Leon XIV w Castel Gandolfo: modernistyczna farsa pod płaszczykiem tradycji
Portal Vatican Media (29 września 2025) relacjonuje, iż uzurpator tronu Piotrowego Robert Prevost (określany jako „Leon XIV”) kontynuuje „cotygodniowy rytuał” wyjazdów do Castel Gandolfo. W ramach „świętowania” patrona Państwa Watykańskiego – Michała Archanioła – zaplanowano koncert orkiestr dętych Gwardii „Szwajcarskiej” i „Żandarmerii” Watykańskiej, włączony w cykl „Muzyka w Muzeach – Jubileusz 2025”.
Obłuda w teatrze „religijności”
Podczas gdy „Leon XIV” spędza czas w pałacu będącym symbolem zepsutego luksusu, struktura okupująca Watykan organizuje wydarzenie, które profanuje samą istotę kultu Michała Archanioła. Mihi autem adhaerere Deo bonum est (Przylgnąć do Boga – to moje dobro) – głosiła dewiza Świętego Oficjum. Tymczasem „koncert” z utworami takimi jak My Way (własną drogą) czy La vita è bella (życie jest piękne) to jawna kpina z archanielskiej misji walki z piekłem.
„Powodem zorganizowania koncertu jest przypadające 29 września święto patrona Państwa Watykańskiego, Świętego Michała Archanioła”
Ta fraza obnaża całkowitą redukcję rzeczywistości nadprzyrodzonej do świeckiego folkloru. Święty Michał – pogromca szatana, patron Kościoła Walczącego – został tu sprowadzony do roli maskotki „państwa watykańskiego”, czyli antykościelnej struktury prawno-politycznej.
Muzyka jako narzędzie relatywizacji
Program „koncertu” – mieszający utwory religijne z kompozycjami gloryfikującymi ludzką samowystarczalność (np. My Way) – to klasyczny przykład modernistycznego synkretyzmu. Pius X w Lamentabili sane (1907) potępił teologów, którzy „traktują Pismo Święte jak czysto ludzki dokument”. W tym samym duchu Giubileo Ursa Gehriga i Philippe’a Müllera to współczesna „pieśń nowej ewangelii” – ewangelii człowieka, która zastąpiła kult Chrystusa Króla.
Castel Gandolfo: sanktuarium apostazji
Rzekome „wyjazdy odpoczynkowe” Prevosta mają charakter symbolicznej ucieczki od odpowiedzialności za niszczenie resztek katolickiej tożsamości. W encyklice Quas Primas (1925) Pius XI podkreślał: Pokój Chrystusa może zapanować jedynie w Królestwie Chrystusa. Tymczasem „Leon XIV” swym postępowaniem głosi doktrynę dokładnie przeciwną: pokój świata możliwy jest tylko przez porzucenie nadprzyrodzonych roszczeń Krzyża.
Patronat w służbie rewolucji
Wybór Świętego Michała Archanioła jako „patrona” państwa-masonerii to akt głęboko perwersyjny. Sobór Laterański IV (1215) nauczał, że diabeł i demony „zostały stworzone jako dobre z natury, lecz stały się złe przez własną winę”. Tymczasem „neo-Kościół” od 1958 roku systematycznie neguje rzeczywistość szatana, redukując go do metafory zła – co czyni „patronat” Michała czysto teatralnym gestem.
Finansowanie apostazji
Szczególnie oburzające jest wezwanie: „Wspomóż nas w niesieniu słowa Papieża do każdego domu”. W świetle kanonów 2314 i 2315 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku, jakakolwiek współpraca materialna czy moralna z heretyckimi strukturami jest śmiertelnym grzechem. Św. Pius X w Pascendi Dominici gregis (1907) ostrzegał: „Moderniści usiłują zniszczyć Kościół nie od zewnątrz, lecz od wewnątrz”.
Podsumowanie: maskarada w ogrodzie ruin
Cała ta „jubileuszowa” inicjatywa, podobnie jak cotygodniowe wyjazdy Prevosta, służy utrwaleniu wrażenia, że struktury posoborowe kontynuują tradycję Kościoła. To klasyczna metoda rewolucji: zachować zewnętrzne pozory, zmieniając istotę treści (Pius X, Lamentabili). W rzeczywistości mamy do czynienia z satanicznym odwróceniem porządku: Castel Gandolfo – niegdyś letnia rezydencja papieży – stało się dziś symbolicznym grobem dla katolickiej doktryny.
Za artykułem:
Leon XIV ponownie udaje się do Castel Gandolfo (vaticannews.va)
Data artykułu: 29.09.2025
