Portal Gość Niedzielny (1 października 2025) relacjonuje apel ofiar oskarżeń o czary w Ghanie, domagających się uchwalenia ustawy (Criminal Offences (Amendment) Bill, 2023). Celem legislacji ma być „ochrona kobiet przed stygmatyzacją, wygnaniem i przemocą” w „obozach czarownic” (Gambaga, Kukuo, Gnani), gdzie kobiety pozbawione są „dostępu do opieki zdrowotnej, edukacji i źródeł utrzymania”. Wspomniana inicjatywa wspierana jest przez organizacje: ActionAid, Amnesty International, Oxfam i Songtaba Foundation, które przeprowadziły wizyty parlamentarzystów w obozach. Artykuł zupełnie pomija nadprzyrodzony wymiar zjawiska czarów, redukując problem do kwestii społecznych, co jest klasycznym przejawem modernistycznej apostazji.
Naturalizm jako narzędzie dekonstrukcji wiary
Przedstawiona narracja stanowi jaskrawy przykład naturalizmu (potępionego w Quas Primas Piusa XI), który w myśl modernistycznej zasady: „Religia musi być podporządkowana postępowi ludzkości” (Syllabus błędów, pkt 80), redukuje zjawiska duchowe do poziomu zaburzeń społecznych. Milczenie o rzeczywistości szatana i grzechu czarów jest aktem zdrady wobec obowiązku ewangelizacji – „Nie masz w żadnym innym zbawienia” (Dz 4, 12).
Celem jest ochrona kobiety przed stygmatyzacją, wygnaniem i przemocą.
To zdanie demaskuje hermeneutykę zerwania – próbę budowania porządku społecznego w oparciu o świecką koncepcję „praw człowieka”, podczas gdy Kodeks prawa kanonicznego z 1917 (kan. 2356) nakładał ekskomunikę latae sententiae za uprawianie czarów. Kościół zawsze nauczał: „Czary są najstraszliwszym występkiem przeciwko religii” (Katechizm Rzymski, IV, 3).
Duchowy wymiar przemilczany
Organizacje wspierające akcję (Amnesty International, ActionAid) to narzędzia laickiego humanitaryzmu, promujące relatywizm moralny. Współpracujący z nimi poseł Francis-Xavier Kojo Sosu, lansując „prawa człowieka”, ignoruje kluczową zasadę: „Czasy się zmieniają, ale Chrystus wczoraj i dziś, ten sam także na wieki” (Hbr 13, 8). W Lamentabili sane (pkt 58) Święte Oficjum potępiło „umiejscawianie doskonałości moralnej w gromadzeniu bogactw i używaniu przyjemności” – co dokładnie widać w materialistycznej definicji „godności” (dostęp do edukacji, służby zdrowia).
Współpraca z organizacjami promującymi ideologię gender (Oxfam, Amnesty International) dodatkowo potwierdza ideologiczne uwikłanie projektu, podczas gdy prawdziwym rozwiązaniem byłoby: 1. Publiczne akty ekspiacji 2. Misje ewangelizacyjne 3. Przywrócenie kary za bluźnierstwo (Kodeks karny z 1932, art. 173) 4. Koronacja Chrystusa na Króla Ghany w myśl encykliki Quas Primas (11 XII 1925).
Wymiar eschatologiczny wyrugowany
Autorzy artykułu całkowicie pomijają status animarum (stan dusz) zarówno ofiar, jak i oskarżycieli. W sytuacji gdy „władza Chrystusowa obejmuje także wszystkich niechrześcijan” (Leon XIII w cytacie z Quas Primas), milczenie o obowiązku głoszenia Ewangelii stanowi grzech zaniechania – „Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii” (1 Kor 9, 16).
W tekście brakuje nawet wzmianki o: 1. Sakramencie pokuty jako jedynym lekarstwie na grzech czarów 2. Roli egzorcyzmów 3. Sanktuariach jako miejscach prawdziwego azylu 4. Świętych jako patronach walki z herezją (np. św. Józefie Moscati). W zamian proponuje się „dialog społeczny” i „zaangażowanie wspólnotowe” – co jest wierną realizacją modernistycznej zasady: „Religia jest tylko wyrazem ludzkiej świadomości” (Lamentabili, pkt 22).
Strukturalne odrzucenie królestwa Chrystusowego
Projekt ustawy Criminal Offences (Amendment) Bill stanowi kolejny dowód, że „państwa, które sądzą, że mogą się obejść bez Boga, przyjęły religię bezbożności” (Quas Primas). Gdy parlament Ghany debatuje nad „ochroną praw człowieka”, powinien stanąć przed trybunałem Bożego prawa: „Nie będziecie używali wróżb ani czarów” (Kpł 19, 26).
Artykuł, relacjonując inicjatywę, wpisuje się w globalny trend laicyzacji – jako „zaraza” (Quas Primas) niszcząca fundamenty chrześcijaństwa: „Władza Chrystusa obejmuje także wszystkich niechrześcijan” (Leon XIII). Współczesne „obozy czarownic” są skutkiem odrzucenia misji Kościoła – głoszenia, że „wszelka władza na niebie i na ziemi” została dana Chrystusowi (Mt 28,18).
Konkludując, sytuacja w Ghanie stanowi kolejny dowód na apostazję współczesnych elit, które „wyprowadzają religię Chrystusową z jej porządku nadprzyrodzonego” (Lamentabili, pkt 64). Wobec tego, jedynym rozwiązaniem pozostaje powrót do Regni Christi (Królestwa Chrystusa) – „aby wszelki język wyznał, że Chrystus jest Panem” (Flp 2,11).
Za artykułem:
Ghana: Parlament wezwany do uchwalenia ustawy przeciwko oskarżeniom o czary (gosc.pl)
Data artykułu: 01.10.2025
