„Bp” Marek Mendyk i posoborowy teatr katechetycznej apostazji
Portal eKAI (30 września 2025) relacjonuje wystąpienie „biskupa” Marka Mendyka, byłego przewodniczącego Komisji Wychowania Katolickiego Konferencji „Episkopatu” Polski, podczas Jubileuszu katechetów i katechistów w Rzymie. Wśród naturalistycznych frazesów o „duchowym umocnieniu” i „nowej motywacji do pięknej służby w Kościele”, zabrakło jakichkolwiek odniesień do sacrum – nie ma tu mowy o łasce uświęcającej, walce z grzechem, obowiązku wierności dogmatom czy zbawieniu dusz jako jedynym celu prawdziwej katechezy.
„Radość wynika z daru spotkania z Papieżem Leonem XIV oraz możliwości nawiedzenia grobów Apostołów”
– deklaruje „biskup” Mendyk, ujawniając całkowite zerwanie z depozytem wiary. Jak przypomina Pius XI w encyklice Quas primas, prawdziwa radość chrześcijańska płynie wyłącznie z uznania panowania Chrystusa Króla, a nie z hołdowania antypapieżowi, którym jest „Leon XIV”. Wspomnienie „grobów Apostołów” brzmi szczególnie groteskowo, gdyż współczesny Rzym stał się antyteologalną sceną antykościoła, gdzie „nawiedzanie” to jedynie turystyczny folklor pozbawiony nadprzyrodzonego wymiaru.
Naturalistyczna redukcja misji Kościoła
„Bp” Mendyk używa języka typowego dla modernistycznej infiltracji – „przenoszenie tradycji apostolskiej” to terminus technicus nowej teologii, zakładającej ewolucję dogmatów wbrew Dei Verbum (Konstytucja Dogmatyczna Soboru Watykańskiego I). Prawdziwa Tradycja Apostolska, jak naucza św. Wincenty z Lerynu, to „to, co było zawsze, wszędzie i przez wszystkich wyznawane” – nie ma więc żadnego „przenoszenia” w sensie posoborowej rewolucji, lecz jedynie wierne przekazywanie.
Demokratyzacja wiary i negacja autorytetu
Gdy rozmówca Radia „Watykańskiego” stwierdza: „to nie my, tylko Duch Święty to wszystko prowadzi”, dokonuje heretyckiej negacji hierarchicznej struktury Kościoła ustanowionej przez Chrystusa. Św. Pius X w Lamentabili sane (propozycja 6) potępia dokładnie tę postawę: „Kościół słuchający współpracuje w taki sposób z nauczającym, iż Kościół nauczający powinien tylko zatwierdzać powszechne opinie”. W rzeczywistości, jak naucza papież Pius IX w Qui pluribus, „Duch Święty nie został zesłany, aby poprzez nowe objawienia zmieniać naukę Chrystusową”.
Teologia „owocu po latach” jako herezja
Wspomniana przez „bpa” Mendyka „świadectwo trudu, który przynosi owoce po latach” – to czyste pelagianstwo, sprzeczne z doktryną o łasce i pierwszeństwie Bożej inicjatywy. Katecheza katolicka, jak naucza Pius XII, „nie ma na celu eksperymentowania, lecz zbawianie dusz tu i teraz”. Żadne „owoce po latach” nie usprawiedliwiają współpracy z heretycką strukturą, czego przykładem jest sama „posługa” katechetyczna w posoborowiu, produkująca kolejne pokolenia ignorantów religijnych.
Teatralna martyrologia i finansowe żerowanie
Artykuł kończy się typowo sekciarskim apelem: „wspomóż nas w niesieniu słowa Papieża do każdego domu”. To jawna sprzeczność z zasadą Dei gloria (chwała Boża), gdyż „słowo antypapieża” prowadzi do duchowej zatraty. Cały ten „jubileusz” – jak zauważyłby św. Robert Bellarmin – to teatr mający legitymizować apostazję poprzez stworzenie pozorów katolickości przy użyciu pustych rytuałów, oderwanych od prawdziwego życia łaski i wierności niezmiennej doktrynie.
Za artykułem:
Bp Marek Mendyk do katechetów: trzymajcie się blisko Jezusa (vaticannews.va)
Data artykułu: 30.09.2025
