Portal Konferencji Episkopatu Polski informuje o zbliżającym się 402. Zebraniu Plenarnym zaplanowanym na 13-15 października 2025 r. w Gdańsku. Głównymi tematami obrad mają być: stanowisko wobec migracji, postęp prac nad powołaniem świeckiej komisji ds. nadużyć seksualnych duchownych, reforma podstawy programowej lekcji religii oraz przygotowania do obchodów 60. rocznicy ekumenicznego orędzia biskupów polskich do niemieckich. Sekretarz Generalny KEP bp Marek Marczak zapowiada, że uczestnicy „będą mówić o aktualnej sytuacji migrantów w Polsce, zwłaszcza o uchodźcach z Ukrainy oraz wielu innych krajów”, a także omówią projekt ustawy „Tak dla religii i etyki w szkole”.
Naturalistyczna redukcja misji Kościoła
Przedstawiona agenda obrad stanowi dramatyczną ilustrację całkowitego odejścia od nadprzyrodzonej misji Kościoła. Brak jakiegokolwiek odniesienia do głoszenia jedynej prawdziwej wiary, obowiązku nawracania heretyków i schizmatyków czy obrony społecznego panowania Chrystusa Króla dowodzi przyjęcia modernistycznej herezji potępionej w Lamentabili sane exitu (1907) i Pascendi Dominici gregis Piusa X.
Wspomniany przez sekretarza KEP „obywatelski projekt ustawy Tak dla religii i etyki w szkole” to klasyczny przykład laicyzacji przestrzeni publicznej, gdzie religia katolicka stawiana jest na równi z filozoficznymi systemami. Pius XI w Quas Primas jednoznacznie nauczał: „Państwa mają obowiązek publicznie czcić Chrystusa i Jego słuchać”, zaś Pius IX w Syllabus errorum potępił tezę, jakoby „Kościół powinien być oddzielony od Państwa” (pkt 55).
Samobójcza kapitulacja przed laickim sądownictwem
Szczególnie wymowne są zapowiedzi dotyczące powołania „Komisji niezależnych ekspertów do zbadania zjawiska wykorzystania seksualnego osób małoletnich przez niektórych duchownych”. To jawna zdrada prawa kanonicznego, które w kan. 1550 Kodeksu z 1917 r. wyraźnie zastrzega jurysdykcję w sprawach duchownych wyłącznie dla trybunałów kościelnych.
„Zespół bp. Sławomira Odera zakończył prace nad dokumentami, które zostały przekazane do Rady Prawnej KEP. W czasie Zebrania Plenarnego biskupi zapoznają się z opinią tego gremium”
Przedstawiona procedura stanowi akt apostazji instytucjonalnej, gdzie pseudo-biskupi dobrowolnie poddają władzę kluczy świeckim strukturom. Św. Pius X w motu proprio Sacrorum antistitum kategorycznie zakazał poddawania wewnętrznych spraw Kościoła osądom władz cywilnych.
Fałszywy ekumenizm i relatywizacja doktryny
Przygotowania do obchodów 60. rocznicy orędzia biskupów polskich do biskupów niemieckich (1965) to kolejny przejaw heretyckiej linii pojednania bez nawrócenia. Dokument ten, zawierający słynne sformułowanie „przebaczamy i prosimy o przebaczenie”, pomijał fundamentalną prawdę o konieczności powrotu protestanckich heretyków do jedynego prawdziwego Kościoła.
Współczesne upamiętnianie tej deklaracji stanowi kontynuację zdrady Soboru Watykańskiego II, który w dekrecie Unitatis redintegratio porzucił zasadę extra Ecclesiam nulla salus. Tymczasem Pius IX w encyklice Quanto conficiamur moerore (1863) stanowczo potępił „opinię, że droga zbawienia jest otwarta także dla niewierzących”.
Spirala apostazji: od migracji po katechezę
Rzekoma troska o migrantów ogranicza się w zapowiedziach do aspektów socjalnych, całkowicie pomijając obowiązek ewangelizacji. Pius XII w encyklice Evangelii praecones (1951) podkreślał, że „pierwszym i najważniejszym zadaniem misyjnym jest głoszenie Ewangelii wszystkim narodom”. Tymczasem zapowiedź „opieki duszpasterskiej nad cudzoziemcami” sugeruje akceptację multikulturowego status quo.
Równie niepokojące są zapowiedzi zmian w podstawie programowej katechezy. Historia posoborowych „reform” pokazuje, że prowadzą one do stopniowego usuwania elementów doktrynalnych na rzecz „dialogu” i „wartości uniwersalnych”. Brak jakiejkolwiek wzmianki o obronie integralności doktryny czy walce z błędami współczesności potwierdza podejrzenia o dalszą degenerację nauczania.
Ceremonialny ateizm: liturgia bez wiary
Planowana Eucharystia w Archikatedrze Oliwskiej pod przewodnictwem kard. Dominika Duki to klasyczny przykład posoborowego rytualizmu pozbawionego nadprzyrodzonej treści. Uczestnictwo w nowej mszy (Novus Ordo) – zgodnie z dekretem Świętego Oficjum z 1949 r. – stanowi communicatio in sacris z heretykami, co potwierdziła Kongregacja Doktryny Wiary w dekrecie z 8 kwietnia 1985 r. (Prot. N. 66/81).
Całość agendy Zebrania Plenarnego stanowi manifestację głębokiego kryzysu apostolskiej wiary w strukturach okupujących Watykan i polskie diecezje. Brak jakiejkolwiek wzmianki o Chrystusie Królu, obowiązku państwa do uznania prawdziwej religii czy potępieniu błędów współczesności dowodzi całkowitego zerwania z Magisterium wiecznym. Jak pisał św. Pius X w Pascendi: „Moderniści nie są ludźmi Kościoła, lecz jego najgroźniejszymi wrogami”.
Za artykułem:
13-15 października: 402. Zebranie Plenarne Konferencji Episkopatu Polski w Gdańsku (zapowiedź) (episkopat.pl)
Data artykułu: 03.10.2025
