Portal Gość Niedzielny (30 września 2025) relacjonuje zawalenie się szkoły islamskiej w indonezyjskiej prowincji Jawa Wschodnia, gdzie pod gruzami uwięzionych zostało 65 osób, głównie chłopców w wieku 12-17 lat. W materiale podano, że jedyną potwierdzoną ofiarą śmiertelną jest 13-letni uczeń, zaś 102 osoby trafiły do szpitala. Jako przyczynę katastrofy wskazano nielegalną rozbudowę obiektu bez zezwolenia, gdzie fundamenty nie wytrzymały ciężaru dodanych pięter. W całym tekście zabrakło jakiegokolwiek odniesienia do nadprzyrodzonej perspektywy czy katolickiego rozumienia ludzkiej krzywdy, co stanowi typowy przykład naturalistycznego redukcjonizmu (reductio ad naturalismum) współczesnej pseudokatolickiej prasy.
Milczenie o duszy jako wyraz apostazji
Relacja ogranicza się do suchych faktów policyjnych, całkowicie pomijając status duchowy ofiar oraz obowiązek modlitwy za zmarłych i cierpiących – fundamentalny wymiar miłosierdzia chrześcijańskiego. W żadnym zdaniu nie pojawia się wezwanie do modlitwy różańcowej, ani do ofiarowania Mszy Świętych za dusze zmarłych w islamskiej placówce. Tymczasem Katechizm Rzymski (1566) wyraźnie naucza: „Pomoc duszom czyśćcowym jest najwyższym aktem miłości chrześcijańskiej”. Brak takiego odniesienia w materiale dowodzi, że redakcja operuje w ramach świeckiego paradygmatu dziennikarstwa (paradigma saeculare), całkowicie sprzecznego z katolicką misją formowania sumień.
Islam jako religia błędna – nieobecne ostrzeżenie
W tekście nie znajdujemy najmniejszej wzmianki, że szkoła koraniczna propaguje błędną doktrynę sprzeczną z Objawieniem. Tymczasem Sobór Florencki (1442) w bulli „Cantate Domino” potępia: „każdego, kto pozostaje poza Kościołem katolickim – nie tylko pogan, ale także Żydów, heretyków i schizmatyków – nie może mieć udziału w życiu wiecznym”. Pomijając to fundamentalne nauczanie, autorzy utrwalają fałszywy ekumenizm potępiony w encyklice „Mortalium animos” Piusa XI (1928), gdzie czytamy: „Kościół katolicki nigdy nie oświeci, nie wspomoże, nie przyłączy się do wysiłków tych, którzy idą drogą tak zwanego ekumenizmu”.
Humanitaryzm zamiast teologii krzyża
W całym materiale dominuje ton świeckiego humanitaryzmu, gdzie akcent pada na działania ratownicze i techniczne aspekty katastrofy, podczas gdy prawdziwa przyczyna tragedii – odrzucenie prawdziwej religii – pozostaje niewypowiedziana. Papież Pius XI w encyklice „Quas Primas” (1925) ostrzegał: „Narodom nie zajaśnieje trwały pokój, dopóki nie wyrzekną się i nie uznają panowania Zbawiciela naszego”. W tym kontekście śmierć młodzieży w islamskiej szkole jest dramatycznym potwierdzeniem tych słów – gdyż tam, gdzie nie ma królowania Chrystusa, tam panuje chaos i śmierć.
Technokratyczny język jako symptom modernizmu
Język relacji zdradza biurokratyczną mentalność współczesnych mediów religijnych:
„Państwowa agencja likwidowania skutków katastrof podała, że dwupiętrowa szkoła w mieście Sidoarjo zawaliła się podczas prac budowlanych”
. W tekście nie ma żadnego odniesienia do grzechu, sądu ostatecznego czy marnarności rzeczy ziemskich – co stanowiłoby naturalną reakcję katolickiego dziennikarstwa. Tymczasem św. Augustyn w „Państwie Bożym” (ks. XX) przypomina: „Każda ziemska katastrofa jest wołaniem o nawrócenie i przypomnieniem przemijalności doczesności”.
Systemowe konsekwencje soborowej apostazji
Ten sposób relacjonowania tragedii to bezpośredni owoc dekretu o wolności religijnej „Dignitatis humanae” z Vaticanum II, który zrównał wszystkie religie w prawach. Jak pisze abp Marcel Lefebvre w „Liście do zagubionych katolików” (1976): „Fałszywa wolność religijna prowadzi do milczenia o prawdzie, a w konsekwencji – do apostazji całych narodów”. Gdyby portal Gość Niedzielny działał w duchu katolickiego integralizmu, jego tekst zawierałby wezwanie do modlitwy o nawrócenie muzułmanów, przestrogę przed niebezpieczeństwem islamu oraz ostrzeżenie przed budowaniem na piasku relatywizmu religijnego – zamiast suchego policyjnego reportażu.
Zatrute źródło współczesnej religijności
Warto podkreślić, że cała relacja opiera się na depeszy agencji PAP – świeckiego medium, które ze swej natury nie może przekazywać katolickiego spojrzenia na rzeczywistość. Współpraca z takimi źródłami bez odpowiedniego doktrynalnego filtru jest kolejnym przejawem modernizmu potępionego w dekrecie „Lamentabili” (1907) św. Piusa X: „Krytyk, który pragnie owocnie uprawiać studia biblijne, powinien odrzucić wszelką uprzednią opinię o nadprzyrodzonym pochodzeniu Pisma Świętego” (propozycja 12). W podobny sposób przyjmowanie agencji prasowych jako źródła prawdy bez katolickiej korekty prowadzi do naturalizacji wiary i jej redukcji do poziomu socjologii.
Zapomnienie o najwyższym Prawie
Najbardziej wymowny jest brak w tekście jakiejkolwiek refleksji nad prawem Bożym i konsekwencjami jego odrzucenia. Katechizm Soboru Trydenckiego (1566) naucza: „Wszystkie nieszczęścia, które spadają na ludzi, są karą za grzechy”. Tymczasem w materiale nie ma śladu wskazania na konieczność pokuty, zadośćuczynienia, ani na fakt, że tragedia w szkole islamskiej jest memento mori – przypomnieniem o sądzie ostatecznym, przed którym każdy stanie bez względu na wyznawaną religię. Ta teologiczna ślepota to efekt odrzucenia niezmiennego nauczania Kościoła na rzecz „dialogu” i „braterstwa” – idolów posoborowej pseudo-religii.
Za artykułem:
Indonezja: Co najmniej 65 osób uwięzionych pod gruzami po zawaleniu się szkoły (gosc.pl)
Data artykułu: 30.09.2025
