Portal „Catholic News Agency” (30 września 2025) relacjonuje, że „biskup” Robert Brennan z Brooklynu wzywa wiernych do wysyłania petycji do gubernator Nowego Jorku Kathy Hochul w celu zawetowania ustawy legalizującej wspomagane samobójstwo. Projekt „Medical Aid in Dying Act” dopuszcza możliwość skorzystania z „medycznej pomocy w śmierci” przez osoby dorosłe z chorobami terminalnymi. W komunikacie na platformie X „biskup” Brennan argumentuje, że „wspomagane samobójstwo godzi w ubogich, osoby z zaburzeniami psychicznymi i inne grupy wrażliwe”, proponując zamiast tego „rozszerzenie opieki paliatywnej”. Wskazuje przy tym na sprzeczność między programem zapobiegania samobójstwom realizowanym przez Hochul a jej poparciem dla ustawy. Współpracując z nowojorską konferencją „katolicką”, wzywa wiernych do wysłania gotowego e-maila do gubernator. W artykule przywołano również „o. Tada Pacholczyka” – pseudobioetyka, który ostrzegał przed „kanadyjskim scenariuszem” nadużyć, jednocześnie nawołując do „towarzyszenia umierającym”.
Naturalistyczna redukcja sakramentalnego wymiaru śmierci
W całym wystąpieniu „biskupa” Brooklynu brak minimum teologicznej perspektywy. Współczucie ograniczone do „humanitarnego wsparcia” i „opieki paliatywnej” to zdrada podstawowego obowiązku pasterza – przypomnienia, że śmierć jest momentem sądu szczegółowego, a dusza potrzebuje łask sakramentalnych. „Biskup” nie wspomina o sakramencie namaszczenia chorych, obowiązku spowiedzi, ani o straszliwej odpowiedzialności moralnej za współudział w samobójstwie. Quas Primas Piusa XI jednoznacznie stwierdza: „nie ma zbawienia w żadnym innym” (Dz 4,12), a Kościół ma obowiązek głosić tę prawdę także wobec umierających.
„As you review the assisted suicide legislation, we respectfully urge you to veto it”
Ten frazes o „szacunku” w wystąpieniu do Hochul, która otwarcie popiera aborcję do porodu i LGBT, to język kapitulacji. Non est potestas nisi a Deo (Nie ma władzy, która by nie pochodziła od Boga) – Rz 13,1. Władza, która legalizuje zbrodnie, nie zasługuje na „szacunek”, lecz na potępienie. W 1917 roku Kodeks Prawa Kanonicznego (kan. 2350 § 2) przewidywał ekskomunikę za współudział w samobójstwie – dziś „pasterze” ograniczają się do biurokratycznego lobbingu.
Modernistyczne sprzeczności w posoborowej argumentacji
Brennan próbuje grać na emocjach, wskazując na rzekome „niebezpieczeństwo dla grup wrażliwych”, co jest czystą socjotechniką. Gdyby wierni własnej logice, musiałby przyznać, że każda legalizacja grzechu – od aborcji po „małżeństwa” homoseksualne – „udera w grupy wrażliwe”. Tymczasem, jak stwierdza Lamentabili sane (1907), moderniści „religię Chrystusową chcą zastąpić religią naturalną” (pkt 65). Właśnie to widzimy w przypadku Brennana: redukcja śmierci do problemu „zarządzania cierpieniem”, zamiast głoszenia mors janua vitae (śmierć bramą życia).
Szczytem hipokryzji jest powoływanie się na „programy zapobiegania samobójstwom” Hochul. W doktrynie katolickiej nie ma podziału na „dobre” i „złe” samobójstwa – każdy akt samobójczy jest sprzeczny z 5. Przykazaniem. Pius XI w encyklice Casti Connubii ostrzegał przed „fałszywym humanitaryzmem” w miejsce obiektywnego porządku moralnego. Tymczasem „biskup” posługuje się świeckim językiem „praw człowieka”, zgadzając się z założeniami naturalistycznej etyki.
Kompromitująca współpraca z antykatolicką władzą
Wezwanie do wysyłania „gotowych e-maili” przez konferencję „katolicką” to parodia katolickiego działania. Władza, która jawnie depcze prawa Boże, nie zasługuje na dialog, lecz na nieposłuszeństwo. Pius X w encyklice Vehementer Nos (1906) stwierdzał: „Kościół nie może w żadnej mierze podlegać władzy świeckiej”. Współpraca z Hochul (która w 2023 roku podpisała ustawę zezwalającą na porywanie dzieci dla „zmiany płci”) to współudział w grzechu.
„Let us continue to pray for the respect of all life and the human dignity of all people”
Ten slogan o „godności” to czysty modernizm. Human dignity – ulubiony termin masońskiej ONZ – zastępuje tu chrześcijańską koncepcję godności jako uczestnictwa w życiu Bożym. Św. Pius X w Pascendi Dominici Gregis (1907) demaskował: „W miejsce wiary w Boga podsuwa się sentymentalizm” (pkt 39).
Pseudotradycja „o. Tada Pacholczyka”
Przywołana w tekście postać „o. Tada Pacholczyka” (NARTH) to klasyczny przykład modernizmu w przebraniu. Jego argumentacja o „kanadyjskich nadużyciach” to czysty utylitaryzm – nie mówi, że samobójstwo wspomagane jest złem samym w sobie, a nie tylko „źle zarządzane”. Pius XII w Allocution to Medical Doctors (1957) stwierdzał jednoznacznie: „Żaden człowiek nie ma prawa rozporządzać życiem – ani własnym, ani cudzym”.
Nawoływanie do „towarzyszenia umierającym” brzmi szczególnie obłudnie w ustach kapłana, który w strukturach posoborowych toleruje komunię na rękę i świętokradzkie Msze. Accedit verbum ad elementum (Słowo przychodzi do żywiołu) – prawdziwe towarzyszenie wymaga Najświętszej Ofiary i sakramentów, a nie psychologicznego „wsparcia”.
Systemowy problem posoborowej pseudohierarchii
Cała ta akcja „biskupa” Brennana to teatr dla naiwnych. W Kościele katolickim pasterz nie „lobbyuje”, lecz ekskomunikuje jawnych grzeszników i nakazuje pokutę. Pius V w bulli Regnans in Excelsis (1570) nie prosił Elżbiety I o „weto”, lecz obłożył ją klątwą. Dziś „hierarchowie” w sutannach współpracują z mordercami nienarodzonych, by zachować pozory wpływu.
Milczenie o wiecznym potępieniu za grzechy przeciwko życiu (KKK 1867) to zdrada ewangelicznego nakazu. W 1917 r. Kodeks Prawa Kanonicznego przewidywał ekskomunikę latae sententiae za współudział w aborcji (kan. 2350) – dziś „biskupi” ograniczają się do biurokratycznych apeli. Tymczasem w Nowym Jorku w 2024 roku dokonano 82.000 aborcji – a „biskup” Brennan nie nawołuje do ekskomunikowania Hochul, lecz do „dialogu”.
Podsumowując: walka posoborowców z „prawem do śmierci” to tylko maska dla ich własnej apostazji. Gdyby naprawdę wierzyli w Ewangelię, domagaliby się uznania królowania Chrystusa w życiu publicznym (Pius XI, Quas Primas), zamiast bawić się w „współpracę z rządem”. Jak mówi św. Paweł: „Nie możecie pić z kielicha Pana i z kielicha demonów” (1 Kor 10,21).
Za artykułem:
Brooklyn bishop calls on faithful to lobby against New York assisted suicide legislation (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 30.09.2025
