Portal LifeSiteNews (27 września 2025) informuje o przyjęciu przez słowacki parlament zmian w konstytucji, uznających wyłącznie dwie płci biologiczne, zakazujących surogacji oraz ograniczających adopcję do małżeństw heteroseksualnych. Premier Robert Fico określił reformę jako „konstytucyjną tamę przeciw progresywnej polityce”, zaś prezydent Peter Pellegrini zapowiedział podpisanie ustawy. Zmiany, poparte 90 głosami, mają chronić „tradycję, dziedzictwo kulturowe i duchowe przodków” oraz wprowadzić „zdrowy rozsądek”.
Faktyczna ochrona prawa naturalnego czy polityczna kalkulacja?
Słowacki parlament dokonał rzadkiego w dzisiejszej Europie aktu – formalnego potwierdzenia elementów lex naturalis (prawa naturalnego) w sferze antropologii i rodziny. Konstytucyjne uznanie wyłącznie płci męskiej i żeńskiej, zakaz handlu dziećmi poprzez surogację oraz ochrona adopcji przed dewiacjami to kroki zgodne z podstawami moralności chrześcijańskiej. Jak jednak zauważył św. Pius X w encyklice Pascendi dominici gregis, wszelkie działania państwowe, które nie odwołują się explicite (wprost) do nadprzyrodzonego porządku łaski, pozostają jedynie „naturalistycznym humanitaryzmem”, pozbawionym mocy zbawczej.
Fico deklaruje obronę „tysiącletniej tradycji chrześcijańskiej”, lecz pomija kluczową zasadę: Extra Ecclesiam nulla salus (Poza Kościołem nie ma zbawienia). W przemówieniu na CPAC Węgry 2025 nie wspomniał o obowiązku państw do publicznego uznania królewskiej władzy Chrystusa, co Pius XI w Quas Primas (1925) nazwał „fundamentem trwałego pokoju”. Wręcz przeciwnie – jego retoryka o „różnorodności jako sile” przypomina modernistyczną herezję relatywizmu, potępioną w Syllabusie błędów Piusa IX (1864).
Biologiczne determinizm vs. nadprzyrodzony porządek
Konstytucyjne stwierdzenie, że „płeć jest determinowana biologicznie”, choć prawdziwe, pozostaje jedynie przyrodzonym minimum, podczas gdy Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 (kan. 1673) nakazuje państwom katolickim uznawać małżeństwo jako sakrament, podlegający jurysdykcji Kościoła. Tymczasem słowacka ustawa milczy:
o nierozerwalności małżeństwa,
o zakazie rozwodów cywilnych,
o obowiązku wychowania dzieci w wierze katolickiej.
Jest to klasyczny przykład modernistycznego redukcjonizmu, który – jak zauważyło Święte Oficjum w Lamentabili sane (1907) – „sprowadza religię do poziomu czysto naturalnych instynktów”. Fico, chwaląc „zdrowy rozsądek”, wpada w pułapkę oświeceniowego racjonalizmu, który Sobór Watykański I (1870) potępił jako „błąd fałszywej autonomii rozumu”.
Prawa człowieka vs. prawa Boże
Ograniczenie adopcji do małżeństw heteroseksualnych to słuszny krok, lecz motywacja budzi wątpliwości teologiczne. Premier argumentuje, że „tradycyjna rodzina jest fundamentalną częścią społeczeństwa”, co jest jedynie utylitarnym uzasadnieniem socjologicznym. Tymczasem Leon XIII w Rerum novarum (1891) nauczał, że rodzina jest „pierwotną komórką społeczną ustanowioną bezpośrednio przez Boga„, a nie ludzką konwencją.
Brakuje także:
- Odrzucenia „praw człowieka” jako ideologicznej fikcji – w myśl zasady Non est potestas nisi a Deo (Nie ma władzy, która by nie pochodziła od Boga, Rz 13,1).
- Potępienia wolności religijnej – potępionej przez Piusa IX w Quanta cura (1864) jako „błąd indyferentyzmu”.
- Wymogu uznania przez państwo sociali regnum Christi (społecznego panowania Chrystusa), bez którego – jak pisał Pius XI – „wszelkie reformy są kruche”.
Syndrom „mniejszego zła”
Choć słowackie zmiany są lepsze niż otwarte promowanie dewiacji, to stanowią niebezpieczną półśrodkę. Władza, która nie uznaje publicznego panowania Naszego Pana Jezusa Chrystusa Króla, pozostaje – jak pisał św. Robert Bellarmin – „tylko zorganizowaną bandą rozbójników”. W konstytucji brakuje:
- Uznania katolicyzmu za religię państwową (art. 1 Konstytucji Piusa XI).
- Zobowiązania państwa do karania herezji (kan. 2314 KPK 1917).
- Zakazu propagowania fałszywych religii (kan. 1375 KPK 1917).
Duchowy oportunizm czy autentyczna kontrrewolucja?
Fico, chwaląc „porozumienie ponad podziałami politycznymi”, wpada w pułapkę liberalnej pseudokonserwy, która – jak ostrzegał św. Pius X w liście o Action Française – „traktuje wiarę jako narzędzie polityki, a nie cel nadrzędny”. Jego retoryka o „dobrej zmianie” przypomina modernistyczną zasadę evolucja dogmatów, potępioną w Lamentabili (propozycja 64).
Prawdziwie katolicki władca, jak nauczał Pius IX w Qui pluribus (1846), nie szuka kompromisu z „duchem czasu”, lecz publicznie wyznaje wiarę i nakłada na poddanych „słodkie jarzmo Chrystusa”. Dopóki Słowacja nie przyjmie zasady Christus Rex w całej pełni, dopóty jej działania pozostaną jedynie świeckim gestem w obliczu globalnej apostazji.
Za artykułem:
Slovakia amends constitution to ban surrogacy and homosexual adoption, recognize only two sexes (lifesitenews.com)
Data artykułu: 27.09.2025
