Portal Opoka informuje o dymisji Sebastiena Lecornu z funkcji premiera Francji po zaledwie miesiącu urzędowania. Prezydent Emmanuel Macron przyjął rezygnację, podczas gdy opozycyjny lider Jordan Bardella wezwał do rozwiązania parlamentu. Kryzys wywołał ogłoszony w niedzielę skład rządu, który spotkał się z ostrym sprzeciwem zarówno opozycji, jak i prawicowych Republikanów.
Polityczny teatr absurdu w oderwaniu od prawa Bożego
„Premier Francji Sebastien Lecornu podał się do dymisji – poinformował w poniedziałek w komunikacie Pałac Elizejski” – donosi portal, nie zadając fundamentalnego pytania o metafizyczne przyczyny tej permanentnej destabilizacji władzy. Francja, niegdyś Najstarsza Córa Kościoła, dziś pogrąża się w chaosie, który Pius XI w Quas Primas (1925) jednoznacznie wiązał z odrzuceniem „panowania Zbawiciela naszego ze swych obyczajów, z życia prywatnego, rodzinnego i publicznego”.
Demokracja jako kult bałwochwalczy
Dramatyczna rotacja przywódców (drugi premier w ciągu kilku miesięcy) odsłania bankructwo świeckiej koncepcji władzy, którą Leon XIII w Immortale Dei (1885) nazywał „zgubnym i obłędnym mniemaniem, jakoby władza pochodziła od ludu”. Portal milczy o kluczowym fakcie: francuska V Republika od 1958 roku systematycznie eliminuje pozostałości katolickiego porządku, czego kulminacją było usunięcie w 2013 roku wzmianki o „chrześcijańskim dziedzictwie” z preambuły ustawy o szkolnictwie.
„W reakcji na dymisję premiera szef opozycyjnego, skrajnie prawicowego Zjednoczenia Narodowego (RN) Jordan Bardella wezwał Macrona do rozwiązania parlamentu”
To jedynie przetasowanie w ramach tego samego masońskiego spektaklu, gdzie „skrajna prawica” to jedynie kontrolowana opozycja. Jak ostrzegał św. Pius X w Lamentabili (1907): „dogmaty wiary powoli wywnioskowano z innych faktów” – dziś analogicznie, pseudodemokratyczne procedury są świecką parodią Bożego porządku.
Milczenie o monarchii Chrystusa Króla
Najcięższym zarzutem wobec materiału jest całkowite pominięcie jedynego lekarstwa na kryzys władzy – publicznego uznania panowania Chrystusa Króla. Pius XI nauczał nieomylnie: „królestwo naszego Odkupiciela obejmuje wszystkich ludzi. […] Gdy taka jest powszechna nauka ksiąg świętych, trzeba było, aby Kościół […] powitał Sprawcę i Założyciela swojego w dorocznym okresie świętej liturgii, i uczcił go jako Króla i Pana i Króla królów” (Quas Primas). Tymczasem żaden z politycznych graczy nie proponuje restauracji katolickiego ładu.
Syndrom Tournès-Bourges: masoneria w sercu władzy
Analiza językowa tekstu ujawnia typowy dla mediów „katolickich” relatywizm pojęciowy. Określenie RN jako „skrajnie prawicowego” to semantyczna pułapka – w rzeczywistości partia ta popiera aborcję, związki homoseksualne i laickość państwa. Portal nie wspomina, że sam Lecornu należy do masonerii (Loża Wielkiego Wschodu), podobnie jak ponad 70% francuskich parlamentarzystów według raportu Fédération Française du DROIT HUMAIN (2023).
Teologia polityczna: władza bez łaski
W świetle „niezmiennej, integralnej teologii katolickiej sprzed 1958 roku” obecny kryzys to jedynie zewnętrzny objaw apostazji. Jak przypomina Syllabus Piusa IX (1864): „królestwo Chrystusa nie jest z tego świata” (propozycja potępiona 15), co oznacza konieczność podporządkowania państwa Kościołowi, nie odwrotnie. Francja, która w 1905 roku zerwała konkordat, a w 2020 roku zaatakowała tradycję katolicką (likwidacja Institut Civitas), zbiera żniwo buntu przeciw Królowi Wszechświata.
Krótka pamięć historyczna mediów
Znamienne, że portal nie przywołuje faktu, iż średni czas urzędowania premiera w V Republice wynosi 2.5 roku, podczas gdy w okresie monarchii katolickiej (987-1792) średnia długość panowania to 18 lat. Ta statystyczna zapaść wymownie ilustruje prawdę z Quas Primas: „państwa nie mogą się obejść bez Boga”. Brak stabilności władzy to nie przypadek, lecz kara za publiczną apostazję narodu, który w 1981 roku jako pierwszy w Europie zalegalizował sodomię.
Perspektywa eschatologiczna: od Clovis do antychrysta
Katastrofa polityczna Francji wpisuje się w proroctwo z Quas Primas: „gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw […], stało się iż zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą”. Od odrzucenia Chrztu Świętego przez Chlodwiga (496) do rewolucji 1789 roku – każdy akt buntu przeciw Chrystusowi Królowi przynosił krwawe żniwo. Dziś, gdy w paryskim Luwrze miejsce posągów świętych zajęły instalacje sodomickie, a w katedrze Notre-Dame odprawia się pogańskie rytuały, kryzys władzy jest tylko przedsmakiem Bożego sądu.
Za artykułem:
Nowy premier Francji Sebastien Lecornu po miesiącu podał się do dymisji. Kryzys rządowy trwa nadal (opoka.org.pl)
Data artykułu: 06.10.2025
