Portal Vatican News (26 września 2025) informuje o inicjatywie „sztafety pediatrycznej” organizowanej przez Fundację „Miasto Nadziei” we współpracy z włoskim Korpusem Karabinierów i papieskim stowarzyszeniem Athletica Vaticana. Celem akcji jest „promowanie badań naukowych” nad chorobami dziecięcymi poprzez sportową sztafetę przebiegającą przez włoskie miasta. Kulminacją ma być audiencja u „papieża” Leona XIV na Placu św. Piotra. W artykule padają frazesy o „solidarności”, „włączaniu” i „budowaniu pokoju poprzez sport”, co stanowi klasyczny przykład redukcji misji Kościoła do naturalistycznego humanitaryzmu.
Antropocentryczna redukcja misji Kościoła
„dla nas to punkt odniesienia: robimy wszystko, aby włączyć się w pragnienie wspierania badań naukowych, by wnieść nasz wkład w czynienie dobra” – deklaruje komendant sekcji sportowej Korpusu Karabinierów Ottaviano Iuliano. W tym samym duchu Athletica Vaticana przekonuje, że sportowy „wymiar braterski, solidarny, włączający i duchowy” może budować „nowe drogi dialogu”.
Całkowicie pominięto, że jedynym prawdziwym dobrem jest zbawienie duszy – a nie medyczne czy społeczne inicjatywy. Jak nauczał Pius XI w encyklice Quas primas (1925): „Królestwo Odkupiciela naszego obejmuje wszystkich ludzi […] Nie masz w żadnym innym zbawienia. Albowiem nie jest pod niebem inne imię dane ludziom, w którym byśmy mieli być zbawieni”. To milczenie o łasce uświęcającej, sakramentach i obowiązku kultu publicznego Chrystusa Króla odsłania sekularystyczną agendę struktury okupującej Watykan.
„Duchowość” bez Chrystusa Króla
Przerażający jest język, jakim posługują się organizatorzy. Athletica Vaticana mówi o „sporcie jako wspólnym języku”, który jest „znakiem jedności zrozumiałym dla wszystkich” – a więc jawnym powielaniem herezji indyferentyzmu religijnego potępionego w Syllabusie błędów Piusa IX (punkty 15-18). Kiedy św. Pius X w dekrecie Lamentabili sane (1907) potępiał „modernistów, którzy twierdzą, że Kościół nie może obejmować swoim nauczaniem całego porządku doczesnego”, miał na myśli właśnie takie inicjatywy, gdzie działalność charytatywna zastępuje głoszenie Ewangelii, a uniwersalizm Królestwa Chrystusa sprowadza się do „włączającego” biegu sztafetowego.
Kult człowieka i postęp
Organizatorzy chełpią się, że dzięki poprzednim edycjom „sztafety pediatrycznej” zebrano „200 tys. euro” na badania naukowe. W artykule nie ma ani słowa o:
- Obowiązku modlitwy za chore dzieci
- Potrzebie sakramentu namaszczenia chorych
- Wadze ofiarowania cierpień w intencji nawrócenia grzeszników
- Wspomnieniu o patronach chorych – św. Roku czy św. Jadwidze Śląskiej
To skrajny naturalizm – wiara w zbawczą moc nauki i pieniędzy zamiast w łaskę Bożą. Pius IX w Syllabusie (punkt 58) potępiał tych, którzy „całą doskonałość i szlachetność moralności umiejscawiają w gromadzeniu bogactw wszelkimi środkami i zaspokajaniu przyjemności”.
Watykan jako ośrodek świeckiego aktywizmu
Uczestnictwo Athletica Vaticana – oficjalnej struktury okupującej Watykan – w tej akcji jest dowodem, że neo-kościół całkowicie porzucił misję nadprzyrodzoną. Jak stwierdza dekret Lamentabili sane: „Dogmaty, które Kościół podaje jako objawione, nie są prawdami pochodzenia Boskiego, ale są pewną interpretacją faktów religijnych, którą z dużym wysiłkiem wypracował sobie umysł ludzki” (punkt 22). Tę modernistyczną zasadę widać tu w pełni: „duchowość” zredukowano do psychologicznego braterstwa, a religię – do narzędzia społecznej inżynierii.
Audiencja u antypapieża jako akt apostazji
Najbardziej szokujący jest fakt, że „sztafeta pediatryczna” kończy się audiencją u „Leon XIV” – czyli antypapieża Roberta Prevosta, który nie jest sukcesorem Piotra, lecz kontynuatorem rewolucji soborowej. W świetle kanonów prawa kanonicznego (1917) i nauczania papieży przedsoborowych, uczestnictwo w tej uroczystości stanowi:
- Współudział w publicznym apostazji (kan. 2314 § 1)
- Narażenie na karę ekskomuniki za współpracę z heretyckimi strukturami (kan. 2316)
- Skandal religijny przez wprowadzanie wiernych w błąd co do natury Kościoła (kan. 2300)
To nie jest „gest nadziei” – to akt zdrady Króla Chrystusa, który w encyklice Quas primas upominał: „Władcy państw winni publicznie czcić Chrystusa i Jego słuchać, jeśli chcą utrzymać swą władzę i przyczynić się do szczęścia swej ojczyzny”.
Podsumowanie: Sport jako substytut religii
Cała inicjatywa to klasyczny przykład religii humanitarnej – zjawiska potępionego już przez Piusa XII w Humani generis (1950). Sport, medycyna i nauka stają się tu nowymi sakramentami neo-kościoła, który:
- Zastępuje Mszę św. – sztafetą
- Modlitwę – zbiórką pieniędzy
- Wiarę w cuda – zaufaniem do postępu medycznego
- Kult Serca Jezusowego – kultem „braterstwa”
Jak ostrzegał św. Pius X w liście przeciw modernizmowi: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw, zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą”. Tej przestrogi nie słuchają ani organizatorzy „sztafety pediatrycznej”, ani duchowni neo-kościoła, którzy zamiast głosić Ewangelię, bawią się w menadżerów NGO-sów.
W miejsce prawdziwej miłości bliźniego – która wymaga przede wszystkim troski o zbawienie wieczne – proponuje się tu tanią imitację opartą na emocjach, medialnych gestach i pieniądzach. To nie jest Caritas – to cynizm w masce dobroczynności, w którym dzieciom zamiast chrztu i katechizmu oferuje się tylko przedłużanie życia ziemskiego, pozostawiając je na pastwę duchowej śmierci.
Za artykułem:
Karabinierzy i Athletica Vaticana razem w „sztafecie pediatrycznej” (vaticannews.va)
Data artykułu: 26.09.2025
