Portal Gość Niedzielny relacjonuje wystąpienie sekretarza generalnego ONZ Antónia Guterresa, który „wzywa wszystkie strony, by skorzystały z okazji i zakończyły tragiczny konflikt w Strefie Gazy”. Artykuł powołuje się na oświadczenie rzecznika ONZ Stephane’a Dujarrica, wskazujące na rzekome „podbudowanie” Guterresa reakcją Hamasu na amerykański plan pokojowy. Sekretarz ONZ domaga się „natychmiastowego i stałego zawieszenia broni, natychmiastowego i bezwarunkowego uwolnienia wszystkich zakładników i swobodnego dostępu pomocy humanitarnej”, wyrażając wdzięczność wobec Kataru i Egiptu za mediację.
Naturalistyczne błędne koło
Przedstawiona przez ONZ wizja „pokoju” stanowi klasyczny przykład naturalistycznej herezji potępionej w Syllabusie błędów Piusa IX (punkty 15, 77-80). Guterres konsekwentnie pomija nadprzyrodzony wymiar ludzkich konfliktów, sprowadzając rozwiązanie do czysto dyplomatycznych mechanizmów. Tymczasem Quas Primas Piusa XI jednoznacznie naucza: „nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”.
Relatywizm w służbie terroru
Retoryka ONZ dokonuje niebezpiecznego zrównania moralnego między państwem Izrael a organizacją terrorystyczną Hamas, co stanowi jawne pogwałcenie principium exclusi medii (zasady wyłączonego środka). Artykuł bezkrytycznie powtarza sformułowanie o „wszystkich stronach konfliktu”, podczas gdy Lamentabili sane exitu św. Piusa X potępia taki relatywizm jako „sprzeczny z dogmatem o jedyności zbawienia w Kościele Chrystusowym” (punkty 21, 65).
„Hamas poinformował w piątek, że zaakceptował niektóre punkty planu pokojowego prezydenta USA, w tym uwolnienie wszystkich izraelskich zakładników”
To zdanie demaskuje diaboliczną grę semantyczną: organizacja odpowiedzialna za masowe morderstwa i porwania zostaje podniesiona do rangi partnera dyplomatycznego. Tymczasem Syllabus wyraźnie wskazuje: „Kościół nie może skutecznie bronić etyki ewangelicznej, gdy zawiera kompromisy z bezprawiem” (punkt 63).
Zdrada chrześcijan Bliskiego Wschodu
Najcięższym zarzutem wobec stanowiska ONZ jest całkowite przemilczenie prześladowań chrześcijan w Strefie Gazy. Podczas gdy dokumenty Stolicy Apostolskiej od Piusa X do Piusa XII nieustannie podkreślały obowiązek obrony wyznawców Chrystusa, współczesne struktury międzynarodowe systematycznie marginalizują tę kwestię. Quas Primas przypomina: „Królestwo Odkupiciela naszego obejmuje wszystkich ludzi […] tak, iż najprawdziwiej cały ród ludzki podlega władzy Jezusa Chrystusa”.
Fałszywi mediatorzy
Wysiłki katarskie i egipskie przedstawiane są jako godne uznania, choć oba państwa:
- Systematycznie łamią wolność religijną chrześcijan
- Promują islamskie prawodawstwo sprzeczne z prawem naturalnym
- Finansują organizacje dżihadystyczne
Lamentabili potępia taką „dialogową” mentalność w punkcie 65: „Współczesnego katolicyzmu nie da się pogodzić z prawdziwą wiedzą bez przekształcenia go w pewien chrystianizm bezdogmatyczny”.
Rebelia przeciw królewskiemu panowaniu Chrystusa
Cała narracja ONZ stanowi jawny bunt przeciw społecznej władzy Chrystusa Króla. Gdy Pius XI nauczał, że „rządy mają obowiązek publicznie czcić Chrystusa i Jego słuchać”, współczesne struktury międzynarodowe tworzą system alternatywny oparty na:
- Relatywizmie religijnym (Syllabus, pkt 15-18)
- Laickiej koncepcji pokoju (Quas Primas)
- Odrzuceniu prawa naturalnego (Lamentabili, pkt 56-59)
Zatrute źródło
Przedstawiona w artykule wizja pokoju wyrasta z teologicznego bankructwa posoborowego „Kościoła”, który porzucił misję głoszenia Chrystusa Króla narodów. Gdy św. Pius X w Lamentabili potępiał modernistów za twierdzenie, że „Kościół jest wrogiem postępu nauk” (pkt 57), dziś obserwujemy skutki tej apostazji: organizacje międzynarodowe bezkarnie budują nowy porządek świata bez Boga.
Za artykułem:
Sekretarz generalny ONZ wzywa o zakończenie konfliktu w Strefie Gazy (gosc.pl)
Data artykułu: 04.10.2025
