Relacja z portalu eKAI (6 października 2025) opisuje spotkanie w strukturach okupujących Watykan między „papieżem” Leonem XIV a prezydentem Litwy Gitanasem Nausėdą. Kolejnymi uczestnikami tegoż spotkania byli „kardynał” Pietro Parolin oraz „arcybiskup” Paul Gallagher. Komunikat biura prasowego sekty watykańskiej podaje, że strony wyraziły „zadowolenie z dobrych i owocnych relacji” oraz dyskutowały o „konieczności intensyfikacji poszukiwań rozwiązań dyplomatycznych” wobec wojny na Ukrainie. Całość stanowi klasyczny przykład redukcji misji Kościoła do roli świeckiej agencji humanitarnej.
„Dobre relacje” z władzą nieuznającą Chrystusa Króla
Fakt, że sekta posoborowa utrzymuje oficjalne stosunki dyplomatyczne z państwami jawnie odrzucającymi społeczne panowanie Chrystusa, jest bezpośrednim pogwałceniem encykliki Quas Primas Piusa XI, która stanowiła: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw, gdy już nie od Boga, lecz od ludzi wywodzono początek władzy, stało się iż zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą”. Prezydent Litwy reprezentuje ustrój oparty na konstytucyjnej apostazji, gdzie „władza pochodzi od narodu” (art. 2 Konstytucji Litwy) – co jest jawnym zaprzeczeniem słów św. Pawła: „Nie ma bowiem władzy, która by nie pochodziła od Boga” (Rz 13,1).
Podczas rozmów w Sekretariacie Stanu wyrażono zadowolenie z dobrych i owocnych relacji, które łączą Stolicę Apostolską i Republikę Litewską.
Biuro prasowe posoborowia nie odnotowało żadnej wzmianki o obowiązku publicznego wyznawania wiary katolickiej przez władze państwowe, który Pius IX w Syllabusie błędów (propozycja potępiona 77) określił jako dogmatyczną konieczność. Milczenie na ten temat demaskuje prawdziwy charakter tego spotkania jako „konszachtów z masonerią” (Św. Pius X, Notre charge apostolique).
Naturalistyczna wizja pokoju bez Odkupiciela
Wspomniane w komunikacie „poszukiwania rozwiązań dyplomatycznych” wobec wojny na Ukrainie są klasycznym przykładem modernistycznej herezji polegającej na redukcji nadprzyrodzonego porządku do naturalistycznych kategorii politycznych. Jak nauczał Pius XI: „Nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego” (Quas Primas). Tymczasem dialog prowadzony przez „kardynała” Parolina – którego przynależność do lóż masońskich została udokumentowana przez niezależnych badaczy – pomija całkowicie konieczność:
- Publicznego poświęcenia Rosji i Ukrainy Niepokalanemu Sercu Maryi zgodnie z orędziem fatimskim (co stanowiło warunek prawdziwego pokoju, lecz zostało z premedytacją zaniechane przez posoborowych uzurpatorów)
- Nawrócenia władz i narodów poprzez uznanie królewskiej władzy Chrystusa
- Odrzucenia prawosławnej herezji i schizmy jako źródła konfliktu
Proponowany przez sekcję „dyplomatyczną” posoborowia model „oddalenia ryzyka eskalacji” to czysto naturalistyczne myślenie, które Pius IX potępił w Syllabusie (propozycja 62) jako „zasadę nieinterwencji” sprzeczną z obowiązkiem głoszenia prawdy.
Teatr pustych gestów w miejsce misji ewangelizacyjnej
Obecność „arcybiskupa” Gallaghera – postaci znanej z promowania ekumenicznych kompromisów z reżimami komunistycznymi – podkreśla czysto świecki charakter całego przedsięwzięcia. Brak jakiejkolwiek wzmianki o:
- Modlitwie
- Sakramencie pokuty dla władcy żyjącego w związku cywilnym
- Wezwaniu do podporządkowania prawodawstwa litewskiego prawu Bożemu
- Prośbie o przywrócenie katolickiego charakteru państwa litewskiego
dowodzi, że mamy do czynienia z politycznym spektaklem, a nie z aktem apostolstwa. Św. Pius X w Liście Apostolskim Notre charge apostolique ostrzegał przed takimi praktykami: „Fałszywi miłośnicy ludu albo ci, którzy się pysznią, krzywdę mu wyrządzają, jeżeli głoszą lub uprawiają naturalizm pod płaszczykiem chrześcijaństwa”.
Struktura apostazji w służbie Nowego Porządku Świata
Całe wydarzenie doskonale ilustruje totalne zerwanie posoborowia z misją Kościoła jako strażnika depozytu wiary i nauczyciela narodów. Gdy prawdziwi papieże w encyklikach takich jak Mirari vos czy Quanta cura otwarcie potępiali:
- Wolność sumienia jako „szaleństwo” (Grzegorz XVI)
- Separację Kościoła od państwa (Pius IX)
- Równouprawnienie religii (Leon XIII)
„papież” Leon XIV kontynuuje linię swoich modernistycznych poprzedników, sprowadzając rolę Kościoła do „agencji społecznej” w służbie globalistycznej agendy. Jak słusznie zauważył abp Marcel Lefebvre – którego święceń jednak nie uznajemy z powodu jego współpracy z modernistami – „Kościół posoborowy stał się narzędziem w rękach masonerii”.
Podsumowując, owo spotkanie stanowi kolejny akt zdrady doktryny o społecznym panowaniu Chrystusa Króla i dowód całkowitego podporządkowania struktury okupującej Watykan zasadom rewolucji francuskiej. Wierni katolicy trwający przy niezmiennej doktrynie mogą jedynie modlić się o nawrócenie błądzących i upadek tej antychrześcijańskiej parodii Kościoła.
Za artykułem:
Papież spotkał się z prezydentem Litwy (vaticannews.va)
Data artykułu: 06.10.2025
