Portal Gość Niedzielny relacjonuje konflikt między administracją Donalda Trumpa a gubernatorami stanów Illinois i Kalifornii. Prezydent USA zdecydował o wysłaniu 400 członków Gwardii Narodowej Teksasu do Illinois i Oregonu bez konsultacji z lokalnymi władzami. Gubernator Illinois J.B. Pritzker nazwał te działania „absolutnie skandalicznymi i nieamerykańskimi”, zaś gubernator Kalifornii Gavin Newsom zapowiedział pozew sądowy przeciwko Białemu Domowi. Artykuł przedstawia spór jako polityczną przepychankę, całkowicie pomijając jego moralny i teologiczny wymiar.
Bunt władz stanowych jako symptom upadku porządku nadprzyrodzonego
„Gubernator Illinois J.B. Pritzker poinformował w niedzielę, że prezydent USA Donald Trump wysyła 400 członków Gwardii Narodowej Teksasu do Illinois, Oregonu i innych miejsc w kraju. Ocenił, że w kraju trwa +inwazja Trumpa+” – czytamy w relacji. Użycie przez Pritzkera określenia „inwazja” wobec legalnych działań głowy państwa demaskuje rewolucyjny duch kwestionowania hierarchii władzy, potępiony przez Leona XIII w encyklice Diuturnum illud: „Władza nie pochodzi od ludu, i nie ma jej w rękach książąt na to, aby nią rozrządzali jako swoją własnością, lecz jako rzeczą publiczną, której używanie ma się stosować dla dobra ludu, a nie dla prywatnej korzyści tego, co nią zarządza”.
Konflikt między władzą federalną a stanową stanowi nieunikniony owoc laicyzacji życia publicznego, przeciwko której Pius XI w encyklice Quas primas ostrzegał: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw i gdy już nie od Boga, lecz od ludzi wywodzono początek władzy, stało się iż zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą”. Brak jednoznacznego odniesienia do katolickiej nauki o źródłach władzy w analizowanym tekście ilustruje dominację naturalistycznej hermeneutyki w posoborowych mediach.
„Prawa stanowe” jako idol demokratycznego bałwochwalstwa
Relacja całkowicie pomija fakt, że zarówno działania Trumpa, jak i sprzeciw gubernatorów pozostają w sprzeczności z odwieczną doktryną Kościoła. Pius IX w Syllabusie błędów potępił tezę, że „Stolica Apostolska może i powinna pogodzić się z postępem, liberalizmem i współczesną cywilizacją” (pkt 80). Tymczasem spór rozgrywa się wyłącznie w ramach demokratycznej herezji, gdzie żadna ze stron nie uznaje nad sobą zwierzchnictwa Chrystusa Króla.
„Sąd w Oregonie tymczasowo uniemożliwił administracji federalnej wysłanie do Portland (…) gwardii stanowej, toteż Trump postanowił wysłać tam Gwardię Narodową z Kalifornii”
– podaje portal. Ten fragment ujawnia bałwochwalczy kult „prawa stanowego”, który Pius XI w Quas primas nazwał „usunięciem Jezusa Chrystusa i Jego najświętszego prawa ze stosunków międzyludzkich”. Katolicka zasada bonum commune (dobro wspólne) zostaje tutaj zastąpiona jurydycznym relatywizmem, gdzie sądy cywilne pretendują do roli najwyższego arbitra.
Milczenie o moralnej ocenie działań władzy
Najcięższym zarzutem wobec analizowanej relacji jest całkowite pominięcie nadprzyrodzonej perspektywy oceny działań władzy. Św. Paweł w Liście do Rzymian (13,1-2) nauczał: „Nie ma bowiem władzy, która by nie pochodziła od Boga (…). Kto więc przeciwstawia się władzy, przeciwstawia się porządkowi Bożemu”. Brak odniesienia do tej zasady w kontekście buntu gubernatorów świadczy o teologicznej amputacji dokonanej przez autorów tekstu.
Jednocześnie Pius XII w przemówieniu z 6 listopada 1948 roku ostrzegał: „Gdy władza opiera się na fundamentach materialistycznych, gdy nie chce uznawać ani szanować wyższego nad sobą prawa moralnego, wtedy moc jej jest tylko przemocą”. Zarówno decyzja Trumpa o federalnej interwencji, jak i sprzeciw lokalnych władz stanowią przejawy tej samej modernistycznej choroby – odrzucenia społecznego panowania Chrystusa.
Język neutralności jako narzędzie relatywizacji
Ton relacji portalu Gość Niedzielny zdradza typowo posoborową hermeneutykę neutralności. Stwierdzenia takie jak „Gubernator Illinois, reprezentujący Partię Demokratyczną” czy „gubernator Teksasu, reprezentujący Partię Republikańską” wprowadzają fałszywą symetrię między dwoma ugrupowaniami odrzucającymi katolickie zasady ustrojowe. Jak przypominał Pius XI w Divini Redemptoris, „żadna władza nie jest uprawniona do wydawania rozkazów sprzecznych z prawem naturalnym lub Bożym”.
Brak moralnego osądu wobec eskalacji konfliktu stanowi ciche przyzwolenie na rewolucję przeciwko porządkowi nadprzyrodzonemu. Św. Tomasz z Akwinu w Sumie teologicznej (II-II q.42 a.2) nauczał, że „bunt przeciwko władzy jest grzechem śmiertelnym”, ale jednocześnie podkreślał, że sama władza musi działać ad bonum commune (dla dobra wspólnego). Żaden z tych aspektów nie został poruszony w analizowanej relacji.
Katastrofalne skutki odrzucenia uniwersalnego królestwa
Przedstawiony konflikt stanowi namacalny dowód prawdziwości słów Piusa XI z Quas primas: „Nie można zatem dziwić się, że zepsucie obyczajów szerzyło się tak bardzo, jakby otwarły się wrota wszystkim występkom”. Gdy państwo odrzuca społeczne panowanie Chrystusa, nieuchronnie popada w anarchię władzy, gdzie:
1. Legalizm zastępuje moralność (spór sądowy zamiast rozstrzygnięcia zasad)
2. Partie polityczne pretendują do roli najwyższego autorytetu
3. Porządek prawny staje się narzędziem walki politycznej
Św. Augustyn w Państwie Bożym (XIX,21) ostrzegał: „Gdzie nie ma sprawiedliwości, tam nie ma państwa”. Brak najmniejszej wzmianki o tej zasadzie w analizowanym tekście potwierdza całkowite zerwanie posoborowych mediów z katolicką nauką społeczną.
Konkludując, opisany konflikt stanowi logiczną konsekwencję przyjętej w USA zasady rozdziału Kościoła od państwa – herezji potępionej przez Piusa IX w Syllabusie (pkt 55). Dopóki narody nie uznają publicznie królewskiej władzy Chrystusa, dopóty będą tonąć w podobnych konfliktach, będących jedynie symptomem głębszej duchowej choroby.
Za artykułem:
Inwazja Trumpa (gosc.pl)
Data artykułu: 06.10.2025
