Portal Gość Niedzielny (6 października 2025) relacjonuje napiętą rozmowę między Donaldem Trumpem a Benjaminem Netanjahu dotyczącą częściowej akceptacji planu pokojowego dla Strefy Gazy przez Hamas. Prezydent USA określa ten krok jako „zwycięstwo”, podczas gdy izraelski premier bagatelizuje jego znaczenie. Artykuł koncentruje się wyłącznie na politycznych przepychankach, całkowicie przemilczając duchowy wymiar konfliktu w Ziemi Świętej. To kolejny przykład świeckiego redukcjonizmu, który panowanie Chrystusa Króla zastępuje utopijnymi projektami ludzkiego rozumu.
Naturalistyczna herezja w działaniu
„Prezydent USA Donald Trump odbył z premierem Izraela Benjaminem Netanjahu napiętą rozmowę telefoniczną po tym, gdy Hamas częściowo przyjął w piątek plan pokojowy Trumpa” – czytamy. Już samo określenie „plan pokojowy” bez odniesienia do pax Christi in regno Christi (pokój Chrystusa w królestwie Chrystusa) stanowi heretyckie pominięcie. Jak nauczał Pius XI w encyklice Quas Primas: „nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”. Tymczasem artykuł prezentuje czysto naturalistyczną wizję rozwiązań politycznych, całkowicie ignorującą nadprzyrodzony porządek.
Relatywizm moralny w służbie dyplomacji
Portal cytuje reakcję Trumpa:
„Czemu ty zawsze musisz być tak cholernie negatywny? To zwycięstwo – przyjmij je!”
. To język typowy dla modernistycznej mentalności, gdzie skuteczność zastępuje prawdę, a kompromis wypiera zasadę. Tymczasem Kościół zawsze nauczał, że pokój oparty na ustępstwach wobec zła jest jedynie pozorny. Jak przypomina Syllabus błędów Piusa IX (1864), błędem jest twierdzenie, że „moralność publiczna nie różni się od moralności naturalnej” (pkt 56). Akceptacja jakiejkolwiek formy władzy Hamasu – organizacji otwarcie dążącej do zniszczenia Izraela – stanowi moralną kompromitację.
Milczenie o prześladowanych chrześcijanach
Najcięższym zarzutem wobec artykułu jest całkowite przemilczenie sytuacji katolików w Strefie Gazy. Podczas gdy politycy dyskutują o podziałach terytorialnych, żaden głos nie wspomina o systematycznych prześladowaniach chrześcijan przez islamistów. Jak przypomina dekret Lamentabili sane exitu (1907), „Kościół jest społecznością doskonałą, żądającą dla siebie pełnej wolności” (pkt 19). Tymczasem w relacjonowanym „planie pokojowym” prawa Kościoła do swobodnego sprawowania kultu i ochrony wiernych zostały całkowicie zignorowane.
Polityczny pragmatyzm jako bałwochwalstwo
Serwis Axios, na który powołuje się portal, wskazuje: „Trump bał się, że Hamas odrzuci całość oferty, dlatego jej częściową akceptację uznał za sukces”. To klasyczny przykład utylitaryzmu potępionego przez papieży jako „kult skuteczności ponad prawdą”. Kościół naucza, że żaden cel polityczny nie uświęca środków sprzecznych z moralnością. Tymczasem zarówno Trump, jak i Netanjahu prowadzą grę opartą na kalkulacjach władzy, a nie na zasadach sprawiedliwości. Jak przypomina Syllabus: „błędem jest twierdzenie, że prawo polega na faktycznej sile” (pkt 39).
Kryzys autorytetu i brak katolickiego głosu
Najbardziej wymownym pominięciem jest całkowity brak odniesienia do stanowiska Kościoła w konflikcie. Gdzie głos jedynego autentycznego Magisterium? Gdy struktury posoborowe zajmują się promowaniem ekumenicznych zgromadzeń, prawdziwy Kościół pozbawiony jest reprezentacji w międzynarodowych negocjacjach. Tymczasem już Leon XIII w encyklice Annum sanctum (1899) podkreślał: „Królestwo Chrystusa obejmuje nie tylko narody katolickie, ale wszystkich ludzi, tak iż najprawdziwiej cały ród ludzki podlega władzy Jezusa Chrystusa”. Brak tej perspektywy czyni wszystkie ludzkie zabiegi o pokój z gruntu nieważnymi.
Za artykułem:
Trump odbył napiętą rozmowę z Netanjahu o pokoju w Gazie (gosc.pl)
Data artykułu: 06.10.2025
