Portal Vatican News (6 października 2025) relacjonuje wystąpienie antypapieża Leona XIV podczas tzw. Jubileuszu Świata Misyjnego i Migrantów, w którym uczestniczył m.in. „biskup” pomocniczy kielecki Andrzej Kaleta. Cytowany „hierarcha” deklaruje „nadzieję” w „dzieło misyjne” neo-kościoła, podczas gdy antypapież głosił hasła o „pozostawaniu” i „solidarności” jako rzekomej nowej formule ewangelizacji.
Parodia misji katolickiej w służbie rewolucji
Homilia uzurpatora na Watykanie odsłania całkowite zerwanie z depositum fidei (depozytem wiary):
„nie chodzi jedynie o «wyruszenie», ale o «pozostanie», aby głosić Pana Jezusa poprzez przyjmowanie, współczucie i solidarność […] otworzyć przed nimi ramiona i serca, przyjąć ich jak braci”
. To jawne odrzucenie nakazu Chrystusa „Euntes docete omnes gentes” (Idźcie i nauczajcie wszystkie narody – Mt 28,19) na rzecz naturalistycznej filantropii. Pius XI w Quas Primas nauczał, że pokój możliwy jest jedynie w Królestwie Chrystusa (Pius XI, encyklika Quas Primas), podczas gdy neo-kościół redukuje ewangelizację do świeckiego aktywizmu.
Wątpliwe „święcenia” i apostazja w czynie
Uczestnictwo „bp” Kalety – członka komisji ds. „misji” konferencji pseudoepiskopatu – w tej farsie potwierdza całkowitą apostazję struktur posoborowych. Jego słowa o „reprezentowaniu polskiego świata misyjnego” to bluźniercze przywłaszczenie sobie prerogatyw jedynego prawdziwego Kościoła Katolickiego. Wspomniane „Centrum Formacji Misyjnej” prowadzi w istocie antyformację, ucząc relatywizmu potępionego już w dekrecie Lamentabili św. Piusa X: „Dogmaty wiary należy pojmować według ich funkcji praktycznej, tzn. jako obowiązujące w działaniu, nie zaś jako zasady wierzenia” (propozycja 26 potępiona przez Święte Oficjum).
Zatrute źródło „nadziei”
Powtarzane jak mantra słowo „nadzieja” w ustach modernistów to parodia teologalnej cnoty. Prawdziwa nadzieja chrześcijańska zakłada łaskę uświęcającą i życie w zgodzie z prawem Bożym, podczas gdy „jubileusz” posoborowia celebruje bałwochwalczy kult człowieka. Już Pius IX w Syllabusie potępił błąd: „Można mieć dobrą nadzieję co do zbawienia wszystkich tych, którzy wcale nie są w prawdziwym Kościele Chrystusa” (propozycja 17). Tymczasem Kaleta deklaruje „nadzieję” w „dzieło powołań” neo-kościoła – struktur produkujących kapłanów nieważnie wyświęconych według obrzędów z 1968 roku.
Milczenie jako wyznanie wiary
W całym tym szaleństwie najbardziej wymowne jest całkowite milczenie o nawracaniu heretyków i pogan. Brak jakiejkolwiek wzmianki o obowiązku głoszenia jedynej prawdziwej wiary pod groźbą potępienia (por. Mk 16,16) odsłania prawdziwe oblicze tego przedsięwzięcia. To nie misja, lecz religijny synkretyzm potępiony już przez Piusa XI: „Fałszywy ekumenizm prowadzący do indyferentyzmu jest zdradą Chrystusa Króla” (Pius XI, Mortalium Animos). Gdy antypapież mówi o „otwieraniu ramion”, prawdziwy katolik pamięta słowa św. Pawła: „Albowiem choćbyśmy nawet my albo anioł z nieba zwiastował wam ewangelię odmienną od tej, którą myśmy wam zwiastowali, niech będzie przeklęty!” (Ga 1,8).
Kryzys jako owoc apostazji
Rzekome „zatroskanie” o powołania kapłańskie w sytuacji, gdy neo-kościół nie posiada ważnej sukcesji apostolskiej ani sakramentów, to teatr absurdalny. „Bp” Kaleta przemilcza fakt, że wszelkie „udzielane” przez nich „sakramenty” są nieważne z powodu zmienionych formuł i intencji. Już Leon XIII w Apostolicae Curae podkreślił, że zmiana rytuału powoduje nieważność święceń. Tymczasem posoborowcy kontynuują dzieło zniszczenia, o którym Pius X pisał: „Moderniści usiłują zniszczyć wszelki autorytet kościelny” (encyklika Pascendi).
Ta „nowa epoka misyjna” to w istocie epoka całkowitego odejścia od Chrystusa Króla. Gdy świat potrzebuje bezkompromisowego głoszenia prawdy, neo-kościół oferuje humanitarną wydmuszkę. Prawdziwy katolik nie może mieć żadnej wspólnoty z tymi, którzy odrzucili extra Ecclesiam nulla salus (poza Kościołem nie ma zbawienia) – dogmat ogłoszony przez Bonifacego VIII w bulli Unam Sanctam. Jedyną odpowiedzią na tę apostazję pozostaje wierność niezmiennemu Magisterium i modlitwa o nawrócenie tych, którzy dobrowolnie wybrali drogę zatracenia.
Za artykułem:
Bp Andrzej Kaleta: z nadzieją patrzymy na dzieło misyjne Kościoła (vaticannews.va)
Data artykułu: 06.10.2025
