Portal ACI Stampa (2 października 2025) informuje o wizycie „arcybiskupa” Giuseppe Baturiego, sekretarza generalnego Włoskiej Konferencji „Biskupów”, w Ziemi Świętej oraz planach wspólnego projektu „łacińskiego patriarchatu Jerozolimy” i CEI dotyczącego budowy szpitala w Gazie. „Kardynał” Pierbattista Pizzaballa w oświadczeniu podkreślał znaczenie „bliskości”, podczas gdy Baturi zapowiadał „relację pielgrzymkową” między włoskimi „biskupami” a lokalnymi wspólnotami. Ta jałowa aktywność demaskuje całkowite porzucenie nadprzyrodzonej misji Kościoła na rzecz świeckiego aktywizmu.
Redukcja Kościoła do agencji humanitarnej
Ogłoszenie wspólnego projektu szpitalnego w Gazie stanowi szczytowy przejaw modernistycznej redukcji misji Kościoła do naturalistycznego humanitaryzmu. Jak czytamy:
„[Baturi] zaznaczył, że «jest bardzo poważny problem zdrowotny i chcemy zająć się nim razem z patriarchatem: to konkretne zaangażowanie, które będzie wymagało wielkiego wysiłku»”.
W tej wypowiedzi brak jakiejkolwiek wzmianki o zbawieniu dusz, łasce uświęcającej czy obowiązku głoszenia Ewangelii wszystkim narodom (Mt 28,19). Projekt medyczny – choć sam w sobie godny pochwały w porządku doczesnym – zostaje przedstawiony jako główny przejaw „duchowej” obecności struktur posoborowych, co stanowi jawne pogwałcenie unam sanctam catholicam et apostolicam Ecclesiam (jedyny, święty, powszechny i apostolski Kościół). Pius XI w Quas Primas przypominał, że „królestwo naszego Odkupiciela obejmuje wszystkich ludzi […] tak, iż najprawdziwiej cały ród ludzki podlega władzy Jezusa Chrystusa”, zaś jakakolwiek działalność społeczna winna być podporządkowana temu nadprzyrodzonemu celowi.
Język apostazji: „bliskość” zamiast nawrócenia
Symptomatyczny jest język używany przez przedstawicieli sekty posoborowej. „Kardynał” Pizzaballa deklaruje:
„W tym trudnym momencie samotności i opuszczenia ważna jest bliskość i obecność: za to chcemy wyrazić naszą szczerą wdzięczność. […] Wyczuliśmy ją w ostatnich miesiącach z wielu włoskich «kościołów» – prawdziwą bliskość”.
To typowy przykład substytucji pojęć: gdzie tradycyjna teologia mówiła o caritas (miłosierdziu) rozumianym jako udzielanie dóbr duchowych wraz z materialnymi, herezja modernizmu promuje czysto psychologiczną „bliskość” pozbawioną wymiaru soteriologicznego. Św. Pius X w Lamentabili sane exitu potępił podobne redukcje w punkcie 21: „Objawienie, które stanowi przedmiot wiary katolickiej, nie zakończyło się wraz z Apostołami”, co otwierało furtkę dla takiego właśnie relatywizmu. Brak także ostrzeżenia, że przyjmowanie „komunii” w strukturach posoborowych, gdzie „msza” została zredukowana do stołu zgromadzenia, a rubryki naruszają teologię Ofiary przebłagalnej, stanowi świętokradztwo.
Pielgrzymka jako narzędzie destrukcyjnej hermeneutyki
Równie znacząca jest zapowiedź „relacji pielgrzymkowej”:
„Baturi powiedział: «Chcemy wznowić pielgrzymki jako praktykę zdolną do tworzenia więzi ze wspólnotami, a nie tylko odwiedzania miejsc. […] Dlatego udamy się na pielgrzymkę jako włoscy «biskupi» i będziemy promować wiele innych: to konkretna forma bliskości i solidarności»”.
W tym ujęciu pielgrzymka – tradycyjnie akt pokuty i dążenia do uświęcenia – zostaje sprowadzona do techniki budowania „więzi społecznych”. To ewidentne nawiązanie do potępionego w Syllabusie błędów Piusa IX punktu 15: „Każdy człowiek jest wolny w przyjęciu i wyznawaniu tej religii, którą uzna za prawdziwą pod wpływem światła rozumu”. Brak jakiegokolwiek odniesienia do:
– Pokuty za grzechy własne i świata
– Wynagrodzenia Najświętszemu Sercu Jezusa
– Kultu Matki Bożej
– Zdobywania odpustów
Co więcej, sama idea „pielgrzymki włoskich «biskupów»” do Ziemi Świętej stanowi implicite uznanie legalności:
– Izraelskiej okupacji miejsc świętych
– Schizmatyckich wspólnot prawosławnych
– Islamskiej administracji na Temple Mount
Milczenie jako najcięższe oskarżenie
Najwymowniejsze w całym komunikacie jest jednak to, czego nie mówi się wprost:
1. Żadnego wezwania do nawrócenia muzułmanów i żydów na jedyną prawdziwą wiarę
2. Żadnej wzmianki o Krzyżu – jedynym narzędziu zbawienia
3. Brak ostrzeżenia przed świętokradzkimi „mszami” odprawianymi przez posoborowych „duchownych”
4. Zerowe odniesienie do obowiązku ustanowienia publicznego panowania Chrystusa Króla nad narodami
To milczenie zdradza prawdziwą naturę struktury okupującej Watykan – synagoga satanae (synagoga szatana), która porzuciła depositum fidei (depozyt wiary) na rzecz nova evangelizationis fallaciae (nowej ewangelicznej oszustwa). Jak pisał św. Pius X w Pascendi dominici gregis: „Moderniści […] religię pojmują jako wytwór duszy ludzkiej”, co doskonale ilustruje ta „pastoralna” inicjatywa.
Teologiczne bankructwo w świetle prawdziwego Magisterium
Cała ta inicjatywa stanowi żywą ilustrację potępionych już w 1864 r. błędów:
– Punkt 55 Syllabusa: „Kościół powinien być oddzielony od państwa, a państwo od Kościoła” – gdyż projekt szpitalny celowo pomija kwestię katolickiego charakteru instytucji
– Punkt 77: „W obecnych czasach nie jest już rzeczą pożądaną, aby religia katolicka miała być uznana jako jedyna religia państwa” – co znajduje odzwierciedlenie w relatywistycznej retoryce „dialogu”
– Punkt 80: „Rzymski papież może i powinien pogodzić się z postępem, liberalizmem i nowoczesną cywilizacją” – czego dowodzi czysto świecki charakter przedsięwzięcia
Prawdziwy Kościół Katolicki – trwający w vera fidelium communio (prawdziwej wspólnocie wiernych) – głosi natomiast niezmienne zasady:
1. Extra Ecclesiam nulla salus (Poza Kościołem nie ma zbawienia) – Sobór Florencki
2. Obowiązek podporządkowania porządku cywilnego prawu Bożemu – Quas Primas Piusa XI
3. Zakaz udziału w fałszywym kulcie – kanon 1258 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r.
Duchowa pustynia zamiast źródła łaski
Projektowany szpital w Gazie – choć może nieść ulgę ciałom – stanie się kolejnym pomnikiem apostazji, jeśli nie będzie:
– Miejscem głoszenia jedynej prawdziwej wiary
– Przestrzenią udzielania ważnych sakramentów
– Ośrodkiem kultu wynagradzającego Najświętszemu Sercu Jezusa
Brak tych elementów czyni zeń jedynie narzędzie dalszej sekularyzacji i ukrytej apostazji. Jak ostrzegał św. Pius X w Lamentabili (pkt 58): „Prawda nie jest niezmienna: rozwija się wraz z człowiekiem, w nim i przez niego” – co doskonale opisuje mentalność przyświecającą tej inicjatywie. W obliczu tak jawnego odejścia od wiary, prawdziwi katolicy winni wołać za Psalmistą: „Et nunc, reges, intelligite; erudimini, qui judicatis terram” (A teraz, królowie, zrozumcie; pouczcie się, sędziowie ziemi – Ps 2,10).
Za artykułem:
Italian bishops, Latin Patriarchate of Jerusalem to undertake joint Gaza hospital project (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 02.10.2025
