Portal Vatican News relacjonuje pielgrzymkę sekty posoborowej z diecezji łowickiej do Rzymu, podkreślając rzekome „umocnienie wiary” poprzez spotkanie z uzurpatorem na stolicy Piotrowej. Cytowany „biskup” Wojciech Osial wskazuje na modlitwę za chorych kapłanów i „nowe powołania” jako główne intencje.
Bluźniercze uznanie antypapieża za „następcę Piotra”
Najcięższym grzechem relacji jest bezczelne nadanie Leonardowi Prevostowi (podającemu się za „Leona XIV”) tytułu następcy św. Piotra. Jak nauczał św. Robert Bellarmin: *”Ten, kto publicznie odstępuje od wiary katolickiej, natychmiast przestaje być papieżem”* (De Romano Pontifice, II.30). Struktura okupująca Watykan od 1958 roku, począwszy od Angelo Roncallego („Jana XXIII”), straciła wszelką legitymację przez otwartą apostazję – od wolności religijnej (Dignitatis humanae) po ekumeniczny bałwochwalstwo (Nostra aetate).
„To jest spotkanie z Piotrem. Papież Leon XIV jest następcą św. Piotra”
Ten fragment jawi się jako szatańska parodia wyznania wiary z Mt 16,16. „Leon XIV” nie tylko nie jest wikariuszem Chrystusa, ale – jak wszyscy pseudopapieże od „Jana XXIII” – głosi herezje sprzeczne z *Quanta cura* Piusa IX i *Pascendi* Piusa X. Uczestnictwo w jego „audiencjach” to współudział w communicatio in sacris z heretykami, surowo zakazany przez kanon 1258 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r.
Posoborowa „Eucharystia”: profanacja czy ofiara?
Wspomniane uczestnictwo w „Eucharystii” w kościele Sant’Agnese in Agone budzi głęboki niepokój. Novus Ordo Missae, wprowadzony przez masona Annibale Bugniniego, został potępiony przez kardynałów Ottavianiego i Bacciego w Krytycznej Analizie Nowego Porządku Mszy (1969) jako:
„zdumiewające odejście od teologii katolickiej Ofiary Mszy Świętej, jaka została dogmatycznie zdefiniowana na Soborze Trydenckim”
*Lex orandi, lex credendi* (prawo modlitwy jest prawem wiary) – uczestnicząc w tym rytuale, pielgrzymi z Łowicza biorą udział w parodii katolickiej Mszy, gdzie konsekracja jest w najlepszym razie wątpliwa, a często nieważna z powodu zmienionych słów Przeistoczenia.
Bezsens modlitw o „powołania” w strukturze apostazji
„Biskup” Osial modli się o „nowe powołania kapłańskie, zakonne oraz do życia konsekrowanego”. Tymczasem święcenia kapłańskie udzielane w sekcie posoborowej są nieważne z powodu:
1. Zmienionego rytuału święceń (Paul VI, 1968)
2. Braku prawowitej sukcesji apostolskiej u „konsekratorów”
3. Heretyckich intencji u „szafarzy” sakramentów
Jak stwierdza bulla *Apostolicae curae* Leona XIII (1896), nieważność wynika z braku „wymaganej intencji czynienia tego, co czyni Kościół”. Tym bardziej dotyczy to neokościoła, który odrzuca ofiarny charakter Mszy (por. *Quas Primas* Piusa XI).
Milczenie o rzeczywistym rozwiązaniu: powrocie do prawdziwego Kościoła
Najjaskrawszym brakiem relacji jest całkowite pominięcie jedynej drogi zbawienia:
– Uznania apostazji posoborowej i zerwania z nią
– Uczestnictwa w prawdziwej Mszy trydenckiej
– Podporządkowania się kapłanom w stanie łaski, zachowującym niezmienną doktrynę
Brak także ostrzeżenia, że przyjmowanie „Komunii” w strukturach posoborowych, gdzie Msza została zredukowana do stołu zgromadzenia, a rubryki naruszają teologię ofiary przebłagalnej, jest jeżeli nie li 'tylko’ świętokradztwem, to bałwochwalstwem.
Duchowa pustka pod płaszczykiem pobożności
Retoryka „umocnienia wiary” i „modlitwy za kapłanów” to klasyczny przykład modernistycznej manipulacji, opisanej w encyklice *Pascendi* Piusa X:
„Moderniści […] starają się najusilniej okazywać, jak głęboko są przejęci religią, z jaką czcią o niej mówią, jak gorąco pragną, by ją odnowić na pożytek ludzkości”
Gdy wiara została zredukowana do subiektywnych „doświadczeń” (audiencja, modlitwa przy grobach apostolskich), a doktryna zastąpiona emocjonalnymi frazesami – mamy do czynienia z religio humanitatis (religią człowieczeństwa), potępioną przez św. Piusa X jako „synteza wszystkich herezji”.
Za artykułem:
Diecezja łowicka w Rzymie – jedność, prośby i umocnienie (vaticannews.va)
Data artykułu: 03.10.2025
