu, że „Kościół nie może pogodzić się z prawdziwą wiedzą bez przekształcenia się w protestantyzm” (potępienie tezy 65 w Lamentabili).
Milczenie o odpowiedzialności pseudo-Kościoła
Najcięższą winą struktury posoborowe obciąża ich aktywne wspieranie rewolucji obyczajowej. Wspomniana strzelanina w szkole „Zwiastowania” (Annunciation Catholic School) dokonana przez Westmana wydarzyła się w placówce podległej archidiecezji, która od lat promuje „duszpasterstwo osób LGBT” i odmawia potępienia ideologii gender. Tymczasem Leon XIII w Humanum genus (1884) nakazywał: „Niech kapłani światłem swej nauki odsłaniają zasadzki wrogów; niech strzegą powierzonych sobie owiec przed zgubnymi pokarmami”.
Brak także ostrzeżenia, że przyjmowanie „Komunii” w strukturach posoborowych, gdzie Msza została zredukowana do stołu zgromadzenia, a rubryki naruszają teologię ofiary przebłagalnej, zagraża świętokradztwem. Św. Pius X w motu proprio Sacrorum antistitum podkreślał, iż „nieomylność Kościoła rozciąga się także na to, co jest konieczne do świętego strzeżenia depozytu wiary”.
Polityczny aktywizm jako substytut nawrócenia
Próby rozwiązania kryzysu poprzez policyjne śledztwa i „monitorowanie sieci” są jak przystawianie plastra do gangreny. Pius XI w Divini Redemptoris (1937) nauczał, że „żadna ludzka siła nie zdoła zniszczyć zarazy materializmu, jeżeli nie wróci się do Chrystusa i Jego Kościoła”. Dopóki narody:
- nie uznają publicznie królewskiej godności Chrystusa (Quas primas);
- nie przywrócą katolickiego porządku prawnego z zakazem propagowania herezji;
- nie oddadzą edukacji pod nadzór autentycznego duchowieństwa;
żadne „programy prewencyjne” nie powstrzymają fali dewiacji i przemocy. Jak ostrzegał Pius IX w Syllabusie: „Kościół nie może pogodzić się z postępem, liberalizmem i współczesną cywilizacją” (teza 80).
Deklaracje Trumpa pozostają w sferze dociekań socjologicznych, podczas gdy jedynym ratunkiem jest Restauració Omnia in Christo (Odnowienie wszystkiego w Chrystusie) – program św. Piusa X. Bez powrotu do Niepokalanej Ofiary Mszy i odrzucenia posoborowej pseudoreformy, każde działanie państwa będzie jedynie gaszeniem pożaru benzyną.
Za artykułem:
Trump says admin is ‘very strongly’ investigating link between transgenderism and violence (lifesitenews.com)
Data artykułu: 24.09.2025
