Sąd Najwyższy Nowego Jorku legitymizuje grabież parafii w diecezji Buffalo
Portal CNA (27 września 2025) informuje o oddaleniu przez sąd najwyższy stanu Nowy Jork pozwu przeciwko diecezji Buffalo, kwestionującego obowiązek parafii do przekazywania 80% ich środków finansowych na rzecz ugody z ofiarami nadużyć. W lipcu sędzia John Delmonte tymczasowo wstrzymał płatności, argumentując, że diecezja powinna doczekać decyzji Watykanu w sprawie planu połączenia parafii. W najnowszym orzeczeniu Delmonte uznał jednak, że sądy świeckie nie mają kompetencji do ingerencji w „zarządzanie i administrację hierarchicznym Kościołem”. Diecezja Buffalo wyraziła „zadowolenie” z decyzji, podczas gdy grupa „Save Our Buffalo Churches” zapowiedziała możliwość apelacji.
Bankructwo moralne zamiast zadośćuczynienia Bogu
Cała sprawa ujawnia patologiczne zredukowanie życia kościelnego do kategorii czysto świeckich i finansowych. W komunikacie „diecezji” czytamy, że płatności są „konieczne, aby zakończyć ten bolesny rozdział i osiągnąć poziom zadośćuczynienia, który jest należny” ofiarom. Tymczasem w integralnej teologii katolickiej:
„Zadośćuczynienie za grzechy świętokradztwa i nadużycia sakramentów należy przede wszystkim Bogu – propter Deum – a nie jedynie poszkodowanym ludziom”
Jak nauczał Pius XI w Quas Primas, wszelkie działania Kościoła muszą być podporządkowane królowaniu Chrystusa, a nie logice ugodowej czy finansowej. Wymuszanie od parafii przekazania 80% ich środków to materialistyczna redukcja życia sakramentalnego do transakcji handlowej. W tym kontekście milczenie o obowiązku pokuty i publicznego zadośćuczynienia Bogu (w postaci modlitw ekspiacyjnych, procesji błagalnych) jest dowodem całkowitej utraty nadprzyrodzonej perspektywy.
„Hierarchia” bez hierarchii łaski
Sędzia Delmonte powołuje się na zasadę niemieszania się sądów świeckich w „zarządzanie hierarchicznym Kościołem”. Tymczasem sama struktura nazywająca się „diecezją” Buffalo nie jest już Kościołem hierarchicznym, lecz organizacją świecką korzystającą z przywilejów religijnych. W prawdziwym Kościele:
- Procedury bankructwa byłyby nie do pomyślenia, gdyż Kościół jest „społeczeństwem doskonałym” (Leon XIII, Immortale Dei)
- Sprawy nadużyć rozwiązywałoby się wewnętrznie, z zachowaniem kanonicznego procesu karnego (Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917, kan. 1933-1955)
- Biskup ponosiłby odpowiedzialność przed Stolicą Apostolską za zaniedbania, a nie przed sądami stanu Nowy Jork
Watykan jako arbitier – fikcja posoborowej „komunii”
Pozew wspominał o oczekiwaniu na decyzję Watykanu w sprawie łączenia parafii. W rzeczywistości:
„Współczesny Watykan jest ośrodkiem rewolucji przeciwko prawdziwemu Kościołowi” (Pius X, Pascendi Dominici Gregis)
Jak zauważył św. Pius X, modernizm niszczy zasadę niezmienności dogmatów. Wątpliwość, czy „papież” Franciszek (którego powszechna nauka Kościoła uznaje za heretyka) może wydać ważną decyzję, jest absurdalna. W tym kontekście powołanie się na Watykan w sprawie reorganizacji parafii przypomina proszenie rewolucjonisty o ratowanie monarchii.
Ofiara z wiernych na ołtarzu świeckich ugód
Wymaganie od parafii przeznaczenia „do 80% ich nieograniczonych środków pieniężnych” to:
- Grabież majątku zgromadzonego przez pokolenia wiernych dla utrzymania kultu Bożego
- Łamanie prawa kanonicznego, które zabrania alienacji dóbr kościelnych bez zgody Stolicy Apostolskiej (kan. 1532 KPK 1917)
- Pogwałcenie zasady, że majątek kościelny służy „oddawaniu czci Bogu i zbawieniu dusz” (Sobór Trydencki, sesja XXV)
„Bp” Michael Fisher nazywa ten rabunek „koniecznym”. W świetle encykliki Piusa XI Quas Primas jest to klasyczny przykład servilis supplex – służalczego oddania się świeckim władzom, zamiast poddania pod panowanie Chrystusa Króla.
„Save Our Churches” – iluzja oporu w zepsutym systemie
Grupa „Save Our Buffalo Churches” występuje w roli obrońcy parafii, ale w rzeczywistości:
„Nie ma komunii światła z ciemnością” (2 Kor 6, 14)
Współpraca z modernistycznymi strukturami (nawet w celu „ratowania” parafii) jest współudziałem w ich apostazji. Wierni, którzy chcą zachować wiarę, powinni:
- Opuścić struktury nowego kościoła
- Szukać kapłanów wiernych Tradycji (z ważnymi święceniami sprzed 1968 r.)
- Wspierać prawdziwe ofiary poprzez modlitwy ekspiacyjne, a nie płatności na rzecz skorumpowanych systemów
Zmartwychwstać można tylko w prawdziwym Kościele
Cała sprawa diecezji Buffalo to memento mori dla posoborowych struktur. Wymuszone płatności, sądy świeckie, bankructwa – to wszystko są skutki odrzucenia królewskiej władzy Chrystusa. Jak pisał św. Pius X w Lamentabili Sane:
„Kto wierzy, że Kościół może się pojednać z nowoczesnością, jest w grubym błędzie” (propozycja 64 potępiona)
Jedynym rozwiązaniem jest powrót do regula fidei – niezmiennej reguły wiary, której strzeże prawdziwy Kościół Katolicki, a nie jego imitacje.
Za artykułem:
New York Supreme Court tosses lawsuit against Buffalo diocese over bankruptcy payments (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 27.09.2025
