Antypapież Leon XIV wdraża kolejnego współpracownika do struktury apostazji
Portal eKAI relacjonuje, iż Giovanni Paccosi – „biskup” San Miniato – ogłosił 27 września 2025 r. nominację „ks.” Marco Billeriego na drugiego osobistego sekretarza antypapieża Roberta Prevosta, występującego pod imieniem Leon XIV. W komunikacie struktury okupującej Watykan podano, że Billeri – wyświęcony w 2016 r. w ramach nowego rytu „święceń” – posiada doktorat z prawa kanonicznego uzyskany w Rzymie oraz pełnił funkcje „sędziego” w Trybunale Eklezjalnym Toskanii i „obrońcy węzła” w pseudo-diecezjalnych trybunałach w San Miniato i Volterra. Paccosi określił nominację mianem „wielkiego daru” dla pseudo-diecezji, przyznając, iż rozmawiał telefonicznie z Prevostem, który „poprosił o zgodę” na przejęcie duchownego.
Legalizacja nielegalnego: strukturalny grzech przeciw Duchowi Świętemu
Ecclesia supplet (Kościół uzupełnia) – zasada prawa kanonicznego zniesiona przez posoborową rewolucję – nie może mieć zastosowania wobec osób, które dobrowolnie współpracują z jawnym przeciwnikiem Chrystusowego Królestwa. Billeri, akceptując nominację od samozwańczego „papieża”, który nie posiada żadnej jurysdykcji ani władzy duchownej, staje się współwinny communicatio in sacris cum haereticis (współudziału w świętych obrzędach z heretykami). W świetle encykliki Piusa XI Quas Primas (1925), każdy akt podporządkowania wobec uzurpatora stanowi:
„zaprzeczenie panowania Chrystusa Króla nad narodami i państwami, które z tego powodu stają się widownią nieszczęść, wewnętrznych niezgód i rozkładu moralnego”
Współpraca z antypapieżem w jakiejkolwiek formie łamie kanon 2334 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., który ekskomunikuje latae sententiae tych, którzy „przemyślnie i świadomie pomagają w rozszerzaniu herezji”.
Hierarchia sprzeczności: pseudo-doktorat z prawa kanonicznego
Fakt, iż Billeri uzyskał „doktorat z prawa kanonicznego” w instytucjach kontrolowanych przez posoborowców, demaskuje ipso facto całkowitą nieważność jego kompetencji. Nowy Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r. – jak wykazał ks. bp Donald Sanborn w pracy „Novus Ordo Iuris” – jest narzędziem:
- Demontowania klauzul contra haereticos (przeciw heretykom) zawartych w prawie trydenckim
- Umożliwiania nieważnych sakramentów poprzez reformę formuł święceń
- Legalizacji apostazji poprzez wprowadzenie „prawa do wolności religijnej” (kan. 748 §2)
Dekret Świętego Oficjum Lamentabili sane (1907) potępia jako herezję tezę, jakoby:
„władza sądownicza Kościoła nie może nawet poprzez definicje dogmatyczne określić właściwego sensu Pisma Świętego” (propozycja 4).
Tymczasem w pseudo-trybunałach, gdzie działał Billeri, „prawo” stało się narzędziem:
- Masowego unieważniania sakramentalnych małżeństw (wbrew kan. 1013 KPK 1917)
- Promowania „duchownych” wątpliwej moralności i wiary
- Niszczenia ostatnich pozorów dyscypliny kościelnej
Ceremoniał antychrysta: funkcja „mistrza ceremonii”
Jako „episkopalny mistrz ceremonii” Billeri uczestniczył w liturgicznych profanacjach, które Pius XII w Mediator Dei (1947) potępił jako:
„niebezpieczne dążenie do innowacji, które wywraca porządek ustanowiony przez Tradycję”
Nowa Msza Pawła VI – jako „uczta zgromadzenia” (Institutio Generalis 1969) – nie może być uznana za katolicką, gdyż:
- Usuwa ofiarny charakter Eucharystii
- Wprowadza modły wspólne z heretykami
- Zawiera elementy ambiwalentne teologicznie
Współorganizowanie takich obrzędów stanowi świętokradztwo, o którym Święta Kongregacja Soborowa ostrzegała w dekrecie Maxima redemptionis (1955):
„Nikt nie może samowolnie zmieniać świętych obrzędów, pod groźbą ciężkiego grzechu przeciwko religii i jedności Kościoła”
Zawrót głowy czy opętanie? Reakcja „biskupa” Paccosiego
Szczególnie wymowna jest reakcja „bpa” Giovanniego Paccosiego, który przyznaje:
„czułem zarówno radość, jak i zawrót głowy, myśląc, że ojciec Marco będzie teraz w sercu Kościoła Chrystusowego”
W języku mistyki katolickiej „vertigo” (zawrót głowy) jest klasycznym symptomem działania duchów nieczystych, jak wskazuje św. Jan od Krzyża w Nocy ciemnej (Księga II, Rozdział 23). W kontekście całkowitego oderwania się od depozytu wiary, reakcja Paccosiego stanowi de facto przyznanie się do działania antychrysta.
„Każdy, kto nie uznaje panowania Chrystusa na ziemi, staje się poddanym szatana” – Pius XI, Quas Primas.
Konsekwencje doktrynalne: wierni w obliczu zdrady
Brak w komunikacie jakiegokolwiek ostrzeżenia o:
- Nieważności „święceń” kapłańskich w rycie posoborowym (w świetle bulli Leona XIII Apostolicae curae z 1896)
- Nieobecności prawdziwych sakramentów w strukturach kontrolowanych przez antypapieży
- Obowiązku unikania communicatio in sacris z heretykami (kan. 1258 KPK 1917)
Wierni diecezji San Miniato wystawieni są więc na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty wiary poprzez uczestnictwo w fałszywych obrzędach, co Sobór Trydencki (sesja XXII, kan. 7) określa jako:
„przeklęte tych, którzy twierdzą, że ceremonie, święte szaty i zewnętrzne znaki, których Kościół używa w celebracji Mszy, są raczej zachętą do bezbożności niż przejawem pobożności”
Za artykułem:
Pope Leo XIV appoints new personal secretary (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 27.09.2025
