Portal eKAI (2 października 2025) relacjonuje przygotowania do Jubileuszu Świata Misyjnego w Rzymie, organizowanego przez struktury posoborowe pod przewodnictwem „papieża” Leona XIV. Wydarzenie, które ma połączyć „misjonarzy” z całego świata z przedstawicielami ruchów migracyjnych, przedstawiane jest jako „Festa dei Popoli” – wielokulturowy festiwal w Ogrodach Zamku św. Anioła. Wśród uczestników wymieniani są m.in. „latynoamerykańska wspólnota indyjska”, „grupa młodzieżowa wspólnoty filipińskiej” oraz „zespół Sorirang z Korei”. Organizatorzy zapowiadają, że kulminacją będzie Msza „święta” na Placu św. Piotra, połączona z Jubileuszem Migrantów.
Redukcja ewangelizacji do synkretycznego happeningu
Pod płaszczykiem „misji ad gentes” struktury posoborowe organizują religijną rewolucję, sprzeczną z istotą katolickiego posłannictwa. Missio ad gentes (posłanie do narodów) zostało w artykule zredukowane do multikulturowego spotkania z „świadectwami, występami i muzyką migrantów”. W tym kontekście szczególnie oburzające jest zestawienie „misjonarzy” z „artystami z całego świata”, co sugeruje, że głoszenie Ewangelii jest jednym z wielu elementów globalistycznej rozrywki.
Pius XI w Quas Primas przypominał, że prawdziwa misja ma na celu podporządkowanie wszystkich narodów władzy Chrystusa Króla, a nie organizowanie festiwali „dialogu kultur”. W dokumencie czytamy: „Królestwo Odkupiciela naszego obejmuje wszystkich ludzi… Niech więc nie odmawiają władcy państw publicznej czci i posłuszeństwa królującemu Chrystusowi”. Tymczasem w zapowiadanym wydarzeniu nie ma mowy o nawracaniu pogan, lecz o „wspólnym świętowaniu” przy muzyce etnicznej.
Teologiczne bankructwo „duchowieństwa” posoborowego
Organizatorzy jubileuszu – Dykasteria ds. Ewangelizacji i Dykasteria ds. Integralnego Rozwoju Człowieka – jawnie łamią kanon 1350 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., który nakazuje: „Misjonarze niech mają na celu przede wszystkim głoszenie Ewangelii poganom”. W artykule nie znajdziemy ani słowa o chrzcie, nawracaniu heretyków czy wyrzeczeniu się błędów – fundamentach prawdziwej działalności misyjnej.
W zamian proponuje się „czuwania misyjne” w różnych językach, co w rzeczywistości jest promocją teologicznego relatywizmu. Św. Pius X w dekrecie Lamentabili potępia takie praktyki: „Dogmaty, które Kościół podaje jako objawione, nie są prawdami pochodzenia Boskiego, ale są pewną interpretacją faktów religijnych, którą z dużym wysiłkiem wypracował sobie umysł ludzki” (propozycja 22).
Migracja jako nowe „narzędzie ewangelizacji”
Próba połączenia jubileuszu misyjnego z „Jubileuszem Migrantów” to jawne przeniesienie marksistowskiej ideologii walki klas na grunt religijny. Artykuł wprost stwierdza, że celem jest „wyrażenie Kościoła, który przyjmuje i obejmuje”, pomijając całkowicie obowiązek głoszenia prawdy niekatolikom.
W świetle Syllabusa błędów Piusa IX (1864) takie działania są:
– Błędem 15: „Każdy człowiek jest wolny w wyborze i wyznawaniu tej religii, którą za prawdziwą uzna pod wpływem światła rozumu”
– Błędem 77: „W obecnych czasach nie należy uznawać religii katolickiej za jedyną religię państwa, z wyłączeniem wszystkich innych wyznań”
Profanacja miejsc świętych
Wspomniana w artykule „pielgrzymka do Drzwi Świętych” to parodia prawdziwego roku jubileuszowego, który w Kościele katolickim zawsze związany był z odpustami, pokutą i nawracaniem grzeszników. Tymczasem posoborowy „jubileusz” sprowadza się do rozrywkowego festynu w Ogrodach Zamku św. Anioła, miejscu związanym z męczeństwem wczesnych chrześcijan.
Szczytem profanacji jest zapowiedź „międzynarodowego różańca misyjnego” na placu św. Piotra, który w tradycji katolickiej jest modlitwą o nawrócenie heretyków i pogan, a nie multikulturowym happeningiem. Wspomnienie w artykule o „wspólnocie filipińskiej” i „zespole koreańskim” w kontekście modlitwy różańcowej to jawna kpina z maryjnej pobożności, sprowadzonej do poziomu folkloru etnicznego.
Milczenie w obliczu apostazji
Najcięższym oskarżeniem wobec autorów i organizatorów jest całkowite pominięcie nadprzyrodzonego celu misji – zbawienia dusz. W całym artykule nie znajdziemy ani słowa o:
– Grzechu pierworodnym i konieczności chrztu
– Wiecznym potępieniu grożącym niekatolikom
– Nawróceniu jako warunku uczestnictwa w życiu wiecznym
Tymczasem Pius XI w Quas Primas podkreślał: „Nie ma w żadnym innym zbawienia. Albowiem nie jest pod niebem inne imię dane ludziom, w którym byśmy mieli być zbawieni” (Dz 4,12). W świetle tej prawdy cała „Festa dei Popoli” okazuje się bluźnierczym spektaklem, prowadzącym dusze na zatracenie.
Strategia antykościoła w działaniu
Wybór daty 4-5 października nie jest przypadkowy. W tradycyjnym kalendarzu liturgicznym to okres wspomnienia św. Franciszka z Asyżu – patrona prawdziwych misjonarzy, który wzywał Saracenów do porzucenia islamu. Tymczasem w posoborowym kalendarzu „świętego” Franciszka przemianowano na patrona ekologów i dialogu międzyreligijnego.
Ta symboliczna manipulacja doskonale wpisuje się w strategię antykościoła, opisanej już w 1907 r. przez św. Piusa X w encyklice Pascendi jako „modernistyczne przenikanie wszystkich struktur Kościoła”. Organizacja „misyjnego” festiwalu wraz z „Jubileuszem Migrantów” to realizacja planu zastąpienia królestwa Chrystusowego globalnym państwem świeckim, gdzie religia jest jedynie narzędziem inżynierii społecznej.
Wobec tych faktów, jedyną katolicką odpowiedzią pozostaje całkowite odrzucenie posoborowych pseudosakramentalnych i pseudoduchowych struktur oraz wierne trwanie przy niezmiennej doktrynie, przekazanej przez Chrystusa Króla Apostołom. Jak przypominał św. Paweł: „Nie dajcie się uwieść różnym i obcym naukom” (Hbr 13,9). W czasach wielkiej apostazji prawdziwym misjonarzem jest ten, kto – jak św. Pius X – odmawia udziału w zdradzie, nawet jeśli ma to oznaczać samotność pod krzyżem.
Za artykułem:
Wielu misjonarzy polskich przybywa na jubileusz świata misyjnego (vaticannews.va)
Data artykułu: 02.10.2025
